Ulica Tkalciceva  to główna ulica w Zagrzebiu. Pełno na niej restauracji, barów, kafejek oraz sklepów. Zazwyczaj ożywa wieczorem, gdy turyści i miejscowi zasiadają przy stolikach, by spędzić wolny czas. Z tą ulicą wiąże się historia dwóch warowych osad – kościelnego Kaptolu oraz świeckiego Gradeca. Osady te toczyły ze sobą krwawe konflikty o młyny wodne zlokalizowane nad strumieniem Medvescak. Konflikty rozstrzygali na moście, który łączył dwa brzegi Medvescak. Od tych zdarzeń most nosił miano “Krwawy”. Obecnie most już nie istnieje, a w 1898 roku strumień został zasypany. Zabudowany strumień to właśnie ulica Tkalciceva, a jedna z przyległych uliczek nosi nazwę Krvavi Most, na pamiątkę dawnych dziejów.

Kamienna Brama to zachowana średniowieczna brama wjazdowa do dawnej miejscowości Gradec, o której wcześniej pisaliśmy. Brama jest zbudowana  z kamienia, a na samym środku posiada obraz Matki Bożej. Do ściany bramy są przytwierdzone tabliczki dziękczynne, które informują o obrazie, który jest uznany za cudowny. Wiąże się z tym cudem oczywiście historia. W 1731 roku obraz ocalał w pożarze szalejącym w mieści. Podobno płomienie ustały w momencie gdy dosięgły krawędzi obrazu Matki Boskiej.

Zagrzeb może się poszczyć największą sakralną budowlą w Chorwacji. To Katedra, której wieże górują nad centrum. Zbudowana jest w stylu neogotyckim, jednak gdy zagłębimy się w jej historię to dowiemy się, że na początku istnienia była zupełnie innym kościołem, który został zniszczony przez Mongołów w XIII wieku. Następnie kościół był wielokrotnie przebudowywany w stylu gotyckim, aż pod koniec XIX wieku został odnowiony w stylu neogotyckim.To właśnie on kazał odbudować wizytówkę dzisiejszego Zagrzebia, czyli fasadę dwóch neogotyckich dzwonnic o wysokości 104 i 105 metrów.

Gdy będziecie się przechadzać po Zagrzebiu na pewno zwrócicie uwagę na kościół św. Marka na Trg Sv. Marka 5. Jest on charakterystyczny, ponieważ jego dach jest pokryty mozaiką, z dwoma herbami. Warto zajrzeć do środka.

Trg kralja Tomislava znajduje się w centrum miasta, tuż obok dworca kolejowego.  Znajdziecie tu pełno rabat, drzew oraz aleję platanów. Jest tu również scena na której grane są koncerty w Zagrzebiu oraz  stacja meteorologiczna, która działa od 120 lat. To miłe i spokojne miejsce, idealne na spacer i chwilkę odpoczynku.  Na placu znajduje się pomnik króla Tomisława.

Targ Dolac  zwany inaczej “Brzuchem Zagrzebia”. Jest to największy targ spożywczy w Zagrzebiu i mieści się w centrum miasta, blisko katedry. Targ otwarty jest od 6:30 rano przez siedem dni w tygodniu. Możecie tu spróbować pysznych owoców, np. granatów czy fig, kupić świeże ryby, chorwackie kiełbasy, wędliny, owoce morza i wiele innych wyrobów regionalnych. Co ważne, ceny są ok. 30% tańsze niż w nadmorskich miejscowościach. My wpadliśmy z wizytą do Zagrzebia popołudniu i niestety targowisko było już nieczynne. Następnym razem zaplanujemy poranną wizytę  

Teatr to piękny budynek, wyróżniający się na placu Marszałka Tito. Zachwyci Was swoim pięknem, dostojnością  i bogactwem. Budynek zbudowano w 1895 roku, według projektu architektów wiedeńskich Helmera i Fellnera. Teatr w Zagrzebiu z tego właśnie powodu przypomina nieco teatr w Wiedniu.

Kwiatowy targ to urocze miejsce, gdzie można przycupnąć na ławce, pokarmić gołębie i poobserwować mieszkańców Zagrzebia. Nad placem góruje cerkiew prawosławna. To Sobór Przemienienia Pańskiego.

Szukanie planet to świetna forma zwiedzania Zagrzebia i jednocześnie zabawy. To coś w stylu gry miejskiej.  W uliczkach miasta schowane są wszystkie planety naszego układu, których rozmiar i odległość od Słońca jest proporcjonalna do rzeczywistych wartości. Centrum Układu Słonecznego jest Słońce, które znajduje się w pobliżu targowiska z kwiatami na Trg Cvjetni, na ulicy Bogoviceva. 

Szukanie planet to świetna forma zwiedzania Zagrzebia i jednocześnie zabawy. To coś w stylu gry miejskiej.  W uliczkach miasta schowane są wszystkie planety naszego układu, których rozmiar i odległość od Słońca jest proporcjonalna do rzeczywistych wartości. Centrum Układu Słonecznego jest Słońce, które znajduje się w pobliżu targowiska z kwiatami na Trg Cvjetni, na ulicy Bogoviceva. Pozostałe planety są na następujących ulicach:

Merkury – Margaretska 3

Wenus –  Trg Bana Josipa Jelacica 3

Ziemia – Varsavska 9

Mars – Tkalciceva 21

Jowisz – Vocarska 71

Saturn – Raciceva 1

Uran – Siget 9

Neptun – Kozari put

Pluton (który jak wiadomo nie jest planetą ;)) – Aleja Bologne, przejście podziemne

Planety umieszczone są na tabliczkach na ścianach budynków. Ich odległości są znaczne, dlatego nam udało się odnaleźć tylko kilka. Na resztę nie wystarczyło nam czasu. Niestety, pomimo dotarcia do miejsca, gdzie powinna znajdować się Wenus, znaleźliśmy tylko ślad po planecie :/ Jak widać nawet planety padają ofiarą wandali.

Zagrzeb ma najkrótszą kolejkę tego typu na świecie! Kolejka łączy Górne i Dolne Miasto.  Składa się z dwóch wagoników, które pokonują odległość 66 metrów. Podróż nią trwa 55 sekund. Odjeżdża co 10  minut i zabiera maksymalnie 28 pasażerów.

A jak będziecie chcieli odetchnąć od miasta i przenieść się w bajkową scenerię jezior, lasów i wodospadów to zaledwie 130 km od Zagrzebia znajduje się Park Narodowy Jezior Plitwickich. Naturalny skarb Chorwacji! Zobacz dlaczego warto tam pojechać.

Chorwacka kuchnia na pewno nie będzie Wam się kojarzyć z jednym daniem.Tu królują regionalne potrawy, w każdym regionie spotkacie się z innymi daniami i to jest naprawdę super. A więc jeśli nie wiecie w jaki region pojechać do Chorwacji na wakacje, teraz możecie wspomagać się regionalną chorwacką kuchnią, która również Wam co nieco powie o okolicy. Tak więc zapraszamy w kulinarną podróż po regionach Chorwacji.

Region słynący z mało tłustych potraw i zdrowego jedzenia. Potrawy głównie robi się na grillu lub gotuje na wodzie. Dalmacja i wyspy obfitują w ryby, wszelkiego rodzaju owoce morza, jagnięcinę, cielęcinę oraz warzywa. Przejdźmy jednak do konkretów.

Głównym daniem, które robi każda dalmatyńska rodzina jest Pasticada s njokima, nazywana również “królową dalmatyńskiej kuchni”. Po nazwie nie sposób się domyślić co to może być, więc już wyjaśniamy. Marynowany w occie winnym przez kilka dni, cielęcy filet, który następnie jest duszony w swoim sosie, a później z dodatkiem czerwonego wina. Podawany jest zazwyczaj z gnocchi. Brzmi nieźle?  To trzeba skosztować! 

Następnym daniem, które warto spróbować w kuchni dalmatyńskiej jest gulasz z kopytkami.  Jeśli chodzi o rybki to warto skusić się na doradę, ponieważ posiada mało ości i ma pyszne mięso. Paški sir to rodzaj  słonego i twardego sera owczego, wyrabiany wyłącznie na wyspie Pag. A na wyspie Brač, Hvar i Korčula możecie spróbować podawanego tylko tam Vitalac czyli grillowanych podrobów jagnięcych nadzianych w jelito. Przejdźmy teraz do czegoś co lubi wszyscy, a mianowicie słodkości.
Te również są regionalne, jednak niektóre występują w większej części chorwackiej kuchni. Arancini to kandyzowane skórki pomarańczy, czasami również cytryny i grejpfruta, które są cięte na na paski i pozostawione w wodzie przez tydzień. Następnie są suszone, a później gotowane  w wodzie z cukrem w odpowiednich ilościach. Po wyciągnięciu gorących z wody obtacza się je w cukrze. Krostule to tradycyjne ciasto nadbrzeża Chorwacji. Są to długie oraz cienkie plastry ciasta, smażone w oleju i posypane cukrem pudrem. Przypominają nasze polskie faworki lub chrusty robione na tłusty czwartek. Musicie je spróbować i ocenić, które są lepsze, polskie czy chorwackie. Fritule to kulkowe ciasto wykonane z mąki, lokalnych nalewek, skórki cytrynowej i rodzynek, a następnie smażone na głębokim oleju.

Lika to górski region Chorwacji. Charakteryzuje się jedzeniem kontynentalnym i gotowaniem na wolnym ogniu. Obfituje w grzyby, baraninę, jagnięcinę, wieprzowinę, dziczyznę, ziemniaki, kiszoną kapustę, groch, kozie i krowie mleko. Kuchnia Lika posiada przepyszne sery, które trzeba spróbować – ser basa i sery wędzone. Spotkać się też możecie z palentą, czyli gotowaną kukurydzianą miazgą.

Dominuje tu kuchnia śródziemnomorska, czyli warzywa, ryby, oliwa, jagnięcina i owoce morza, w tym głowonogi. Będąc w tym rejonie Chorwacji trzeba spróbować maneštra , czyli zupy jarzynowej. Istnieje jej zmodyfikowana wersja, w postaci z dodatkami mięsa. Krostule, które występują w Dalmacji, również są tu dostępne do spróbowania i zasmakowania. Owczy ser Skuta jest bardzo kojarzony w wyspą Krk, ale uwaga, początki tego sera wywodzą się z kuchni austriackiej. Chorwacja jednak po części to mix różnych kuchni.

Co na obiad ? Tu raczej nikt nie ma problemu, ponieważ główne danie dnia, zaczyna się od tacy z serem, oliwkami oraz pršutem – pyszną suszoną wędliną. Możecie tu również spróbować Crni rizot , a w dosłownym tłumaczeniu “ czarne risotto”. Dlaczego czarne? Ponieważ ryż jest podawany z kałamarnicą, która farbuje na czarno. Oprócz kałamarnicy, danie zawiera również inne owoce morza. W kuchni chorwackiej jest duży wybór ryb, spróbujcie więc Brodet czyli kilka różnych gatunków ryb w jednym sosie oraz Riba sa žara – grillowana ryba, najczęściej makrela. Koniecznie musicie spróbować trufli! Najbardziej cenione są białe, dlatego nadano im odpowiednią nazwę “Złoto Istrii”.Trufle można jadać z małżami, makaronem, jajami, mięsem, a nawet z serem i miodem na deser.

Z czym powinna się przede wszystkim kojarzyć chorwacka kuchnia w Slawonii ? Odpowiedź jest jedna…chleb. Tak, biały chleb jest tu wypiekany od najstarszych dziejów, a razem z nim różnego rodzaju ciasta z orzechami, dżemami śliwkowymi czy makiem. Ten rejon znany jest również z regosu – makaronu z kilkoma rodzajami mięsa, ostrego gulaszu Cobanac oraz fiš-paprikaš czyli dania z różnych gatunków ryb. Oprócz tego w tych rejonach mieszkańcy spożywają dużo ziemniaków, grochu, słoniny, produktów mlecznych, wieprzowiny i indyków.

Kotlovina to mięsne danie bardzo popularne w Zagrzebiu i tamtejszych rejonach Chorwacji. Mięso wieprzowe lub piersi z kurczaka smażone są w dużym metalowym naczyniu, razem z cebulą, papryką i ziemniakami, a następnie powoli gotowane w swoim sosie nad otwartym ogniem. Štrukli to przepyszne ciasto pochodzące ze Słowenii. Jest to zawijane ciasto  z twarogiem, robione na dwa sposoby: gotowane w wodzie lub pieczone w piecu. Jeśli będziecie w Zagrzebiu, możecie odwiedzić restauracje La Struk, która w swojej karcie posiada tylko to ciasto, również w nowym wydaniu, np. z truflami lub jagodami.

Kuchnia chorwacka nie składa się tylko z samych dań, nie można zapomnieć o odpowiednich trunkach popularnych w tym kraju. Najsłynniejsza jest Rakija, która posiada od 40 do nawet 70 % alkoholu. Ten napój jest poddawany kilkakrotnej destylacji i cechuje się owocowym aromatem. Rakija jest wytwarzana z różnych owoców, a najbardziej znane i lubiane rakije to: lozovaca – wytwarzana z winogron, sljivovica – robiona ze śliwek, vilijamkova – uzyskiwana z gruszek, ravarica – z ziół i winogron oraz kajsijevaca – z moreli. Jeśli wolicie troszkę słabsze alkohole, możecie zadowolić się czarnym piwem Tomislav , albo chorwackimi winami. Podobno najbardziej polecane białe wina pochodzą z Korčuli i wyspy Krk, a czerwone z Poreča, Dingač i Postup na półwyspie Pelješac. Kto jest fanem likierów, powinien spróbować orahovac z orzechów, maraskino z dzikiej gorzkiej wiśni oraz kruskovac z gruszki.

W każdej kuchni potrzebne są przyprawy by stworzyć niezapomniane danie. Czy wiecie, że w Chorwacji niektóre znane i cenione nam przyprawy i zioła właśnie tam rosną? Dlatego zastanawiając się co zjeść w Chorwacji, warto mieć na uwadze czym danie jest przyprawione. Popularny liść laurowy czyli liście wawrzynu, są tam sadzone na potęgę. Możecie je zobaczyć na ogródkach lub posadzone w postaci żywopłotu. Z czego jeszcze jest słynna Chorwacja? Z szałwii, która głównie tam rośnie. Chorwaci nie zbierają jednak tego zioła przy Adriatyku, ponieważ słone powietrze znad morza sprawia, że jest mniej wartościowa. Nad chorwackim Adriatykiem rośnie koper morski znany inaczej jako kowniatek morski. Roślina ta posiada zgrubiałe liście o niepowtarzalnym smaku i jest tam jadalna na surowo.

Owocem numer jeden, które trzeba spróbować jest Manjiga. Jednak z jedzeniem tych owoców trzeba poczekać do listopada. W wakacje drzewo jest zielone i nie wyróżnia się niczym szczególnym, natomiast gdy lato opuszcza te strony chropowate kulki o kolorze żółto czerwonym stają się bardziej atrakcyjne dla oka i naszego podniebienia. Kulki te posiadają w środku miąższ, który posiada ciekawy i niezapomniany smak, jednak trudny do opisania. Owoce można spożywać od razu z drzewa, jak i w różnych przetworach. Często są dodawane do rakiji oraz herbat. Uwaga jednak, owoc ten ma swoją tajemnice, którą warto znać. Sam w sobie posiada alkohol. Nie pytajcie nas jak to jest możliwe :D. Dlatego nie jest wskazane jedzenie go w dużych ilościach. Jadalny jest miąższ, skórka i nasiona, które jednak trochę będą Wam chrupać w buzi. Innymi owocami, rosnącymi w Chorwacji, już Wam znanymi, ale  które jednak powinniście tu spróbować są figi, grejpfruty, morele, melony, winogrona, granaty i arbuzy. Owoce te mają tu lepszy smak, niż te kupione w polskim markecie. Owoce to przysmaki, które koniecznie muszą się znaleźć na liście “co zjeść w Chorwacji”

Na Pag można się dostać drogą lądową przez Paški Most (droga 106) lub promem samochodowym na trasie Prizna – Žigljen.  Dziś porwiemy Was na wycieczkę objazdową po wyspie. Trasa nie jest trudna, bo na wyspie są tylko dwie główne drogi   Zajrzymy do najfajniejszych zakątków Pagu. Na wycieczkę zarezerwujcie sobie cały dzień. Zabierzcie też rzeczy potrzebne na plażę. 

Miasto Pag jest największe na wyspie. Wygrywa też w kategorii najbardziej urokliwe  Ma wąskie uliczki, niewielki plac i lodziarnie z pysznymi deserami. Symbolem miasta jest most Katine, który łączy starówkę z magazynami soli. W Pagu jest też spora plaża i mały port jachtowy.  Miasteczko słynie również z rękodzielnictwa. Mieszkanki wyspy przodują w tworzeniu pięknych koronek, które wpisane są na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO.

To punkt widokowy przy drodze 106 prowadzącej z miasta Pag w stronę miasta Novalja. Gwarantuje genialne widoki na miasto Pag i całą okolicę. 

Paški Sir to kulinarny symbol Pagu. Ser produkowany jest z mleka owiec wypasanych na Pagu. Jest twardy, ostry i pachnie ziołami. Ser zdobył wiele międzynarodowych nagród. Produkowany jest w rodzinnej serowarni w miejscowości Kolan. Można podejrzeć proces produkcji i zakupić sery w filmowym sklepie. Adres: Figurica 22/A, Kolan.

To niesamowite miejsce. Można je określić jako gaj oliwny na końcu świata. Niektóre drzewa mają 2000 lat! Przez gaj poprowadzono blisko 2 kilometrową ścieżkę. Jeśli  macie ochotę się nią przejść to koniecznie zabierzcie ze sobą spory zapas wody i wygodne buty.

To centrum turystyczne wyspy. To właśnie tutaj spotkacie najwięcej turystów spragnionych słońca, plaż i morza. W okolicy miasteczka znajduje się najbardziej imprezowa plaża na Pagu, przez którą cała wyspa nazywana jest chorwacką Ibizą. To plaża Zrće, oblegana głównie przez młodych ludzi i fanów całonocnych (i całodziennych) imprez. Wzdłuż plaży stoi sporo barów, klubów i dyskotek, a muzyka gra 24 godziny na dobę. My wpadliśmy na plażę popołudniu, kiedy część imprezowiczów odsypiała poprzednią noc, a inni szykowali się na kolejne szaleństwa, więc plażę mieliśmy praktycznie tylko dla siebie

Podpowiemy Wam genialną miejscówkę, idealną na rodzinne wakacje. To camping Strasko na Pagu. To jeden z naszych ulubionych kempingów. Camping z przepiękną plażą, niesamowitą atmosferą, świetnymi animacjami i ukwieconymi domkami.

A tutaj kilka fotek z Pagu 🙂

Przez wschodnią część Parku przebiega droga krajowa DC429, przy której zlokalizowane są dwa wejścia do parku, oznaczone jako ULAZ 1 i ULAZ 2. Przy każdym z nich znajduje się ogromny parking. Cena uzależniona jest od wielkości samochodu. Auto osobowe to w wysokim sezonie (czerwiec – wrzesień) koszt 10 kun za godzinę, busy, kampery i auta z przyczepami kempingowymi płacą 100 kun za cały dzień. Poza wakacyjnym sezonem opłata jest niższa i wynosi odpowiednio 8 kun za godzinę postoju auta osobowego i 80 kun w przypadku pozostałych pojazdów.

Przy parkingach znajdziecie restauracje, bary, sklepy z pamiątkami i sanitariaty.

Tras do wyboru jest sporo – od najprostszych do dość trudnych, trwających cały dzień. Mapa Parku Plitwickiego wraz z zaznaczonymi orientacyjnymi punktami wydrukowana jest na biletach wstępu. W cenie biletu wstępu możecie korzystać ze statków pływających po jeziorach oraz pociągów drogowych, kursujących wzdłuż jezior.

My proponujemy Wam idealną, przetestowaną przez nas trasę dla dzieci, pokazującą najważniejsze miejsca w parku. Cała trasa zajęła nam około 4 -5 godzin.

Do Plitwic dotarliśmy około godziny 13. Godzinę przyjazdu wybraliśmy celowo, licząc na to że znaczna większość turystów zdążyła już rozejść się po parku. Faktycznie na szlakach nie było tłumów, a na przystaniach wielkich kolejek. Wybierając się na wycieczkę zakładaliśmy, że zostaniemy na miejscu do godzin zamknięcia Parku, by móc nacieszyć się tym miejscem, gdy większość zwiedzających uda się już w drogę powrotną.

Na teren Parku weszliśmy wejściem numer 2 (Ulaz 2) i skierowaliśmy się do przystani oznaczonej jako P1.

Z P1 małym stateczkiem w ciągu kilku minut dotarliśmy do przystani P2. Stąd wyruszają statki w stronę przystani P3. Trasa wiedzie przez największe i najgłębsze plitwickie jezioro –  jezioro Kozjak. Rejs trwa kilkanaście minut.

Przy przystani P3 znajduje się spory punkt gastronomiczny, sklep z pamiątkami i sanitariaty. Stąd trzeba wyruszyć pieszo w stronę Wielkiego Wodospadu (Veliki Slap). Droga jest bardzo dobrze oznaczona. Trasa pod wodospad zajęła nam około 1,5 godziny spokojnego spaceru. Trasa wiedzie drewnianymi kładkami prowadzonymi wzdłuż jezior o niesamowitym kolorze wody.

Gdy dotarliśmy do celu to najpierw usłyszeliśmy, a potem zobaczyliśmy Wielki Wodospad.  To największy wodospad Chorwacji. Ma prawie 80 metrów wysokości.

Spod Wielkiego Wodospadu skierowaliśmy się do punktu ST1. Po drodze minęliśmy punkt widokowy, z którego rozpościera się najpiękniejszy widok na Plitwice. To właśnie stąd pochodzi najwięcej zdjęć z Parku.

Punkt ST1 to przystanek pociągu drogowego. To takie duże, klimatyzowane autobusy z przyczepkami. Z punktu ST1 pociągiem ruszyliśmy w drogę powrotną do punktu ST2 znajdującego się w pobliżu wejścia numer 2 (ULAZ 2). Pociągiem jechaliśmy kilkanaście minut i znaleźliśmy się w punkcie startu.

Poza wspomnianym wcześniej Wielkim Wodospadem, na terenie Plitwic co chwilę natkniecie się na mniejsze lub większe wodospady. Na terenie Parku jest ich łącznie ponad 90! Szum wody będzie więc Wam towarzyszył podczas całego spaceru. Nie musimy dodawać, że to wymarzone kadry dla fotografów.

Do Plitwic nie zabierajcie wózków dziecięcych. Bardzo się umęczycie na wąskich kładkach, schodach czy statkach. W przypadku zwiedzania z maluszkami zdecydowanie lepsza będzie chusta czy nosidło.

Pamiętajcie o wygodnych butach i nakryciach głowy.

Koniecznie zabierzcie zapas wody i przekąski. Poza punktami gastronomicznymi znajdującymi się przy wejściach i przystani P3 po drodze nie ma gdzie kupić jedzenia czy picia.

Na terenie Parku zabronione jest schodzenie z oznakowanych ścieżek, biwakowanie, rozpalanie ognisk i kąpiel w jeziorach.

Na teren Parku można wprowadzać psy, które cały pobyt muszą być trzymane na smyczy.

Proponowane trasy zwiedzania znajdziecie na wielkich tablicach przy parku oraz na stronie internetowej Narodowego Parku Jezior Plitwickich.

Ceny za jednodniowy bilet  w terminie od 1 czerwca do 30 września  wynoszą 300 kun za bilet dla osoby dorosłej, 120 kun za dzieci i młodzież w wieku 7 – 18 lat. Dzieci poniżej 7 lat wchodzą za darmo, a studenci płacą 200 kun. Trochę taniej jest, gdy wchodzicie po godzinie 16.00 w wakacje lub po godzinie 15.00 we wrześniu – wtedy dorośli płacą 200 kun, studenci 125, a dzieci od 7 do 18 lat 70 kun.

Poza ścisłym sezonem, czyli w kwietniu i maju oraz w październiku wejście dla osoby dorosłej to koszt 180 kun, dla studentów 110 kun, a dla dzieci 7-18 lat 50 kun. W pozostałych miesiącach jesienią i zimą koszt wejścia to odpowiednio 80, 50 i 35 kun.

Jeziora Plitwickie to skarb natury, który trzeba zobaczyć! Nas zachwyca za każdym razem, gdy tu jesteśmy 🙂 

A jeśli planujesz pobyt w chorwackiej Dalmacji i lubisz piękne krajobrazy zerknij na wodospady Krka.

Najszybciej nad Krka dostać się autostradą. Szukajcie zjazdu z autostrady A1 na Nacionalni Park Krka. Musicie wiedzieć,  że wejść do parku jest kilka i z każdego możecie rozpocząć spacer.  My proponujemy Wam trasę idealną dla rodzin z dziećmi, zawierającą największe atrakcje i zapewniającą miły, niemęczący spacer. Dlatego kierujcie się na  miejscowość Skradin. To niewielkie miasteczko, ale świetnie przygotowane na najazd turystów  Przydrożnych parkingów jest sporo, więc  z zaparkowaniem nie powinniście mieć kłopotów. My zatrzymaliśmy się na jednym z pierwszych parkingów przy wjeździe do miejscowości. Całodniowy parking kosztował 80 kun.

Z parkingu poszliśmy w stronę wybrzeża. Spacer przez Skradlin zajął nam około 15 minut. Na wybrzeżu znajduje się punkt informacji turystycznej w której możecie zakupić bilety wstępu do parku.  Warto przejrzeć też stojak z ulotkami i wyszukać przewodnika z mapą w języku polskim. Po zakupie biletów idzie się na przystań, skąd odpływają statki do parku. Rejs jest w cenie biletów. Trwa około 20 minut i według nas jest to najprzyjemniejsza opcja dostania się nad wodospady. Bilety do parku można też zakupić on-line na oficjalnej stronie Parku Narodowego Krka, co pozwala uniknąć kolejek. (Uwaga! Sprzedaż on-line wyłączona na czas pandemii koronawirusa).

Park Narodowy Krka świetnie nadaje się na jednodniową wycieczkę z daltmatyńskiego wybrzeża. Jeśli więc wypoczywacie w okolicach Zadaru, Splitu czy Trogiru to uwzględnijcie Krka w planie swojego wyjazdu.

Po dopłynięciu na miejsce kierujcie się do wejścia, przy którym ustawione są punkty gastronomiczne, sklepy z pamiątkami i sanitariaty. Ale mniejsza z pamiątkami 😉  Tuż za nimi znajduje się największa atrakcja Krka. To wodospad Skradinski Buk – najpiękniejszy i najczęściej fotografowany wodospad w parku. A co najlepsze, dawniej, pomimo tego, że to Park Narodowy, można było w tym miejscu wskoczyć do rzeki! Od 2021 jest to już w tym miejscu zabronione 🙁  Jedynym miejscem, gdzie na własną odpowiedzialność można się kąpać jest obszar przy wodospadzie Roški slap. Pamiętajcie tylko, że Krka to przede wszystkim świetne trasy spacerowe. Dlatego nie ma też co brać za dużo rzeczy do plażowania, bo potem trzeba to wszystko nosić.

Gdy wybierzecie się nad wodospady to  gorąco polecamy Wam trasę edukacyjną, która zaczyna się właśnie przy Skadinskim Buku. Pozwoli Wam ona poznać Park Narodowy Krka podczas niesamowitego spaceru.

Ścieżka startuje przy drewnianym pomoście. Szlak prowadzi wzdłuż wodospadów, następnie przecina rzekę, by wrócić do punktu wyjścia.  Cała trasa zajmie Wam około 60 – 90 minut. Nie najlepszym pomysłem jest tu pchanie się z wózkiem. Po drodze jest trochę schodów do pokonania, a w sezonie na wąskich kładkach kręci się sporo turystów. Dla malucha i Waszej wygody znacznie poręczniejsza będzie chusta.

Szlak prowadzi drewnianymi kładkami. Jest bardzo dobrze oznakowany, a po drodze miniecie punkty widokowe i młyny wodne. Zawsze możecie też zerknąć na mapy, które znajdziecie np. we wspomnianym już wcześniej polskojęzycznym przewodniku. Poniżej wrzucamy mapkę z oficjalnej strony Parku Narodowego.

Podczas spaceru  będziecie mieli okazję podglądać tutejszą przyrodę – ryby, płazy, gady czy ptaki. O gatunkach roślin i zwierząt będziecie mogli przeczytać na mijanych tablicach edukacyjnych.

Trasa kończy się w miejscu, w którym się zaczyna, czyli przy Skradinskim Buku.

Drogę powrotną również musicie odbyć statkiem. Dlatego pamiętajcie, żeby wcześniej sprawdzić o której odpływa ostatni statek do Skradin.

W 2020 roku, w szczycie sezonu wakacyjnego ( lipiec – sierpień-wrzesień )  za bilet zapłacicie 200 kun za osobę dorosłą i 120 kun za dziecko i młodzież od 7 do 18 lat. Dzieci do 7 lat wchodzą na teren parku za darmo. Taniej jest w maju, czerwcu i w październiku – odpowiednio 100 kun (dorośli) i 80 kun (dzieci i młodzież). Czyli bilet do Krka w sezonie to koszt około 100 zł za osobę dorosłą i ok. 60 zł za dziecko.

No pewnie, że warto! Macie tu wszystko czego potrzeba do zapewnienia dziecku dnia pełnego wrażeń – rejs statkiem, kąpiel pod wodospadem, piękne widoki  i spacer z wypatrywaniem przeróżnych zwierząt. Nasz Michaś był zachwycony możliwością wspinania się na niewielki wodospad, który mijaliśmy po drodze. Liczcie się tylko z tym, że dzieci mogą się trochę wytarzać w błocie  No, ale zgodnie ze starą ludową prawdą – brudne dziecko to szczęśliwe dziecko 🙂

Podrzucamy link do strony Praku – może się Wam przyda 🙂 – KLIK TUTAJ

Rovinj jest ważnym punktem na mapie zachodniego wybrzeża Istrii i północnego Adriatyku. To miasto leży u stóp kościoła poświęconego swoim patronom św. Eufemii i św. Jerzemu. Rovinj przez ponad 500 lat był pod wpływem Republiki Weneckiej, a wielu mieszkańców to Włosi. Miasto ustanowiło więc dwujęzyczność, a włoska ludność ma własne instytucje, przedszkole i szkoły. Funkcjonują też dwie, równoległe nazwy – chorwacka Rovinj i włoska Rovigno. Wybrzeże wokół miasta pełne jest wysp, wysepek, zatok i przylądków. Panuje tu klimat śródziemnomorski, z gorącym latem i ciepłą zimą. Dziś patrząc na miasto, nie wszyscy zdają sobie sprawę, że aż do 1763 roku Rovinj był wyspą. Dopiero w XVIII wieku zasypano cieśninę i połączono wyspę z lądem. 

Do miasta najładniejsza trasa wiedzie drogą wodną – wiele ośrodków i miast oferuje rejsy do Rovinja. Jeśli jednak macie w planach udać się tu samochodem, to warto wiedzieć, że parkingi znajdujące się tuż przy historycznym centrum są płatne. Największym parkingiem miejskim jest Valdibora składająca się z dwóch części, tj. Velika i Mala Valdibora.

Początki osady sięgają czasów starożytnych, a teren obecnego centrum zamieszkały był już około II-V roku n.e. Przez wieki Rovinj przechodził z rąk do rąk, ale największy wpływ na miasto wywarły rządy Republiki Wenckiej, które panowały nieprzerwalnie przez ponad 500 lat – od XIII do końca XVIII wieku. Rovinj, dzięki wyspiarskiemu położeniu uniknął wielu wojen i epidemii chorób, przez co w XVII wieku był jednym z najbardziej zaludnionych miast nad Adriatykiem. Mieszkańcy zajmowali się kamieniarstwem, rolnictwem, rybołówstwem i budowaniem statków.  W kolejnych wiekach Rovinj znalazł się pod panowaniem Habsburgów, następnie przyszedł czas wojen światowych i wciągnięcie Istrii do Jugosławii. Po podziale Jugosławii, Istria naturalnie powróciła do Chorwacji, a Rovinj stał się jednym z najważniejszych miast regionu. Obecnie ściąga rokrocznie tysiące turystów spragnionych dobrej kuchni i pięknych widoków.

Spacer po mieście to niezwykła przyjemność. Wielu nazywa Rovinji „małą Wenecją”, gdyż sporo budynków i detali architektonicznych przypomina miasto na wodzie. Cechą charakterystyczną Starego Miasta są liczne schody, ganki, wewnętrzne dziedzińce, ślepe zaułki, a przede wszystkim kamienne uliczki.

Naszym celem jest najwyższy punkt w mieście – katedra św. Eufemii. Lecz nim tam dotrzemy to po drodze kilkukrotnie staniemy z wrażenia. Uliczki Rovinja należą bowiem do najładniejszych w całej okolicy. Brukowane, wąskie, z obu stron otoczone kamiennymi domami to wymarzone kadry dla fotografów. Wszystkie uliczki historycznego centrum prowadzące w stronę górującego nad starówką kościoła odchodzą z placu Veli trg. Chociaż był dość mały, ten plac był głównym rynkiem w średniowieczu. Oczywiście w najbardziej zaludnionym mieście na Istrii, gdzie każda dostępna przestrzeń była wykorzystywana na cele mieszkalne, place nie mogły być bardziej przestronne.

Najpiękniejszą uliczka prowadzącą z Veli trg do kościoła jest ulica Grisia. To uroczy deptak z kaskadowymi schodami, którego bruk jest jednym z najstarszych w historycznym centrum. Na samej górze kostka brukowa jest ułożona w jodełkę.  Od wielu lat ulica  Grisia organizuje jednodniową wystawę sztuki w plenerze, która jest jedną z najważniejszych atrakcji artystycznych w letnim kalendarzu kulturalnym Rovinja.

Grisia, inne ulice i place Rovinj są wyłożone kamieniem z licznych lokalnych kamieniołomów. Od czasów rzymskich, a zwłaszcza w czasach Republiki Weneckiej  kamienne bloki były wykorzystywane do budowy Rovinj, innych miast Istrii i północnego wybrzeża Adriatyku, zwłaszcza Wenecji i jej laguny. Istryjski kamień nazywany jest Pietra d’Istria lub biancone istriano.

Plac Marszałka Tito to główny plac miasta. To tutaj w poprzednich stuleciach działał sąd miejski, spichlerz czy pierwszy hotel otwarty w 1913 roku czy kawiarnia z 1891 roku. Na placu znajduje się fontanna, która upamiętnia ukończenie prac nad zaopatrzeniem miasta w wodę. Na szczycie fontanny znajduje się rzeźba chłopca, nazywanego przez mieszkańców Keko. Jest tu też wieża zegarowa z XIX wieku, w której zamontowano części mechanizmu zegarowego ze starego zegara miejskiego  z XVIII wieku. 

Miasto  otoczone było murami miejskimi, a do środka można się było dostać jedną z sześciu bram. Część z nich przetrwała do dziś, a główna brama to stający na placu Marszałka Tito Łuk Balbiego z 1679 roku. Łuk powstał w miejscu starej bramy prowadzącej na targ rybny.  Łuk został nazwany „Balbi” znacznie później niż został wybudowany. W latach 70. XIX wieku prefekt Francesco Almoro Balbi dodał do tego łuku herb swojej rodziny. Po lewej stronie Łuku Balbi wciąż znajduje się zachowany, krótki odcinek murów miejskich.

Główną atrakcją miasta jest katedra św. Eufemii z XVII wieku. Zanim jednak opowiemy Wam o samym kościele musimy w kilku słowach przybliżyć Wam postać św. Eufemii, żyjącej na przełomie III i IV wieku w okolicach Konstantynopola. Jako chrześcijanka została poddana torturom po tym, jak odmówiła złożenia ofiary Marsowi. Jej życie zakończyło się w rzymskim amfiteatrze, gdzie została rzucona lwom na pożarcie. Pomimo tak tragicznej śmierci, jej ciało nie zostało rozszarpane przez dzikie zwierzęta. Legenda głosi, że w 800 roku mały chłopiec wyłowił z morza sarkofag z relikwiami św. Eufemii, który złożono w istniejącym na szczycie wzgórza kościele św. Jerzego. Gdy o cudzie dowiedział się świat, do kościoła zaczęły napływać pielgrzymki. Miasto postanowiło więc zbudować nowy kościół poświęcony świętej, jednocześnie wyburzając sąsiadujące obok kościoły pw. św. Urszuli, Rocha i Michała. Jednak budowla z X wieku zaczęła niszczeć i jednocześnie okazała się wciąż za mała na potrzeby pielgrzymów, dlatego w XVIII wieku rozpoczęto budowę nowego, jeszcze większego kościoła, który możemy podziwiać do dziś.

Katedra św. Eufemii jest najważniejszym przykładem barokowej architektury na Istrii. W środku kryje wiele skarbów m.in. bogato zdobiony ołtarz główny, posągi św. Jerzego ze smokiem, św. Marka z lewem i św. Rocha z psem, obrazy, ikony, zabytkowe organy czy srebrne tabernakulum, które wykonał znamienity późnobarokowy złotnik z Wenecji. Na ołtarzu św. Eufemii znajduje się złocona statua, a za nią sarkofag z ciałem i relikwiami św. Eufemii. Święto Eufemii obchodzone jest 16 września lub 29 września (wg kalendarza gregoriańskiego). Św. Eufemia przedstawiana jest zwykle z lilią, palmą, mieczem w sercu i lwami u stóp.

61 metrowa dzwonnica góruje nad miastem i jest jedną z jego symboli. Jest najwyższą dzwonnica na Istrii, a wzorowana jest na dzwonnicy Św. Marka z Wenecji. Udostępniona jest dla zwiedzających i stanowi genialny punkt widokowy! Trudy wspinaczki na jej szczyt wynagradzają niesamowite widoki na okolicę.  Na szczycie dzwonnicy stoi miedziana figura św. Eufemii mierząca 4,70 metra, ustawiona na szczycie w 1758 roku. Pierwotną, drewnianą figurę zniszczył piorun. Miejscowi głoszą, że figura przepowiada pogodę. Kiedy odwrócona jest w stronę lądu prognozuje brzydką pogodę, gdy zwrócona jest w stronę morza należy spodziewać się pięknego dnia.

Do Rovinja najlepiej dotrzeć od strony morza. Wtedy będziecie mieli okazję zobaczyć miasto od strony morza, a to najpiękniejszy widok na Istrii. W każdej większej miejscowości na zachodnim wybrzeżu Istrii znajdziecie przewoźników oferujących rejsy do Rovinja. Port znajduje się tuż przy starówce, więc nie będziecie mieli problemu z dostaniem się do najważniejszych atrakcji miasta. Najstarsze molo w Rovinj nazywa się Małe Molo i dominuje w historycznym porcie Rovinj, w którym nadal cumują tradycyjne małe drewniane batany. Z tego molo regularnie wypływają łodzie na wyspy wokół Rovinja – na wyspę Świętej Katarzyny i Świętego Andrzeja.

Mieszkańcy Rovinj od zawsze związani byli z morzem. Jednym z symboli miasta jest Batana – tradycyjna drewniana łódź rybacka o długości od 4 do 8,5 metra. Jej szczególną cechą jest płaskie dno, które umożliwia nawigację i łowienie w płytkiej wodzie, przez co trochę przypomina wenecką gondolę, choć nie jest tak bogato zdobiona.  Przed wprowadzeniem małych silników w latach sześćdziesiątych XX wieku batany były łódkami wiosłowymi lub żaglówkami. Główny żagiel zwykle był pomalowany na żółto, czerwono lub zielono, z symbolami identyfikującymi rybaków i ich rodziny. W Rovinj istnieje Muzeum Batana, otworzone w 2004 roku pod patronatem miasta Rovinj i jest poświęcone tradycyjnej, drewnianej łodzi.  W ramach działalności muzeum organizowane są regaty łodzi, pokazy budowy łodzi i wieczory rybackie przy tradycyjnej muzyce.

Muzeum Dziedzictwa Rovinj znajduje się w barokowym pałacu rodziny Cali pochodzącym z XVIII wieku. Muzeum zostało założone w 1954 roku. Przez lata gromadzono tu bogate kolekcje obrazów i książek. Pałac Miejski z XIV wieku to kolejny cenny budynek w mieście. Przez wieki przechodził wiele przeróbek i modernizacji, zmieniając swój pierwotny wygląd. 

Centrum Badań Historycznych zostało powołane po to, by zbadać historię regionu i korzenie włoskie jego mieszkańców. Ma również cenną kolekcję map i rysunków geograficznych, topograficznych i wojskowych, zdjęć i panoramicznych widoków od XV wieku do współczesności.  Centrum mieści się w starym budynku miejskiego spichlerza i fabryki tytoniu.

Dzieciom na pewno spodoba się wizyta w parku miniatur Mała Chorwacja, gdzie na powierzchni 5500 m2 można pospacerować wokół największych zabytków Dubrownika, Splitu, Rijeki, po jaskini Pazin i wzdłuż kanału Limskiego.  Bilet wstępu wynosi 25 kun za osobę dorosłą i 10 kun za dzieci w wieku 5-15 lat. Młodsze wchodzą za darmo.

Fajne plaże znajdują się poza ścisłym centrum, m.in. na świetnych kempingach wokół Rovinj tj. camping Polari, camping Vestar czy camping Amarin. Jednak chcemy pokazać Wam jedną perełkę, która znajdziecie przy murach miejskich. To plaża Monte przy Setaliste brace Gnot, pełna schodów, wysokich skał i boskich widoków.

Zachody słońca w Rovinju okrzyknięte zostały jako najładniejsze na Istrii. I w pełni zasługują na ten tytuł. Wiele restauracji oferuje fantastyczne miejsca widokowe. Możecie delektować się pysznym jedzeniem jednocześnie podziwiając fantastyczne widoki. Niektóre bary oferują miejsca siedzące na poduszkach umieszczonych na skałach. Polecamy też spacer brzegiem morza przy zachodzie słońca – poczujecie wtedy magię tego miejsca.

Spędzając czas w danym kraju staramy się próbować lokalnych wyrobów i przysmaków regionalnej kuchni, a jednocześnie urozmaicić spacer z dzieckiem, grając w zabawę “Czy mi to smakuje?” Kuchnia na Istrii charakteryzuje się wpływami włoskimi. Przysmakami tego regionu są sery, ryby i owoce morza. Do małego koszyka piknikowego zapakowaliśmy więc kilka rodzajów sera, wędzonej lokalnej wędliny, oliwki, kilka kawałków grillowanej wieprzowiny, paluszki z mięsa mielonego, pomidorki kupione u lokalnego dostawcy i winogron.  Co jakiś czas wyciągamy z koszyka przysmak i każdy próbuje kawałek. Potem opisujemy jaki to smak i czy nasze podniebienie polubiło daną potrawę. To fajny sposób do przekonania niejadków do nowych smaków. Po długim spacerze warto usiąść w restauracji i na kolację zamówić potrawę z owoców morza – szczególnie polecam małże z Kanału Limskiego i lokalne, czerwone wino Teran. Dzieciom zasmakuje np. grillowana ryba.

My zawsze wakacje w Chorwacji spędzamy na kempingach. Te na Istrii to są genialne parki wakacyjne z komfortowymi domkami wakacyjnymi, basenami, placami zabaw, boiskami i animacjami. 

Poniżej znajdziecie najlepsze campingi na Istrii.

Jeśli do Splitu przypłyniecie promem, to wysiądziecie z niego tuż przy starówce. Natomiast w przypadku, gdy dotrzecie tu autem to najlepiej rozejrzeć się za parkingiem w pobliżu największych atrakcji. Proponujemy jeden z parkingów na ulicy Petra Svačića,  Zrinsko Frankopanska lub Vucovarska. Musicie wiedzieć, że w sezonie turystów jest sporo, a miejsc mało, więc czasem będziecie musieli chwilę się pokręcić, by znaleźć wolne miejsce.

Wszystkie największe atrakcje i zabytki są w zasięgu 2 kilometrów, więc bez problemu do nich dotrzecie, nawet z dziećmi. Najprzyjemniej jest tu popołudniami i wieczorem, kiedy upał nie jest dokuczliwy, a turyści i mieszkańcy wylegają na ulice.

Zaczynamy od Trg Republike, eleganckiego placu z zabudową przypominającą wenecki plac św. Marka. To miejsce często jest pomijane przez turystów, więc jest szansa na nacieszenie się Splitem w samotności  No chyba, że traficie na któryś z koncertów odbywających się w ramach letniego festiwalu.

Z placu wychodzi się wprost na Rivę – słynny deptak pełen palm, ławeczek, kawiarni, lodziarni i sklepów z pamiątkami. Sporo tu się dzieje. Są występy lokalnych artystów, pokazy i koncerty. Sporo tu spacerujących lub wypoczywających turystów. Z nadbrzeża rozciąga się fantastyczny widok na morze i port. Podczas spaceru deptakiem poszukajcie Brązowej Bramy, którą przejdziecie na teren Pałacu Dioklecjana.

Początki miasta datuje się na IV wiek p.n.e., ale prawdziwy jego rozkwit nastąpił w  latach 200-300 ne kiedy to w Splicie cesarz Dioklecjan zlecił budowę pałacu. Budowla była ogromna – ok 38 000 m2 i otoczona murami. Gdy w VII wieku miasto zostało zburzone przez Słowian, w jego miejscu powstało nowe – wśród ruin pałacu i w jego otoczeniu. Korytarze pałacu stały się ulicami, a podzielone komnaty i mury – mieszkaniami. Do dnia dzisiejszego w pozostałościach pałacu mieszkają ludzie. Spacer wśród ruin pałacu jest fantastyczny.  Centrum otaczają mury obronne, a przejście przez nie odbywa się trzema bramami – Złotą, Srebrną i Żelazną.  Najlepiej zachowana część pałacu to dziedziniec – otoczony dwoma rzędami kolumn. Dziedziniec znajduje się u stóp katedry  Sv. Dujama.

Katedra św. Dujama góruje nad Pałacem. Strzelista, 60 metrowa dzwonnica katedry to jeden z symboli miasta i kapitalny punkt widokowy. Katedra została wybudowana na miejscu grobowca Dioklecjana. Wewnątrz świątyni można wypatrzyć motywy gotyckie, renesansowe czy też barokowe. Wnętrze ozdabiają obrazy, malowidła i rzeźby. 

Przy katedrze odnajdziecie Perystyl – jeden z najlepiej zachowanych elementów Pałacu. To spory dziedziniec otoczony rzędami kolumn. Warto tu przysiąść na chwilkę. Schody wokół dziedzińca służą bowiem  za nietypowe kawiarniane stoliki. Z Perystylu udajcie się schodami w dół, do dawnych komnat. Obecnie znajdują się tu sklepy z pamiątkami.

Warto zostać w Splicie do wieczora, kiedy miasto budzi się do życia. Uliczki, place i restauracje zapełniają się mieszkańcami i turystami. Warto zobaczyć też Pałac Dioklecjana w blasku księżyca.

A będą w Splicie koniecznie wybierzcie się też do Trogiru! To piękne miasto, pełne brukowanych uliczek i uroczych zakątków. Zobaczcie największe atrakcje Trogiru i nasz pomysł na zwiedzanie go z dziećmi 🙂 Warto też wybrać się na jednodniową wycieczką nad wodospady Krka lub wieczorny spacer do Zadaru.