Powodem powstania Hali Stulecia było upamiętnienie setnej rocznicy wydania przez Fryderyka Wilhelma III dekretu wzywającego do oporu przeciwko Napoleonowi (1813 rok). Z tej okazji planowano wielką wystawę pokazującą potęgę Śląska, która wzorowana była na popularnych w tym czasie w Europie wystawach światowych. Wystawa przygotowywana z takim rozmachem wymagała więc odpowiedniego gmachu. Władze miasta przekazały na ten cel tereny przyległe do Parku Szczytnickiego i Zoo, na których ówcześnie znajdował się tor wyścigów konnych. Spośród wielu zgłoszonych w konkursie projektów wybrano koncepcję Maxa Berga, wrocławskiego architekta, który zachwycił decydentów niespotykaną konstrukcją.

Pierwsze prace związane z budową Hali zaczęły się już w maju 1911 roku, a w grudniu 1912 roku miasto otrzymało budynek w stanie surowym. Ciekawostką jest, że w czasie kiedy budowano Halę Stulecia, obawiano się materiału z jakiego powstawała, czyli żelbetonu, jak się później okazało, zupełnie niepotrzebnie. Architekt Max Berg mimo wielkich obaw robotników, użył właśnie tego budulca, który zaczął od tego czasu dominować w  budownictwie.

Hala Stulecia (niem.Jahrhunderthalle) została oficjalnie otwarta 20 maja 1913 roku. Tego dnia oprócz uroczystej inauguracji odbywała się Wystawa Stulecia, która pokazywała dorobek kultury śląskich ziem. Wraz z Halą Stulecia powstały inne obiekty wokół niej tj. Pergola czy Pawilon Czterech Kopuł. Na otwarciu Hali zjawiły się takie osobistości jak m.in. książę Prus Fryderyk Wilhelm z małżonką. Monumentalny budynek Hali miał ponad 40 metrów wysokości, 14 000 metrów kwadratowych powierzchni użytkowej i zdolny był pomieścić 10 000 osób. Kopuła liczyła 65 metrów, a co za tym idzie była największą na świecie, nawet przerosła sam Panteon w Rzymie. Na wyposażeniu Hali znalazły się m.in. organy, które były największymi organami na świecie w tym czasie.

Budynek Hali Stulecia przetrwał wojnę w bardzo dobrym stanie. Jedynie, tuż po wojnie zniszczeniu uległy organy, większości rozkradzione przez szabrowników. Odrestaurowane organy zostały podzielone pomiędzy dwa kościoły. Obecnie część z nich znajduje się we wrocławskiej katedrze, a część na Jasnej Górze.

W czasach PRL przeprowadzono drobne remonty, zainstalowano ogrzewanie i nowe nagłośnienie, ale nie wprowadzono znaczących zmian w wyglądzie Hali. Dopiero gruntowny remont na początku XXI wieku przyniósł trochę zmian m.in. przesuwane trybuny czy rozkładane boiska.

W ciągu ponad 100 lat swojego istnienia Hala Stulecia była świadkiem wielu ważnych wydarzeń. Na mównicy występował tu m.in. Hitler i jego najbliżsi współpracownicy. Wiele lat później Hala była miejscem modlitwy Jana Pawła II, który w 31 maja  1997 roku odwiedził Wrocław, podczas swojej pielgrzymki do Polski.

W 2006 roku Hala Stulecia została oficjalnie wpisana na światową listę dziedzictwa UNESCO, co spowodowało, że w kolejnych latach przeszła remonty, dzięki czemu może cieszyć oko Wrocławian i turystów, którzy chętnie ją zwiedzają.

Hala Stulecia to idealne miejsce do organizowania imprez masowych, dlatego odbywają się tu m.in. wydarzenia sportowe, kongresy, konferencje, targi pracy, targi turystyczne, giełda staroci, koncerty, bale dobroczynne czy przedstawienia.

Hala Stulecia jest niebywałą i jedną w swoim rodzaju budowlą. Warto więc poznać kilka sekretów, które skrywa.

Mówi się, że Berg nie zastosował w Hali  żadnych ozdób, które mogłyby niepotrzebnie przykuć uwagę. Jednak nie do końca jest to prawda, ponieważ nad wejściem do Hali widniała płaskorzeźba Michała Archanioła walczącego ze smokiem, która niestety nie przetrwała II Wojny Światowej.

Po 1945 roku zmieniono nazwę budynku na Hala Ludowa i właśnie pod taką nazwą do dziś kojarzy ją wielu Wrocławian. Do swojej pierwotnej nazwy powróciła w XX wieku. W latach sześćdziesiątych w Hali działało największe kino w mieście, które nosiło nazwę Gigant.

Ze względu na różne eventy i wydarzenia, Hala nie zawsze jest udostępniona do zwiedzania. W takim przypadku warto  obejść dookoła Halę i nacieszyć oko jej specyficzną bryłą oraz zajrzeć do Centrum Poznawczego, gdzie jest przedstawiona historia Hali. Centrum Poznawcze to interaktywne muzeum XXI wieku. Podczas zwiedzania Hali Stulecia jest możliwość kupienia biletów na wycieczkę z przewodnikiem. Dostępne są trzy trasy zwiedzania – Hala Stulecia, Tereny Wystawowe oraz Osiedle WuWa. Zwiedzanie może odbyć się w 4 językach – polskim, angielskim, niemieckim i czeskim, a koszt w zależności od wybranej trasy wynosi od 100 do 300 zł. Zwiedzanie z przewodnikiem odbywa się w dniach od poniedziałku do piątku, w godzinach 9:00 – 16:00 i jest możliwe po wcześniejszej rezerwacji. 

Wizyta w Centrum Poznawczym i oglądnięcie wystawy multimedialnej to koszt 12 zł (bilet normalny), lub 9 zł (bilet ulgowy – uczniowie, studenci, seniorzy 60+). Można również zakupić bilet łączony do Centrum Poznawczego i wejściówkę do wnętrza Hali za odpowiednio 14 i 11 zł. Są też bilety rodzinne dla 2 osób dorosłych i max. 3 dzieci do 16 lat w cenie 35 zł.

Do Hali Stulecia można dojechać tramwajem 1,2,4,10,16 oraz autobusami linii 145, 146, 253, 255 i 715 – przystanek “Hala Stulecia”. Wychodząc z pojazdu, wysiadacie naprzeciwko Hali. 

Hala Stulecia pomimo swojej prostoty, braku ozdób i zimna, które od niej bije, przykuwa uwagę i potrafi zachwycić, dokładnie tak jak zaplanował to sobie Max Berg. Można mieć różne zdanie na temat jej piękna, ale na pewno nie można jej odmówić niepowtarzalności. Dlatego najlepiej przekonać się samemu czy jest to cud architektury czy raczej paskudna, żelbetonowa budowla.

Wokół Hali znajduje się sporo terenów zielonych i miejsc wartych zobaczenia, takich jak Ogród Japoński, Park Szczytnicki czy Fontanna Multimedialna. 

Jeśli planujecie rodzinną wycieczkę do Wrocławia to koniecznie zerknijcie na nasz pomysł zwiedzania miasta. My zamieniliśmy się w Superposzukiwaczy Przygód i wzięliśmy udział w Tajnej Misji! Zaprzyjaźniliśmy się z rodzinką wrocławskich krasnali, złamaliśmy szyfry, odkryliśmy tajemnice, wykonaliśmy zadania i pomogliśmy zorganizować urodzinową imprezkę dla Papy Krasnala. I choć krasnal Wredziocha chciał zrobić wszystko, żeby przyjęcie się nie odbyło, udało się przeprowadzić Tajną Misję do końca! Zobaczcie koniecznie:

Ogród Japoński jest pozostałością po Wystawie Światowej, która była zorganizowana w 1913 roku. Stanowił on część ekspozycji Wystawy Ogrodniczej. Ogród został zaprojektowany przez Hrabiego Fritza von Hochberga, który był wielkim fanem kultury azjatyckiej oraz ogrodów japońskich. Przy planowaniu ogrodu pomagał mu japoński ogrodnik Mankich Arai, który był mistrzem w swym zawodzie. 

Po zakończeniu Wystawy Światowej zabrano z ogrodu elementy zdobiące, przez co sporo stracił ze swojego japońskiego charakteru. Przez kolejne lata Ogród coraz bardziej tracił swój urok. Przełomowe wydarzenie nastąpiło w 1994 roku, kiedy to miasto Wrocław, postanowiło, że rozbuduje Ogród i zwróciło się w tej sprawie o pomoc do Ambasady Japońskiej w Warszawie. Prośba została bardzo ciepło przyjęta przez ówczesnego Ambasadora Japonii. Prace w ogrodzie ruszyły 2 lata później. Procowali tu wybitni ogrodnicy, którzy przylecieli z Kraju Kwitnącej Wiśni, aby pomóc odbudować Ogród Japoński we Wrocławiu. 

Zaledwie dwa miesiące po otwarciu Ogrodu Japońskiego Wrocław nawiedziła powódź. Woda zalała ogród i poczyniła ogromne straty. Konieczna była gruntowna renowacja, która trwała dwa lata. W październiku 1999 r. ponownie dokonano uroczystego otwarcia. Od tego czasu Ogród nie uległ zmianie i wciąż jest miejscem pełnym azjatyckiego ducha.

W ogrodzie jest wiele nawiązań do symboliki Japonii, która czasami może być nawet niedostrzegana  przez osoby nie znające kultury i sztuki Japonii. Warto więc przed wizytą przyswoić sobie kilka informacji  

Już przy wejściu przywita Was charakterystyczna brama zwana Sukya. Za bramą skręćcie w prawo, a dotrzecie do herbaciarni Azumaya. Podczas zwiedzania Ogrodu natkniecie się na kaskady wody. Jedna z nich nazwana jest „męską”, ponieważ w tym miejscu woda spływa bardzo szybko. Podczas prac w 1996 roku wybudowano również drugą kaskadę , zwaną „żeńską”, która charakteryzuje się dwoma kaskadami i powolnym spływem wody w dół. Znaczną część ogrodu zajmuje staw, w którym pływają kolorowe karpie Koi.

Nad stawem przerzucone są dwa mosty – jeden mały, a drugi okazały, z pawilonem widokowym z którego fantastycznie widać zarówno kolorowe ryby jak i cały ogród. Po drodze będziecie mieli okazję podziwiać ciekawy układ skał, kamienne latarnie i wieżę. Poza rodzimą roślinnością tj. cisy, dęby czy kasztanowce, sporo tu również gatunków roślin pochodzących z Japonii np. wiśnie, różaneczniki czy magnolie. Ogrodnicy dbają o roślinność cały rok. Drzewa są przycinane i formowane w odpowiednie kształty. W ogrodzie organizowane są imprezy plenerowe czy warsztaty nawiązujące do tradycji, kultury i sztuki Azji.

Według nas w ogrodzie najpiękniej jest wiosną, kiedy kwitną japońskie wiśnie. Ale jeśli macie okazję zobaczyć Ogród Japoński w innych miesiącach, to skorzystajcie z niej! Ogród bowiem zachwyca przez cały letni sezon. Jesienią natomiast gdy liście drzew robią się czerwone, ogród nabiera niepowtarzalnych barw. 

Ogród Japoński jest otwarty 1 kwietnia do 31 października w godzinach 9:00- 19:00, przez cały tydzień. Bilety można kupić bezpośrednio w kasach, przy wejściu. Bilet normalny kosztuje 8 zł, ulgowy 5 zł, bilet rodzinny 20 zł. Są również bilety na 10 wejść do ogrodu, w takim przypadku bilet normalny kosztuje 50  zł, a ulgowy 30 zł. Bezpłatny wstęp mają dzieci do 3 roku życia. 

Ogród znajduje się w Parku Szczytnickim, tuż obok Hali Stulecia, więc dojazd z centrum nie jest skomplikowany. Polecamy skorzystać z tramwaju linii 1,2,4,10,16 lub autobusu linii 145, 146, 253, 255 i 715 i wysiąść na przestanku „ Hala Stulecia”. Jest też opcja dotarcia od drugiej strony, mianowicie możecie dojechać na przystanek „Kochanowskiego” tramwajami linii 9,17,33 oraz autobusami linii 116,121,131,141 i D i dojść do ogrodu omijając Hale Stulecia, fontannę multimedialną i Pergolę. 

Ogród Japoński to fantastyczny plener do zdjęć. Wiedzą o tym zarówno mamy pstrykające fotki swoim pociechom jak i profesjonalni fotografowie przyprowadzający tu swoich modeli i klientów. Dlatego jeśli chcecie wykorzystać w pełni urok ogrodu to polecamy Wam się wybrać tu w dzień powszedni, najlepiej do południa. Wtedy macie sporą szansę na to, że nikt Wam nie wejdzie w kadr. Wiedzą o tym m.in. fotografowie ślubni i zakochane pary.

Ogród Japoński to niepowtarzalne miejsce we Wrocławiu. Jeśli pragnęliście chodź na chwilę poczuć się jak w Kraju Kwitnącej Wiśni, koniecznie musicie odwiedzić to miejsce. Bijący od niego spokój i pozytywna energia na pewno dobrze wpłynie na każdego kto odwiedzi ogród. 

Jeśli planujecie rodzinną wycieczkę do Wrocławia to koniecznie zerknijcie na nasz pomysł zwiedzania miasta. My zamieniliśmy się w Superposzukiwaczy Przygód i wzięliśmy udział w Tajnej Misji! Zaprzyjaźniliśmy się z rodzinką wrocławskich krasnali, złamaliśmy szyfry, odkryliśmy tajemnice, wykonaliśmy zadania i pomogliśmy zorganizować urodzinową imprezkę dla Papy Krasnala. I choć krasnal Wredziocha chciał zrobić wszystko, żeby przyjęcie się nie odbyło, udało się przeprowadzić Tajną Misję do końca! Zobaczcie koniecznie:

Przed wiekami pręgierz służył jako miejsce wykonywania publicznie kar, chłost i egzekucji. Trzeba w tym miejscu wspomnieć, że pręgierz w mieście oznaczał, że posiadało ono przywileje sądowe. Nie inaczej było we Wrocławiu. Pierwszy, drewniany pręgierz pojawił się przed Ratuszem już na początku XIV wieku. W 1492 roku drewnianą konstrukcję zastąpiono kamiennym pręgierzem, którego wykonawcą był kamieniarz z Saksonii.

Pręgierz przypominał słup, a zwieńczony był ażurową latarnią. Na jej szczycie stał Roland – figurka kata trzymająca w rękach miecz i rózgi. Skazańców przykuwano do pręgierza metalowymi pierścieniami. Wystawieni na widok publiczny, niejednokrotnie narażeni byli na obelgi, wyśmiewanie czy obrzucanie zgniłym jedzeniem, jajkami czy kulkami końskiej kupy. Miejska legenda głosi, że jedną z osób, która została publicznie wychłostana pod pręgierzem był Wit Stwosz, który odbył tu karę za podrabianie weksla.

Osoby skazane za ciężkie przestępstwa przy pręgierzu traciły życie. Ostatnia publiczna egzekucja miała miejsce w XVIII wieku. Zaś ostatnia chłosta odbyła się pod koniec XIX wieku.

W międzyczasie pojawił się pomysł, by zburzyć pręgierz, jednak władca Prus, Fryderyk Wilhelm stanowczo się temu sprzeciwił. Jednak w 1925 roku, w czasie potężnej wichury, która przeszła nad Wrocławiem, zniszczeniu uległ Roland i część pręgierza. Miasto zdecydowało się wyremontować zabytek, jednak długo się nim nie nacieszyło. Pręgierz bowiem uległ zniszczeniu w czasie II Wojny Światowej, a pozostałości po nim rozebrano w 1947 roku. Zachowane fragmenty znajdują się w Muzeum Architektury.

Pręgierz powrócił na Rynek dopiero w latach 80-tych XX wieku, kiedy to podjęto decyzję o rekonstrukcji budowli z 1492 roku.

Pręgierz znajduje się przed budynkiem Ratusza, w pobliżu skrzyżowania ulicy Świdnickiej i Oławskiej. Najbliższy przystanek tramwajowy “Szewska” znajduje się kilkadziesiąt metrów od pręgierza, a dojedziecie tu tramwajem linii 7. Nieco dalej znajduje się duży węzeł komunikacyjny Wrocławia – Plac Dominikański, gdzie kursuje sporo tramwajów i autobusów (m.in. linia 2,3,4,5,10, 11, 23, 33 oraz D,K,N, 110 i 114).

Jeśli chcecie umówić się z Wrocławianinem na spotkanie w okolicach Rynku, to możecie być pewni, że padnie propozycja “spotkajmy się pod pręgierzem”, bowiem jest to najpopularniejsze miejsce spotkań mieszkańców miasta.

Jeśli planujecie rodzinną wycieczkę do Wrocławia to koniecznie zerknijcie na nasz pomysł zwiedzania miasta. My zamieniliśmy się w Superposzukiwaczy Przygód i wzięliśmy udział w Tajnej Misji! Zaprzyjaźniliśmy się z rodzinką wrocławskich krasnali, złamaliśmy szyfry, odkryliśmy tajemnice, wykonaliśmy zadania i pomogliśmy zorganizować urodzinową imprezkę dla Papy Krasnala. I choć krasnal Wredziocha chciał zrobić wszystko, żeby przyjęcie się nie odbyło, udało się przeprowadzić Tajną Misję do końca! Zobaczcie koniecznie:

Zacznijmy od tego, dlaczego ten niesamowity kawałek Wrocławia nazywany jest Ostrowem Tumskim. Otóż jego nazwa wzięła się od tego, że Ostrów Tumski był wyspą! W staropolskim języku “ostrów” oznacza właśnie wyspę, a w średniowiecznym niemieckim “tum” to dom lub katedra. Stąd też mamy Ostrów Tumski.

Powstanie Ostrowa datuje się na X wiek, kiedy to na wyspie położonej u ujścia Oławy do Odry zbudowano drewniany gród, w którym mieszkali wrocławscy kasztelani. W 1166 roku gród przejął książę Bolesław Wysoki. Przez kolejne wieki Ostrów Tumski rozrastał się i powiększał o nowe budowle z kamieni i cegieł.

Na terenie grodu w XIII wieku powstał zamek na Ostrowie Tumskim z murem obronnym i wieżami oraz kaplicą zamkową pod wezwaniem Najświętszej Marii Panny. Kościół ten przetrwał do dziś i znany jest jako kościół św. Marcina.

Z czasem Ostrów stawał się co raz bardziej ciasny, dlatego książę Henryk VI w połowie XIV wieku zmienił lokum , przenosząc się do wybudowanej na brzegu Odry nowej rezydencji, która obecnie jest siedzibą Uniwersytetu Wrocławskiego. Od tego czasu Ostrów Tumski należał do państwa kościelnego. Co ciekawe, przestępcy, którzy w świeckiej części Wrocławia popełnili przestępstwo szukali schronienia za murami Ostrowa.

Z racji tego, że na Ostrowie Tumskim mieszkali wyłącznie duchowni wielki zamek nie był im potrzebny, dlatego pod koniec XV wieku budowlę zburzono. Podobny los spotkał mury otaczające wyspę, które zostały zniszczone na początku XIX wieku. Wyłączne rządy kościoła nad Ostrowem Tumskim zakończyły się w 1810 roku, jednak kościelny charakter tego miejsca pozostał do dziś.

Ostrów Tumski mocno ucierpiał w wyniku działań wojennych. Sporo czasu i środków kosztowała odbudowa tego miejsca, ale było warto! Obecnie to jeden z najładniejszych zakątków Wrocławia.

Oprócz kościołów i miejsc związanych z legendami, na Ostrowie Tumskim znajduje się Most Tumski, zwany Mostem Zakochanych. Pierwszy most stał w tym miejscu już w XII wieku. W obecnej formie znany jest od 1889 roku, kiedy to konstrukcja stalowa zastąpiła drewniany most. Jeszcze do początku 2019 roku, na moście można było znaleźć tonę zawieszonych kłódek z inicjałami lub całymi imionami zakochanych. Kłódek było już w pewnym momencie tak dużo, że zagrażały konstrukcji mostu, dlatego miasto postanowiło je ściągnąć. Wrocławianie mogli sami zdjąć szybciej swój dowód miłości z mostu, pozostałe trafiły na złom.

Z Ostrowem Tumskim, Mostem Tumskim połączona jest Wyspa Piasek. Znajduje się tutaj kościół Najświętszej Marii Panny na Piasku. Kościół nawiązuje do kaplicy św. Marii we włoskiej Padwie, którą wzniesiono na miejscu starożytnej areny. Arena wysypywana była piaskiem, stąd nazwa kościoła i wyspy. Dawniej wyspa była mocno zabudowana, jednak sporo budynków ucierpiało w czasie wojny i zostało bezpowrotnie zniszczonych. Obecnie, poza kościołem znajduje się tu cerkiew prawosławna czy młyn wodny “Maria”.

Jak w całym Wrocławiu, tak i na Ostrowie Tumskim zamieszkały krasnale. Naszym ulubionym jest krasnal Gazuś, który pomaga Latarnikowi w jego pracy, zapalając latarnie. Gazusia spotkacie przy Moście Tumskim. Musicie tylko zadzierać głowę wysoko do góry i szukać go przy latani. Inny krasnal zamieszkał przy ulicy Katedralnej 3. To krasnal Drukarz Kacper, który tak naprawdę jest Kacprem Elyanem, pierwszym polskim drukarzem, który założył tu drukarnię w XV wieku. W ręku trzyma kartę papieru z modlitwą „Ojcze nasz”. Zaś przy pl. Katedralnym 19 spotkacie krasnala Wrocławiaka, który trzyma w rękach książkę. Krasnal ten promuje miasto wśród turystów.

Na Ostrowie Tumskim znajduje się Muzeum Archidiecezji Wrocławskiej, które zostało założone w 1989 roku. Jest to jedno z najstarszych tego typu muzeów w Polsce. W zbiorach muzeum znajdują się cenne eksponaty ze Śląska jak na przykład Księga Henrykowska, czyli Księga założenia klasztoru świętej Marii Dziewicy w Henrykowie. To na jej kartkach jest uważane za najstarsze zapisane zdanie w języku polskim, które pochodzi z 1270 roku. W muzeum można zobaczyć również mumię 8-letniego chłopca z IV wieku przed Chrystusem oraz tablice gliniane z pismem klinowym.

Na Ostrów Tumski najlepiej dostać się komunikacją miejską, ponieważ w okolicy jest mało miejsc parkingowych. Od strony Katedry Wrocławskiej można dojechać tramwajem linii 2 i 10 lub autobusem linii 111, 115 na przystanek „Katedra”. Przed wyspą Piasek, znajduje się przystanek „Hala Targowa”, do którego można dojechać tramwajem linii 8,9,11,17 i 23 . Wystarczy tylko przejść przez czerwony most Piaskowy, aby dostać się na Ostrów Tumski. Od strony Placu Bema również jest tylko kilka minut, aby być w centrum Ostrowa. Na przystanek „Plac Bema” dojedziecie tramwajem linii 8,9,11,17 i 23. 

I choć Ostrów Tumski obfituje w zabytki i urocze miejsca, dla dzieci może się kojarzyć z nudnym spacerem. Dlatego gorąco polecamy Wam nasz sposób na zwiedzanie Ostrowa Tumskiego. My mieliśmy tu do wykonania Tajną Misję! Musieliśmy pomóc w ułożeniu zaklęcia, które pozwoliło użyczyć Latarnikowi ognia pewnemu smutnemu Rarogowi. Jesteście ciekawi? Zobaczcie koniecznie!

Kolejkowo to miejsce, stworzone przez artystów! Można tu podziwiać makietę znanych miejsc Dolnego Śląska – są ulice Wrocławia, obserwatorium na Śnieżce, schronisko Szwajcarka czy centrum Karpacza. Wszystko zostało ręcznie wykonane przez modelarzy. Znajdziecie tu 15 pociągów z 60 wagonami, 3437 figurek ludzi i zwierząt, 215 samochodów, 242 budynki, wśród których znajdziecie dolnośląskie budowle w skali 1:25, różne mosty, tunele czy akweny. Tylko tory dla pociągów mają 510 metrów, a pociągi poruszają się po nich z prędkością 1,5 km/h.

W Kolejkowie możecie się poczuć jak King Kongi i bezkarnie podglądać setki małych ludzików w autentycznych codziennych sytuacjach – na zakupach, spacerach, w czasie ślubu, pogrzebu czy nawet w TOI TOIu. Jak się dowiedzieliśmy przygotowanie jednej figurki zajmuje średnio około 6 godzin. Na początek rzeźbi się figurkę w wosku, póżniej przygotowuje się silikonową formę, odlewa się żywicę, a na końcu figurkę maluje się ręcznie.

W Kolejkowie jest dzień, który trwa 9 minut, a następnie rozpoczyna się 4 minutowa noc, w czasie której światło zostaje przyciemnione, zapalają się latarnie i światła w oknach. Makieta wygląda wtedy zupełnie inaczej i można wtedy zwrócić uwagę na detale, których nie widać za dnia. Pokażemy Wam to na przykładzie ulicy Bogusławskiego we Wrocławiu 🙂

Wchodząc do Kolejkowa koniecznie weźcie przy kasie przewodnik po makiecie. Nie dość, że przeczytacie o najważniejszych budowlach to jeszcze zostaniecie wciągnięci w świetną zabawę. Mianowicie musicie pobawić się w poszukiwania! Listę osób, rzeczy i zwierząt, które musicie odnaleźć na makiecie znajdziecie w przewodniku. Jak się okazało odnalezienie m.in. 15 psów, 14 krasnali, 9 gołębi, supermana, kozę czy krokodyla wcale nie jest takie proste! Musicie zarezerwować sobie na poszukiwania ładnych kilkadziesiąt minut.

W Kolejkowie są również dostępne dla dzieci, młodzieży i dorosłych warsztaty modelarskie, gdzie można nauczyć się jak tworzyć makiety i rozwijać swoje zdolności manualne. Warsztaty odbywają się w tygodniu, nie można ich łączyć z oglądaniem makiety.

Organizowane są również spotkania z różnymi artystami np. znanymi z Tik Toka, w czasie których organizowane są ciekawe konkursy i eventy.

Kolejkowo jest otwarte codziennie, w godzinach 10:00 -18:00. Bilet ulgowy kosztuje 20 zł, a normalny 25 zł. Dzieci do 3 lat mają bezpłatny wstęp. Można również wejść z organizowanej grupie, od minimum 15 osób. W takim przypadku bilet ulgowy kosztuje 15 zł, a normalny 21 zł. Grupy zorganizowane muszą mieć wcześniejszą rezerwację.

Dawniej Kolejkowo mieściło się w budynku Dworca Świebodzkiego, jednak w 2021 roku zmieniło siedzibę. Kolejkowy świat w miniaturze znajdziecie ma I piętrze w budynku Sky Tower na ul. Powstańców Śląskich. Sporo miejsc parkingowych znajdziecie w okolicy wieżowca, jak i na parkingu w budynku Sky Towera.

To czym urzekło nas Kolejkowo to dokładność i staranność wykonanych modeli oraz humor i pomysłowość artystów, którzy stworzyli makietę, gdzie zarówno dziecko jak i dorosły znajdzie coś dla siebie. I będzie ich bawić zupełnie coś innego  Dzieci z zachwytem oglądają pociągi, a dorośli w tym czasie śmieją się z panny wymachującej stanikiem przed oczami pijanego mężczyzny.

Takich scenek, które dorośli wyłapią i zinterpretują inaczej niż dzieci jest tu kilka. My poszliśmy do Kolejkowa w towarzystwie przyjaciół z dwuletnim dzieckiem. Maluch był zachwycony makietą i oglądał ją przez 1,5 godziny. A takich szkrabów z otwartą buzią było tu więcej. Michał zaś ze swoim kumplem wkręcili się w poszukiwania rzeczy wymienionych w przewodniku – najlepiej robić zdjęcia telefonem szukanym elementom. Wtedy najłatwiej połapać się czego jeszcze trzeba szukać. No i zostanie fajna pamiątka. Bawcie się dobrze w Kolejkowie!

Jeśli planujecie rodzinną wycieczkę do Wrocławia to koniecznie zerknijcie na nasz pomysł zwiedzania miasta. My zamieniliśmy się w Superposzukiwaczy Przygód i wzięliśmy udział w Tajnej Misji! Zaprzyjaźniliśmy się z rodzinką wrocławskich krasnali, złamaliśmy szyfry, odkryliśmy tajemnice, wykonaliśmy zadania i pomogliśmy zorganizować urodzinową imprezkę dla Papy Krasnala. I choć krasnal Wredziocha chciał zrobić wszystko, żeby przyjęcie się nie odbyło, udało się przeprowadzić Tajną Misję do końca! Zobaczcie koniecznie:

Pierwszy herb został nadany miastu w 1530 roku, przez dwór Ferdynanda I, który był władcą czesko-węgierskim. Aby oficjalnie herb mógł zaistnieć, wymagany był również dyplom potwierdzony przez cesarza Karola V. Uzyskano stosowne poświadczenia i herb został oficjalnie nadany, jednak nie można było cieszyć się z tego w 100 %, ponieważ w dokumentach zaistniała pomyłka. Okazało się, że w herbie św. Jan Ewangelista został zamieniony ze św. Dorotą. Do pomyłki przyczynił się miejski skryba, czyli osoba, która przepisywała ręcznie dokumenty i księgi. Miejscy radni chcieli szybko naprawić pomyłkę. Sporo ich to kosztowało, gdyż wicekanclerz króla Czech Georg von Logu, aby odkręcić sprawę, wziął 1300 florenów, czyli sumę wartą około 200 koni i około miliona kurzych jaj! Za taką pokaźną sumkę, kazał … wydrapać na dokumencie imię św. Doroty i napisać w tym miejscu imiona św. Jana Ewangelisty. Zrobiono jak nakazał, ale to były chyba najłatwiej zarobione pieniądze w ówczesnym Wrocławiu.

Na herbie Wrocławia znajduje się 5 symboli:

• Lew czeski –  jest symbolem przynależność miasta Wrocław do Korony Królestwa Czeskiego.
• Orzeł śląski – pochodzi z herbów rodowych Piastów Śląskich. Cały Dolny Śląsk ma również w swoim herbie orła.
• Jan Chrzciciel – patron wrocławskiej katedry.
• Litera W – inicjał od imienia księcia Wrocisława, który jest legendarnym założycielem wrocławskiego grodu. Niestety nie ma pewności w jakich czasach panował oraz czy był pochodzenia polskiego czy czeskiego.
• Jan Ewangelista – pomylony wcześniej ze św. Dorotą. Jan Ewangelista był patronem kaplicy w ratuszu.

Herb powinno się czytać zgodnie z zasadami heraldyki, to znaczy “od strony rycerza trzymającego tarczę”. Pierwszy więc jest czeski lew, znajdujący się po lewej stronie. Herb odczytuje się odwrotnie do wskazówek zegara.

Wrocławski herb można zobaczyć w dużej ilości miejsc. Na przykład na tramwajach, chodnikach w centrum, latarniach, śmietnikach, na ratuszowej wieży czy u wrocławskiego krasnala Wroclovka, który trzyma wielkie serducho z herbem. Polecamy też zobaczyć herb w wersji XXL, która ułożona jest z kolorowych kostek przed wejściem do Ratusza.

Jeśli planujecie rodzinną wycieczkę do Wrocławia to koniecznie zerknijcie na nasz pomysł zwiedzania miasta. My zamieniliśmy się w Superposzukiwaczy Przygód i wzięliśmy udział w Tajnej Misji! Zaprzyjaźniliśmy się z rodzinką wrocławskich krasnali, złamaliśmy szyfry, odkryliśmy tajemnice, wykonaliśmy zadania i pomogliśmy zorganizować urodzinową imprezkę dla Papy Krasnala. I choć krasnal Wredziocha chciał zrobić wszystko, żeby przyjęcie się nie odbyło, udało się przeprowadzić Tajną Misję do końca! Zobaczcie koniecznie:

Obecna katedra powstała w XIII-XIV wieku, na miejscu aż trzech poprzednich kościołów. Pierwszy stał w tym miejscu przed 1000 rokiem. Został zastąpiony przez ufundowaną przez Bolesława Chrobrego w okolicach 1000 roku katedrę. Budowla ta jednak uległa zniszczeniu podczas najazdu Czechów. 

Po koniec XI wieku Kazimierz Odnowiciel nakazał budowę nowej katedry w tym samym miejscu.  Kilkadziesiąt lat później, z wykorzystaniem murów nowowybudowanej katedry, biskup Walter z Malonne rozpoczął budowę większego kościoła. Pogrubiono znacznie mury katedry wzniesionej na rozkaz Kazimierza Odnowiciela oraz dobudowano wieże. Do dzisiejszych czasów zachowało się sporo fragmentów tej budowli, które znajdują się w zbiorach Muzeum Archidiecezjalnego. W następnych wiekach rządzący katedrą biskupi dokonywali rozbudowy i przeróbek istniejącego budynku.

Katedra we Wrocławiu nie miała szczęścia –  dotykały ją pożary i zniszczenia, ale zawsze odbudowywano zniszczone fragmenty budowli, dostosowując odrestaurowane części obiektu do obowiązujących w danym czasie stylów architektonicznych. W okresie renesansu i baroku powstały też nowe kaplice.  Elewacje wszystkich barokowych kaplic poddano renowacji pod koniec XX wieku, przywracając im pierwotne kolory. 

Na Waszą uwagę zasługuje m.in. kaplica św. Elżbiety z malowidłami przedstawiającymi życie patronki czy Kaplica Mariacka z kopią obrazu Matki Boskiej Częstochowskiej. Katedra Wrocławska posiada kilka oryginalnych skarbów, o których warto wiedzieć. Należy do nich między innymi Monstrancja Słoneczna używana w czasie procesji Bożego Ciała. Jest to niezwykłe dzieło, wykonane ze srebra, zdobione złotem, kamieniami i diamentowym krzyżykiem. Monstrancję wykonał w 1672 roku  mieszkający w dawnym Wrocławiu złotnik Jakub Hedelhofer. W 1930 roku biskupstwo wrocławskie zostało podniesione do rangi arcybiskupstwa, a katedra stała się archikatedrą.

W czasie II wojny światowej katedra została w ponad 70% zniszczona, spłonęły organy i wiele malowideł, a część dzieł na rozkaz władz wywieziono z miasta. W okresie powojennym prowadzono prace mające na celu przywrócić blask katedrze. Wiele obecnych dzieł sprowadzono z innych miast i obiektów Dolnego Śląska m.in.  obraz Madonny Międzyleskiej, znany też jako obraz Madonny wodzącej oczami. Ta nazwa nawiązuje do efektu, który powoduje, że niezależnie z którego miejsca nie popatrzy się na obraz, napotyka się wzrok Madonny. Znajduje się tu też część ocalałych po wojnie organów z Hali Stulecia, które są obecnie największe w Polsce. W czasie odbudowy powstało też wiele nowych elementów np. witraże.

Jednymi z ostatnich elementów rekonstrukcji katedry są hełmy na wieżach katedry, które ustawiono dopiero w 1991 roku. Od tego czasu nad Ostrowem Tumskim górują wieże mające 97 metrów wysokości, a na jednej z nich znajduje się punkt widokowy, z którego można podziwiać Wrocław z lotu ptaka. W wieży znajduje się również wystawa misyjna “Sztuka i Misje”. To kolekcja afrykańskich eksponatów jednego z księży misjonarzy.

Katedra we Wrocławiu, jak na budynek o długiej historii przystało, ma też swoje legendy.  Na jednej z wież, po stronie południowej ujrzeć można kamienną głowę mężczyzny… Jak się tam znalazła? Czemu ma grymas niezadowolenia? Na te pytania odpowiada legenda o kamiennej głowie.

Dawno temu żyła sobie Barbara – córka złotnika Franciszka. Barbara żyła w dostatku, więc jej ojciec postanowił, że nie wyda córki za mąż, jeśli wybranek nie będzie spełniał jego wygórowanych oczekiwań, co znaczyło, że przyszły zięć musi być zamożny. Jednak jak to bywa z miłością, serce nie sługa. Barbara pokochała Henryka, który pracował w warsztacie jej ojca. Zakochani spotykali się potajemnie, aż do momentu, kiedy nie zostali nakryci przez Franciszka. Ten w złości wypędził biednego Henryka, który błąkał się w okolicy Wrocławia, aż w końcu napadli go bandyci. Henryk uszedł z życiem, ale nie miał przy sobie ani grosza. Postanowił więc wstąpić do bandy rozbójników i również  zaczął rabować okoliczne miejscowości. Tak bogacił się przez kolejne dwa lata, po czym postanowił wrócić do Wrocławia i zdobyć swą ukochaną Barbarę, jako bogaty mężczyzna. Jednak ojciec Barbary domyślił się skąd pochodzi złoto i kosztowności, dlatego ponownie wygonił Henryka ze swojego domu. Zły i załamany Henryk w odwecie podpalił dom złotnika Franciszka, a następnie wdrapał się na jedną z wież Katedry Wrocławskiej, aby podziwiać swoje dzieło. Pożar rozprzestrzeniał się bardzo szybko, obejmując kolejne domostwa. Henryk wychylił się z okna wieży, by dobrze widzieć skalę zniszczenia, a wtedy okno się skurczyło i na zawsze uwięziło Henrykach w murach kościoła. Jego skamieniała twarz wyraża ogromne przerażenie. 

Katedra znajduje się na Ostrowie Tumskim we Wrocławiu, a dokładnie na Placu Katedralnym 18. Bez problemu dotrzecie tu środkami komunikacji miejskiej lub pieszo, spacerem ze Starego Rynku. Do Katedry dojedziecie tramwajem linii 2 i 10. Stąd już tylko kilka minut spacerem dzieli Was od kościoła. Możecie również jechać tramwajem 8,9,11,17 i 23 na przystanek „Pl. Bema” i dojść do Katedry od drugiej strony, przez Ostrów Tumski. Ta trasa jest troszkę dłuższa, ale niezwykle urokliwa.

Katedra, jej wieże oraz kaplice barokowe są dostępne dla turystów w wyznaczonych terminach. Nie można zwiedzać kościoła w czasie mszy świętych i innych uroczystości. Przed zwiedzaniem należy zakupić odpowiedni bilet. Zwiedzanie grupowe odbywa się z przewodnikiem. 

Wieże Katedry można zwiedzać w wyznaczonych terminach i tylko przy sprzyjających warunkach pogodowych. W zależności od miesiąca wieże udostępnione są dla zwiedzających w godzinach:

• kwiecień – maj: 10:00-17:00 od poniedziałku do soboty oraz 14:00-16:00 w niedzielę,
• czerwiec – wrzesień: 10:00-17:30 od poniedziałku do soboty oraz 14:00-17:30 w niedzielę,
• październik – marzec: 10:00-16:30 od wtorku do soboty;

Wielu turystów decyduje się na podziwianie katedry wyłącznie zewnątrz. Tymczasem bilety nie są drogie, dlatego warto wykupić wejściówkę i zobaczyć wnętrze kościoła. Bilet łączony, uprawniający do zwiedzania kaplic i wieży dla osoby dorosłej to koszt 12 zł, a bilet ulgowy 8 zł (dzieci, młodzież, studenci, emeryci i renciści). Bilet rodzinny 2+1 – 25 zł.  Jeśli zdecydujecie się na zestaw audio to koszt biletu wzrośnie o kilka złotych.

W czasie trwania mszy i uroczystych nabożeństw Katedra we Wrocławiu nie jest udostępniana zwiedzającym. Jednak obecność na mszy pozwala spojrzeć na katedrę pod zupełnie innym kątem. Dlatego zanotujcie sobie godziny mszy w Katedrze i wybierzcie się tu na jedno z nabożeństw. W niedzielę i święta msze odbywają się o godz. 7.00, 8.30, 10.00 (suma), 11.30, 13.00, 16.30 (październik – maj), 18.30, 21.00 (czerwiec – sierpień). Codzienne nabożeństwa zaczynają się o 6.30, 7.00 (z wyjątkiem Adwentu i wakacji ), 8.00, 9.00, 18.30.

Katedra była jednym z punktów naszej rodzinnej Tajnej Misji, którą mieliśmy na Ostrowie Tumskim. Gorąco polecamy Wam nasz sposób na zwiedzanie bez marudzenia. Musieliśmy pomóc w ułożeniu zaklęcia, które pozwoliło użyczyć Latarnikowi ognia pewnemu smutnemu Rarogowi. Jesteście ciekawi? Zobaczcie koniecznie!

Kiedy Wrocław rozbudowywał się na wschód, pojawiła się konieczność wybudowania przeprawy nad Odrą, która połączy centrum z dzielnicami peryferyjnymi. W 1904 roku ogłoszono konkurs na projekt mostu, który połączy oba brzegi rzeki w pobliżu obecnego placu Grunwaldzkiego.  Do udziału w konkursie zgłoszono blisko 40 projektów, a zwyciężył koncept architekta Martina Mayera i inżyniera Roberta Weyraucha. Projekt przeszedł kilka zmian, a do grupy architektów dołączył miejski radca budowlany Richard Pluddemann. Projekt zakładał stworzenie mostu wiszącego, co w ówczesnych czasach, było nowatorskim podejściem do budowy przepraw przez rzekę. Cała konstrukcja wykonana była ze stali, a elementy nośne oparte były na granitowych pylonach.

Ostatecznie w 1907 roku projekt mostu zwanego Kaiserbrucke czyli Most Cesarski został zaakceptowany przez władze Wrocławia. Most powstał w dwa lata, a ważył ponad 2 tysiące ton i miał 20 metrów szerokości. We wrześniu 1910 roku przeprowadzono próby wytrzymałościowe i obciążeniowe. Na moście ustawiono 24 tramwaje oraz wozy straży pożarnej. Po pozytywnym zaliczeniu testów ogłoszono datę uroczystej inauguracji mostu wypadającą w październiku tego samego roku.

Władze miasta chciały, by otwarcia dokonał sam cesarz Wilhelm II, jednak jego wizyta w mieście wypadała później, stąd postanowiono udostępnić potrzebną miastu przeprawę, a cesarz dokonał uroczystej przejażdżki po moście w czasie swojej wizyty w listopadzie 1910 roku.

W czasie II wojny światowej Niemcy, który chcieli zwiększyć nośność mostu, odcięli więc taśmy nośne, a konstrukcja osiadła na podporach złożonych z zatopionych pod mostem barkach, kamieni i gruzu. Rozebrano też ozdobne wieżyczki kończące pylony, ze względu na plany budowy lotniska w okolicach placu Grunwaldzkiego. 

Po wojnie most był w złym stanie technicznym i konieczny był jego generalny remont. Most ponownie został oddany do użytku w 1947 roku, a od tego czasu przechodził kilka modernizacji. 

Początkowo Most Cesarki, na kilka lat zmienił nazwę na Most Wolności. Pierwotną nazwę przywrócił mu Adolf Hitler. Po zakończeniu wojny most przemianowano na Most Grunwaldzki i taką nazwę ma do dziś.

Z mostem Grunwaldzkim związane są dwie legendy. Pierwsza nawiązuje do samobójczej śmierci konstruktora mostu, który w obawie przed tym, że most nie wytrzyma ciężaru i zawali się do rzeki, odebrał sobie życie dzień przed uroczystym otwarciem. Nie jest to historia prawdziwa, ale zapewne ma swoje źródła w smutnym losie jednego z architektów – Richarda Pluddemanna, który ciężko zachorował i zmarł przed oddaniem mostu do użytku. 

Druga legenda nawiązuje do przelotu samolotem akrobatycznym pod Mostem Grunwaldzkim, co miało mieć miejsce w latach 50-tych. Wyczyn ten przypisuje się wrocławskiemu pilotowi Stanisławowi Maksymowiczowi. Słynny Maksym nigdy nie potwierdził, ani nie zaprzeczył tym doniesieniom. Jego przyjaciele potwierdzają, że byłby do tego zdolny, jednak mając na uwadze to, że straciłby licencję pilota, nigdy by się do tego nie przyznał. Według plotek przelot pomiędzy lustrem Odry a Mostem Grunwaldzkim był efektem przegranego zakładu. Inni twierdzą, że to chęć zaimponowania ukochanej. Jaka jest prawda i czy to zdarzenie faktycznie miało miejsce, do dziś nie wiadomo.

Most Grunwaldzki wisi nad Odrą, pomiędzy Urzędem Wojewódzkim, a placem Grunwaldzkim. Dojechać tu można autobusem linii 145,146, 149, 240 i 241 lub tramwajem linii OL, OP, 4, 16, 33. 

Jeśli planujecie rodzinną wycieczkę do Wrocławia to koniecznie zerknijcie na nasz pomysł zwiedzania miasta. My zamieniliśmy się w Superposzukiwaczy Przygód i wzięliśmy udział w Tajnej Misji! Zaprzyjaźniliśmy się z rodzinką wrocławskich krasnali, złamaliśmy szyfry, odkryliśmy tajemnice, wykonaliśmy zadania i pomogliśmy zorganizować urodzinową imprezkę dla Papy Krasnala. I choć krasnal Wredziocha chciał zrobić wszystko, żeby przyjęcie się nie odbyło, udało się przeprowadzić Tajną Misję do końca! Zobaczcie koniecznie: