Pierwszy herb został nadany miastu w 1530 roku, przez dwór Ferdynanda I, który był władcą czesko-węgierskim. Aby oficjalnie herb mógł zaistnieć, wymagany był również dyplom potwierdzony przez cesarza Karola V. Uzyskano stosowne poświadczenia i herb został oficjalnie nadany, jednak nie można było cieszyć się z tego w 100 %, ponieważ w dokumentach zaistniała pomyłka. Okazało się, że w herbie św. Jan Ewangelista został zamieniony ze św. Dorotą. Do pomyłki przyczynił się miejski skryba, czyli osoba, która przepisywała ręcznie dokumenty i księgi. Miejscy radni chcieli szybko naprawić pomyłkę. Sporo ich to kosztowało, gdyż wicekanclerz króla Czech Georg von Logu, aby odkręcić sprawę, wziął 1300 florenów, czyli sumę wartą około 200 koni i około miliona kurzych jaj! Za taką pokaźną sumkę, kazał … wydrapać na dokumencie imię św. Doroty i napisać w tym miejscu imiona św. Jana Ewangelisty. Zrobiono jak nakazał, ale to były chyba najłatwiej zarobione pieniądze w ówczesnym Wrocławiu.

Na herbie Wrocławia znajduje się 5 symboli:

• Lew czeski –  jest symbolem przynależność miasta Wrocław do Korony Królestwa Czeskiego.
• Orzeł śląski – pochodzi z herbów rodowych Piastów Śląskich. Cały Dolny Śląsk ma również w swoim herbie orła.
• Jan Chrzciciel – patron wrocławskiej katedry.
• Litera W – inicjał od imienia księcia Wrocisława, który jest legendarnym założycielem wrocławskiego grodu. Niestety nie ma pewności w jakich czasach panował oraz czy był pochodzenia polskiego czy czeskiego.
• Jan Ewangelista – pomylony wcześniej ze św. Dorotą. Jan Ewangelista był patronem kaplicy w ratuszu.

Herb powinno się czytać zgodnie z zasadami heraldyki, to znaczy “od strony rycerza trzymającego tarczę”. Pierwszy więc jest czeski lew, znajdujący się po lewej stronie. Herb odczytuje się odwrotnie do wskazówek zegara.

Wrocławski herb można zobaczyć w dużej ilości miejsc. Na przykład na tramwajach, chodnikach w centrum, latarniach, śmietnikach, na ratuszowej wieży czy u wrocławskiego krasnala Wroclovka, który trzyma wielkie serducho z herbem. Polecamy też zobaczyć herb w wersji XXL, która ułożona jest z kolorowych kostek przed wejściem do Ratusza.

Jeśli planujecie rodzinną wycieczkę do Wrocławia to koniecznie zerknijcie na nasz pomysł zwiedzania miasta. My zamieniliśmy się w Superposzukiwaczy Przygód i wzięliśmy udział w Tajnej Misji! Zaprzyjaźniliśmy się z rodzinką wrocławskich krasnali, złamaliśmy szyfry, odkryliśmy tajemnice, wykonaliśmy zadania i pomogliśmy zorganizować urodzinową imprezkę dla Papy Krasnala. I choć krasnal Wredziocha chciał zrobić wszystko, żeby przyjęcie się nie odbyło, udało się przeprowadzić Tajną Misję do końca! Zobaczcie koniecznie:

Obecna katedra powstała w XIII-XIV wieku, na miejscu aż trzech poprzednich kościołów. Pierwszy stał w tym miejscu przed 1000 rokiem. Został zastąpiony przez ufundowaną przez Bolesława Chrobrego w okolicach 1000 roku katedrę. Budowla ta jednak uległa zniszczeniu podczas najazdu Czechów. 

Po koniec XI wieku Kazimierz Odnowiciel nakazał budowę nowej katedry w tym samym miejscu.  Kilkadziesiąt lat później, z wykorzystaniem murów nowowybudowanej katedry, biskup Walter z Malonne rozpoczął budowę większego kościoła. Pogrubiono znacznie mury katedry wzniesionej na rozkaz Kazimierza Odnowiciela oraz dobudowano wieże. Do dzisiejszych czasów zachowało się sporo fragmentów tej budowli, które znajdują się w zbiorach Muzeum Archidiecezjalnego. W następnych wiekach rządzący katedrą biskupi dokonywali rozbudowy i przeróbek istniejącego budynku.

Katedra we Wrocławiu nie miała szczęścia –  dotykały ją pożary i zniszczenia, ale zawsze odbudowywano zniszczone fragmenty budowli, dostosowując odrestaurowane części obiektu do obowiązujących w danym czasie stylów architektonicznych. W okresie renesansu i baroku powstały też nowe kaplice.  Elewacje wszystkich barokowych kaplic poddano renowacji pod koniec XX wieku, przywracając im pierwotne kolory. 

Na Waszą uwagę zasługuje m.in. kaplica św. Elżbiety z malowidłami przedstawiającymi życie patronki czy Kaplica Mariacka z kopią obrazu Matki Boskiej Częstochowskiej. Katedra Wrocławska posiada kilka oryginalnych skarbów, o których warto wiedzieć. Należy do nich między innymi Monstrancja Słoneczna używana w czasie procesji Bożego Ciała. Jest to niezwykłe dzieło, wykonane ze srebra, zdobione złotem, kamieniami i diamentowym krzyżykiem. Monstrancję wykonał w 1672 roku  mieszkający w dawnym Wrocławiu złotnik Jakub Hedelhofer. W 1930 roku biskupstwo wrocławskie zostało podniesione do rangi arcybiskupstwa, a katedra stała się archikatedrą.

W czasie II wojny światowej katedra została w ponad 70% zniszczona, spłonęły organy i wiele malowideł, a część dzieł na rozkaz władz wywieziono z miasta. W okresie powojennym prowadzono prace mające na celu przywrócić blask katedrze. Wiele obecnych dzieł sprowadzono z innych miast i obiektów Dolnego Śląska m.in.  obraz Madonny Międzyleskiej, znany też jako obraz Madonny wodzącej oczami. Ta nazwa nawiązuje do efektu, który powoduje, że niezależnie z którego miejsca nie popatrzy się na obraz, napotyka się wzrok Madonny. Znajduje się tu też część ocalałych po wojnie organów z Hali Stulecia, które są obecnie największe w Polsce. W czasie odbudowy powstało też wiele nowych elementów np. witraże.

Jednymi z ostatnich elementów rekonstrukcji katedry są hełmy na wieżach katedry, które ustawiono dopiero w 1991 roku. Od tego czasu nad Ostrowem Tumskim górują wieże mające 97 metrów wysokości, a na jednej z nich znajduje się punkt widokowy, z którego można podziwiać Wrocław z lotu ptaka. W wieży znajduje się również wystawa misyjna “Sztuka i Misje”. To kolekcja afrykańskich eksponatów jednego z księży misjonarzy.

Katedra we Wrocławiu, jak na budynek o długiej historii przystało, ma też swoje legendy.  Na jednej z wież, po stronie południowej ujrzeć można kamienną głowę mężczyzny… Jak się tam znalazła? Czemu ma grymas niezadowolenia? Na te pytania odpowiada legenda o kamiennej głowie.

Dawno temu żyła sobie Barbara – córka złotnika Franciszka. Barbara żyła w dostatku, więc jej ojciec postanowił, że nie wyda córki za mąż, jeśli wybranek nie będzie spełniał jego wygórowanych oczekiwań, co znaczyło, że przyszły zięć musi być zamożny. Jednak jak to bywa z miłością, serce nie sługa. Barbara pokochała Henryka, który pracował w warsztacie jej ojca. Zakochani spotykali się potajemnie, aż do momentu, kiedy nie zostali nakryci przez Franciszka. Ten w złości wypędził biednego Henryka, który błąkał się w okolicy Wrocławia, aż w końcu napadli go bandyci. Henryk uszedł z życiem, ale nie miał przy sobie ani grosza. Postanowił więc wstąpić do bandy rozbójników i również  zaczął rabować okoliczne miejscowości. Tak bogacił się przez kolejne dwa lata, po czym postanowił wrócić do Wrocławia i zdobyć swą ukochaną Barbarę, jako bogaty mężczyzna. Jednak ojciec Barbary domyślił się skąd pochodzi złoto i kosztowności, dlatego ponownie wygonił Henryka ze swojego domu. Zły i załamany Henryk w odwecie podpalił dom złotnika Franciszka, a następnie wdrapał się na jedną z wież Katedry Wrocławskiej, aby podziwiać swoje dzieło. Pożar rozprzestrzeniał się bardzo szybko, obejmując kolejne domostwa. Henryk wychylił się z okna wieży, by dobrze widzieć skalę zniszczenia, a wtedy okno się skurczyło i na zawsze uwięziło Henrykach w murach kościoła. Jego skamieniała twarz wyraża ogromne przerażenie. 

Katedra znajduje się na Ostrowie Tumskim we Wrocławiu, a dokładnie na Placu Katedralnym 18. Bez problemu dotrzecie tu środkami komunikacji miejskiej lub pieszo, spacerem ze Starego Rynku. Do Katedry dojedziecie tramwajem linii 2 i 10. Stąd już tylko kilka minut spacerem dzieli Was od kościoła. Możecie również jechać tramwajem 8,9,11,17 i 23 na przystanek „Pl. Bema” i dojść do Katedry od drugiej strony, przez Ostrów Tumski. Ta trasa jest troszkę dłuższa, ale niezwykle urokliwa.

Katedra, jej wieże oraz kaplice barokowe są dostępne dla turystów w wyznaczonych terminach. Nie można zwiedzać kościoła w czasie mszy świętych i innych uroczystości. Przed zwiedzaniem należy zakupić odpowiedni bilet. Zwiedzanie grupowe odbywa się z przewodnikiem. 

Wieże Katedry można zwiedzać w wyznaczonych terminach i tylko przy sprzyjających warunkach pogodowych. W zależności od miesiąca wieże udostępnione są dla zwiedzających w godzinach:

• kwiecień – maj: 10:00-17:00 od poniedziałku do soboty oraz 14:00-16:00 w niedzielę,
• czerwiec – wrzesień: 10:00-17:30 od poniedziałku do soboty oraz 14:00-17:30 w niedzielę,
• październik – marzec: 10:00-16:30 od wtorku do soboty;

Wielu turystów decyduje się na podziwianie katedry wyłącznie zewnątrz. Tymczasem bilety nie są drogie, dlatego warto wykupić wejściówkę i zobaczyć wnętrze kościoła. Bilet łączony, uprawniający do zwiedzania kaplic i wieży dla osoby dorosłej to koszt 12 zł, a bilet ulgowy 8 zł (dzieci, młodzież, studenci, emeryci i renciści). Bilet rodzinny 2+1 – 25 zł.  Jeśli zdecydujecie się na zestaw audio to koszt biletu wzrośnie o kilka złotych.

W czasie trwania mszy i uroczystych nabożeństw Katedra we Wrocławiu nie jest udostępniana zwiedzającym. Jednak obecność na mszy pozwala spojrzeć na katedrę pod zupełnie innym kątem. Dlatego zanotujcie sobie godziny mszy w Katedrze i wybierzcie się tu na jedno z nabożeństw. W niedzielę i święta msze odbywają się o godz. 7.00, 8.30, 10.00 (suma), 11.30, 13.00, 16.30 (październik – maj), 18.30, 21.00 (czerwiec – sierpień). Codzienne nabożeństwa zaczynają się o 6.30, 7.00 (z wyjątkiem Adwentu i wakacji ), 8.00, 9.00, 18.30.

Katedra była jednym z punktów naszej rodzinnej Tajnej Misji, którą mieliśmy na Ostrowie Tumskim. Gorąco polecamy Wam nasz sposób na zwiedzanie bez marudzenia. Musieliśmy pomóc w ułożeniu zaklęcia, które pozwoliło użyczyć Latarnikowi ognia pewnemu smutnemu Rarogowi. Jesteście ciekawi? Zobaczcie koniecznie!

Kiedy Wrocław rozbudowywał się na wschód, pojawiła się konieczność wybudowania przeprawy nad Odrą, która połączy centrum z dzielnicami peryferyjnymi. W 1904 roku ogłoszono konkurs na projekt mostu, który połączy oba brzegi rzeki w pobliżu obecnego placu Grunwaldzkiego.  Do udziału w konkursie zgłoszono blisko 40 projektów, a zwyciężył koncept architekta Martina Mayera i inżyniera Roberta Weyraucha. Projekt przeszedł kilka zmian, a do grupy architektów dołączył miejski radca budowlany Richard Pluddemann. Projekt zakładał stworzenie mostu wiszącego, co w ówczesnych czasach, było nowatorskim podejściem do budowy przepraw przez rzekę. Cała konstrukcja wykonana była ze stali, a elementy nośne oparte były na granitowych pylonach.

Ostatecznie w 1907 roku projekt mostu zwanego Kaiserbrucke czyli Most Cesarski został zaakceptowany przez władze Wrocławia. Most powstał w dwa lata, a ważył ponad 2 tysiące ton i miał 20 metrów szerokości. We wrześniu 1910 roku przeprowadzono próby wytrzymałościowe i obciążeniowe. Na moście ustawiono 24 tramwaje oraz wozy straży pożarnej. Po pozytywnym zaliczeniu testów ogłoszono datę uroczystej inauguracji mostu wypadającą w październiku tego samego roku.

Władze miasta chciały, by otwarcia dokonał sam cesarz Wilhelm II, jednak jego wizyta w mieście wypadała później, stąd postanowiono udostępnić potrzebną miastu przeprawę, a cesarz dokonał uroczystej przejażdżki po moście w czasie swojej wizyty w listopadzie 1910 roku.

W czasie II wojny światowej Niemcy, który chcieli zwiększyć nośność mostu, odcięli więc taśmy nośne, a konstrukcja osiadła na podporach złożonych z zatopionych pod mostem barkach, kamieni i gruzu. Rozebrano też ozdobne wieżyczki kończące pylony, ze względu na plany budowy lotniska w okolicach placu Grunwaldzkiego. 

Po wojnie most był w złym stanie technicznym i konieczny był jego generalny remont. Most ponownie został oddany do użytku w 1947 roku, a od tego czasu przechodził kilka modernizacji. 

Początkowo Most Cesarki, na kilka lat zmienił nazwę na Most Wolności. Pierwotną nazwę przywrócił mu Adolf Hitler. Po zakończeniu wojny most przemianowano na Most Grunwaldzki i taką nazwę ma do dziś.

Z mostem Grunwaldzkim związane są dwie legendy. Pierwsza nawiązuje do samobójczej śmierci konstruktora mostu, który w obawie przed tym, że most nie wytrzyma ciężaru i zawali się do rzeki, odebrał sobie życie dzień przed uroczystym otwarciem. Nie jest to historia prawdziwa, ale zapewne ma swoje źródła w smutnym losie jednego z architektów – Richarda Pluddemanna, który ciężko zachorował i zmarł przed oddaniem mostu do użytku. 

Druga legenda nawiązuje do przelotu samolotem akrobatycznym pod Mostem Grunwaldzkim, co miało mieć miejsce w latach 50-tych. Wyczyn ten przypisuje się wrocławskiemu pilotowi Stanisławowi Maksymowiczowi. Słynny Maksym nigdy nie potwierdził, ani nie zaprzeczył tym doniesieniom. Jego przyjaciele potwierdzają, że byłby do tego zdolny, jednak mając na uwadze to, że straciłby licencję pilota, nigdy by się do tego nie przyznał. Według plotek przelot pomiędzy lustrem Odry a Mostem Grunwaldzkim był efektem przegranego zakładu. Inni twierdzą, że to chęć zaimponowania ukochanej. Jaka jest prawda i czy to zdarzenie faktycznie miało miejsce, do dziś nie wiadomo.

Most Grunwaldzki wisi nad Odrą, pomiędzy Urzędem Wojewódzkim, a placem Grunwaldzkim. Dojechać tu można autobusem linii 145,146, 149, 240 i 241 lub tramwajem linii OL, OP, 4, 16, 33. 

Jeśli planujecie rodzinną wycieczkę do Wrocławia to koniecznie zerknijcie na nasz pomysł zwiedzania miasta. My zamieniliśmy się w Superposzukiwaczy Przygód i wzięliśmy udział w Tajnej Misji! Zaprzyjaźniliśmy się z rodzinką wrocławskich krasnali, złamaliśmy szyfry, odkryliśmy tajemnice, wykonaliśmy zadania i pomogliśmy zorganizować urodzinową imprezkę dla Papy Krasnala. I choć krasnal Wredziocha chciał zrobić wszystko, żeby przyjęcie się nie odbyło, udało się przeprowadzić Tajną Misję do końca! Zobaczcie koniecznie: