Już od XIII wieku ulica Długa wraz z jej przedłużeniem – Długim Targiem były traktem kupieckim. Ulice te nawet po najeździe Krzyżaków stanowiły jeden z najważniejszych punktów Gdańska.

Długi Targ w Gdańsku od zawsze zamieszkiwany był przez najzamożniejszych obywateli miasta. Piękne kamienice zamieszkiwali kupcy, patrycjusze, jak również osoby piastujące wysokie stanowiska urzędnicze. 

W latach 1457-1552 Długi Targ tętnił życiem – uroczyste parady wyprawiane w tym miejscu sprawiły, że targ zyskał miano Drogi Królewskiej, a sami królowie wynajmowali obszerne kwatery w tymże miejscu.  W XIV i XV wieku, w każdą sobotę handlowano tutaj mięsem, a między Fontanną Neptuna, a ratuszem sprzedawano prosięta – tę część Drogi Królewskiej nazwano z czasem „Targiem Prosiąt”.

Za wyjątkiem hucznych świąt organizowanych dla rodziny królewskiej, pokazów fajerwerków oraz targów handlowych na Długim Targu wykonywano również egzekucje czarownic, złoczyńców, czy heretyków i to nie byle jakich… w tym miejscu wykonywano egzekucje jedynie szlachty i prawowitych obywateli – jakże nobilitujące, prawda?

Najstarsze kamienice znajdujące się na Długim Targu sięgają nawet w średniowiecza, jednak większość zabudowy pochodzi z ubiegłego wieku, prawdopodobnie dlatego, że podczas wojny wiele kamienic zostało zniszczonych. 

Długi Targ od jego zachodniej strony zamyka Ratusz Głównego Miasta wraz z kamienicą Schummanów. Idąc od ulicy Długiej, po swojej lewej stronie zobaczycie gotycko-renesansową budowlę, która zdecydowanie dominuje wśród wszystkich budynków znajdujących się na Drodze Królewskiej – to jest właśnie Ratusz Głównego Miasta.  Co ciekawe, jego najstarsze fragmenty sięgają już XIV wieku!

Historia ratusza jest dosyć obszerna. Na samym początku powstał jako mały obiekt, który był siedzibą władz Głównego Miasta, a już po kilkunastu latach zaczęto go rozbudowywać. Urzędowali w nim burmistrzowie, obradowała Rada Miasta i Ława oraz wyrokował sąd. 

W 1556 roku w Ratuszu wybuchł pożar. Usuwanie zniszczeń zajęło 6 lat i wtedy zaczęto również przebudowę budynku na styl renesansowy – stąd też jego obecny wygląd gotycko-renesansowy.

Dziś Ratusz Głównego Miasta jest również siedzibą Muzeum Historycznego Miasta Gdańska. Możecie go zwiedzić, co zresztą ogromnie polecamy! Czekają tam na Was przepiękne sale pełne ornamentów. W Ratuszu znajdziecie również punkt widokowy, z którego obejrzeć możecie piękną panoramę Gdańska.

Zaraz przy ratuszu w Gdańsku napotkacie również Fontannę Neptuna, uwielbianą przez turystów, a przede wszystkim dzieci. Jej historia sięga już lat 1606-1615, kiedy trwały prace projektowe, rzeźbiarskie i  odlewnicze. Projekt figury Neptuna stworzył architekt i rzeźbiarz Abraham van der Blocke, który zaprojektował i wykonał również Złotą Kamienicę i Dwór Artusa, o których opowiemy Wam za chwilę.

Dlaczego Neptun? Otóż Neptun to bóg morza, miał on być zwrócony przodem ku kamienicom, w których zamieszkiwali królowie, a jego głowa miała być przechylona ku ziemi na znak szacunku. 

Fontanna Neptuna stoi przed samym wejściem do Dworu Artusa. Jest to obecnie oddział Muzeum Gdańska oraz pełni rolę obiektu recepcyjnego miasta.  Dwór Artusa był siedzibą bractw gromadzących elitę Gdańska. Odbywały się tu spotkania, biesiady, wesela, a także grano sztuki teatralne. Początki dworu sięgają XV wieku, lecz w czasach wojny został zniszczony i odbudowany dopiero w 1997 roku. Na Dworze Artusa znajdziecie piękne obrazy, figury, rzeźby, w większości zachowane jeszcze z lat świetności obiektu. Największą atrakcją jest największy piec kaflowy w Europie o wysokości prawie 11 metrów, który składa się z 520 zdobionych kafli.

Na Dwór Artusa do dziś przyjeżdżają najwybitniejsze osobistości odwiedzające Gdańsk – jak widać jego rola nie zmieniła się tak znacznie, jak byśmy mogli się spodziewać. 

Dwór Artusa w Gdańsku ma swojego brata – na rynku w Toruniu znajdziecie tamtejszy Dwór Artusa. 

Podczas wycieczki zna pewno Waszą uwagę przyciągnie Złota Kamienica (nazywana również „Domem Speymana”) wzniesiona w XVII wieku. Posiada przepiękne zdobienia, liczne rzeźby, złocenia – przepych, ale z klasą. Zdecydowanie nie jest wykonana ze złota, jednak jest jedną z najpiękniejszych kamieniczek w Gdańsku.

Na ścianie frontowej możecie zauważyć płaskorzeźby scen batalistycznych oraz wielkich władców, w tym Zygmunta III Wazy i Władysława Jagiełło. 

Fasada kamienicy zwieńczona jest rzeźbami ukazującymi cnoty kardynalne: roztropność, sprawiedliwość, męstwo i umiarkowanie. Szczyt kamieniczki wieńczy posąg Fortuny.

Legenda głosi, że czasem po korytarzach kamieniczki snuje się duch pięknej Judyty Speymann szepczącej: “Czyń sprawiedliwie, nikogo się nie lękaj”. 

Spacer po Długim Targu kończy Brama Zielona, która jest najprawdopodobniej najstarszą bramą wodną Gdańska (jej początek datuje się na około 1357 rok). Obecnie w jej wnętrzach znajduje się oddział Muzeum Narodowego w Gdańsku.

Długi Targ wyłączony jest z ruchu i stanowi część miasta, po której poruszacie się wyłącznie pieszo. Jeśli planujecie podróż do centrum komunikacją miejską powinniście się kierować na przystanki „Zielony Most”, „Żabi Kruk 04”, „Żabi Kruk 03” dojedziecie tam autobusami o numerach: 112, 138, 166, 178, 199, 210, 256. Jeśli preferujecie tramwaje kierujcie się w stronę przystanków: „Brama Wyżynna 01”, „Żabi Kruk 01”, „Żabi Kruk 02”; dojedziecie tam tramwajami o numerach: 2, 3, 6, 7, 8, 9.

Dla miłośników motoryzacji polecamy zaparkować auto na Targu Węglowym (obok Teatru Wybrzeże) albo na ulicy Szerokiej. Należy jednak pamiętać, że w czasie Jarmarku św. Dominika te obszary zajęte są w pełni przez stragany. Możecie jeszcze zaparkować na ulicy Bogusławskiego, przy Teatrze Szekspirowskim – jest tam bardzo dużo miejsc parkingowych. Pamiętajcie jednak, że na większości ulic możecie się natknąć na parkomat! 

Wybieracie się na rodzinną wycieczkę do Gdańska? To koniecznie zobaczcie na nasz sposób zwiedzania miasta, który zamienia nudny spacer w super rodzinną przygodę Musieliśmy stawić czoło potężnemu Czarnoksiężnikowi Gigabajtowi, odszukać wskazówki, złamać szyfry i uratować Cyfrowe Królestwo! Sporo ze wskazówek znaleźliśmy właśnie na Długim Targu 🙂 Zobaczcie:

Złota Kamienica, od nazwiska właściciela określana również mianem domu Speymanna, ulokowana jest przy Drodze Królewskiej tuż nieopodal Długiego Targu. Wcześniej w jej miejscu stała zwykła, szara kamienica utrzymana w stylu gotyckim, jednak Johann Speymann wykupił ją i przearanżował, czyniąc z niej architektoniczną perełkę. 

Ówczesnego burmistrza Gdańska bardzo intrygowała kultura antyczna – dał temu wyraz, zlecając prace nad Fontanną Neptuna. Jego dom utrzymany więc został w bardzo podobnej, eleganckiej tematyce. Przednią fasadę budynku ozdabiają liczne popiersia i rzeźby, między innymi prezentujące króla Zygmunta III Wazę, który kilkakrotnie przebywał na tutejszych salonach, Horacjusza czy Marka Atyliusza. 

Z kolei przestrzeń pod oknami wypełniają płaskorzeźby przedstawiające różnorodne sceny batalistyczne. Każdy z tych elementów jest dodatkowo podpisany, co ułatwia kwalifikację. Jeszcze niżej znajdują się trzymane przez aniołka herby – dla Speymanna i jego żony Judyty. Szczególne są jednak posągi znajdujące się na dachu kamienicy. Obrazują one cztery cnoty kardynalne – Roztropność, Sprawiedliwość, Męstwo i Umiarkowanie, a także ich boskie odpowiedniki, czyli Wiarę, Nadzieję i Miłość można odnaleźć w dolnej części kamienicy. Za opiekunkę domostwa Speymann obrał sobie grecką boginię Fortunę, której posąg również znajduje zaszczytne miejsce na fasadzie. Bogini losu miała zagwarantować domownikom pomyślność i bogactwo.

Współczesny wygląd kamienicy znacząco różni się od tego, który prezentowała pierwotnie. Teraz znacznie mniej w niej złota, mimo iż nazwa wskazuje na coś innego. Wszystkiemu winny jest jednak szereg prac renowacyjnych, które zostały na niej przeprowadzone. W trakcie wojny kamienica ucierpiała, wskutek czego wymagała odnowy. Od 1954 roku wielokrotnie wpływano na jej wizerunek, aby ostatecznie w 2001 roku oddać ją do użytku. Kamienicę odnowiono na podstawie zachowanych fotografii i relacji, a większość dekoracji należy do pierwotnej kolekcji zakupionej przez burmistrza Speymanna. Co ciekawe, ozdoby te miały znajdować się na tyłach kamienicy, gdyż jej front planowano ozdobić zupełnie inaczej. Nieszczęśliwym zrządzeniem losu dekoracje zaginęły jednak na morzu podczas ich przeprawy do Polski z Włoch. Burmistrz i jego żona podjęli więc decyzję o tym, by front kamienicy ozdobić tym, co im pozostało.

Istnieje również legenda, która głosi, że w oknach kamienicy parę razy widziano cień przemykającej korytarzami żony burmistrza, Judyty. Świadkowie twierdzą, że z jej ust padają również słowa, będące jednocześnie radą na pomyślność: „Czyń sprawiedliwie, nikogo się nie lękaj”.  Identyczna sekwencja znajduje się tuż nad drzwiami wejściowymi.

Kamienicę można niestety obejrzeć jedynie z zewnątrz. Turyści nie są wpuszczani do środka, gdyż budynek ten od kilkudziesięciu lat należy do Instytutu Morskiego.

Wyruszacie na rodzinną wycieczkę do Gdańska? Zobaczcie koniecznie nasz pomysł na zwiedzanie miasta z dziećmi. W Gdańsku bowiem ukryte są wskazówki, które pozwolą ocalić Cyfrowe Królestwo Króla Piksela przed złym wirusem Czarnoksiężnika Gigabajta. Brzmi ciekawie? Kliknijcie tu:

Budowę pierwszego ratusza, murowanego, choć nie tak okazałego, datuje się na początek XIV wieku. Jednak nim go jeszcze na dobre otwarto, trzeba było go przebudować. Stało się tak po tym, gdy rozdzielono prawa rady miasta i ławy miejskiej. A ponieważ każda z tych instytucji zajmowała się czymś innym, potrzebowała osobnych pomieszczeń. Choć udało się pogodzić obie instytucje i ulokować je w nowej budowli, to wciąż pozostawała ona mała i niewyróżniająca się na tle innych zabudowań. Ludzie poznawali go jedynie po tym, iż wokół ratusza gromadzili się kupcy handlujący chlebem i mięsem.

Gdańsk jednak szybko zyskiwał na sławie, rozbudowywał się i rósł, dlatego też sztandarowy budynek miasta wymagał kolejnej rozbudowy. Przypadła ona na lata 1379-1381. Pod nadzorem Heinricha Ungeradina wybudowano kilka nowych pomieszczeń – w tym pokój dla wagi miejskiej, salę sądową oraz reprezentatywną salę dla rady miejskiej. Podczas renowacji nie zgodzono się jedynie na wybudowanie sztandarowej wieży z zegarem. Władze miasta obawiały się jednak, że przez to budynek może zostać uznany za obronny.

Około sto lat później ratusz przeszedł szereg kolejnych zmian. Wymieniono elewację i zewnętrze elementy dekoracyjne. Niedługo później wybudowano również murowaną wieżę. To właśnie do tego Ratusza zawitał król Kazimierz Jagiellończyk, aby nadać miastu koronę w herbie, celem uhonorowania jego zasług.

Po kilku drobnych pracach renowacyjnych, największe przypadły na kilka lat po II wojnie światowej, która nie oszczędziła cennego zabytku.  Według zapisków Ratusz w Gdańsku w ogóle nie nadawał się do naprawy i został zaklasyfikowany jako obiekt do rozbiórki. Ostatecznie jednak udało się go uratować i przetransformować w muzeum. Niemniej jednak podjęte wówczas prace są uznawane za jedne z trudniejszych i najbardziej wymagających osiągnięć powojennej sztuki konserwatorskiej.

Z kolei w 2000 roku na ratuszowej wieży został zamontowany 37-dzwonowy carillon wykonany przez holenderską wytwórnię dzwonów. Niedługo potem na wieżę zaczęto wpuszczać turystów. Znajdujący się na wysokości około 50 metrów punkt widokowy umożliwia obejrzenie panoramy całego miasta. 

Ratusz w Gdańsku zachwyci Was swoim wnętrzem. W środku znajduje się kilka naczelnych pomieszczeń. Wystrój każdego z nich zasługuje jednak na docenienie i dłuższą chwilę zadumy. Wyraźnie widać kunszt dekoratorski i dbałość o szczegóły. Kolorystyka, struktury – wszystko zdaje się idealnie do siebie pasować i wypełniać przestrzeń, tworząc niepowtarzalny klimat. 

Już w sieni wita Was niesamowita, drewniana sztukateria. Dzięki niej wnętrze zdaje się być bardziej przytulne, ale jednocześnie eleganckie i majestatyczne. Na piętro dostajemy się krętymi, zdobionymi schodami, które same w sobie zdają się być małym dziełem sztuki. Aż strach dotknąć poręczy z obawy, że rozpłynie się w powietrzu.

Najstarszą częścią ratusza jest Komora Palowa. To tutaj mieściła się sala kupiecka. W tym właśnie miejscu pobierano od ludzi podatki na rzecz miasta i króla. Niestety, oryginalny wystrój wnętrza nie przetrwał do naszych czasów. W roku 2016 odkryto jednak malowidło ukrzyżowanego Jezusa, które według badaczy ma być potwierdzeniem tego, iż wiele lat temu znajdowała się tu kaplica ratuszowa.

Następnym pomieszczeniem jest Sala Biała, odgrywająca niegdyś rolę miejsca obrad rady miejskiej. Dodatkowo w przypadku przyjazdu króla do Gdańska, sala ta automatycznie stawała się salą tronową. Aktualnie znajduje się tam wystawa portretów polskich władców. 

Z Sali Białej przechodzi się do tak zwanego Wielkiego Krzysztofa. Co ciekawe, pomieszczenie to zachowało się w nienaruszonym stanie, co oznacza, że zarówno wystrój jak i prowadzące do niego drzwi pochodzą jeszcze z XIV wieku. Wszystko dzięki grubym murom i podwójnym drzwiom, których nie pokonały nawet konsekwencje II wojny światowej. 

W przeszłości w tym pokoju znajdowało się archiwum, a półki uginały się od nadmiaru papierów i ksiąg. Nad regałami możemy zauważyć fresk przedstawiający opiekuna tego miejsca, świętego Krzysztofa.

Następnie przechodzimy do Wielkiej Sali Rady, zwanej również Salą Czerwoną, która jest pomieszczeniem, obok którego zwyczajnie nie da się przejść obojętnie. Pierwszym, co należy zrobić po przekroczeniu progu, jest bez wątpienia uniesienie głowy, aby przyjrzeć się pokrywającym sufit malowidłom i zdobieniom. Złoto w połączeniu z purpurom prezentuje się elegancko i szykownie. Co ważne, wystrój tej Sali został niemal w pełni zachowany, co tylko dodaje smaku zwiedzaniu. Świadomość, że podziwiamy te same dekoracje, które towarzyszyły danym radnym podczas obrad, niewątpliwie przyprawia o dreszczyk ekscytacji. Nie bez powodu wystrój Wielkiej Sali uważany jest za jedno z najznamienitszych odwzorowań okresu renesansu w Europie Środkowej.

W Ratuszu znajduje się również sala, w której prezentowana jest srebrna zastawa oraz porcelana z gdańskimi motywami. Wszystkie te eksponaty pochodzą z prywatnej kolekcji Jurgena Gromka, który zbierał je przez wiele lat, zafascynowany tym nadmorskim miastem. Jednocześnie z drugiej strony prezentowane są czarno-białe zdjęcia przedstawiające zbombardowany po II wojnie światowej Gdańsk. Po pełnych podziwu spojrzeniach w kierunku dzieł sztuki i sztukaterii, w tym miejscu można pozwolić sobie na chwilę zadumy.

Z kolei w następnym pomieszczeniu znajduje się wystawa poświęcona życiu codziennemu mieszkańców Gdańska. Za szklanymi witrynami prezentowane są rekonstrukcje dawnych sklepów czy mieszkań. Zachowane w bezruchu manekiny, w otoczeniu przedmiotów osobistych i mebli, wyglądają niczym odbitki starych fotografii. Przyglądając się wystawom, ma się wrażenie, jakby czas się zatrzymał. 

Na Ratuszu jest jeszcze jedna ciekawa rzecz. Warto zwrócić uwagę na trzy metalowe kije po prawej stronie schodów.  One pokazują stare, gdańskie miary. Nim zaczął obowiązywać metr czyli 100 cm, używano innych miar do określania długości.Te kije to takie jakby linijki. Przykładano je do towarów i odmierzano odpowiednią długość np. sznurka czy materiału. Sprzedawcy nie mogli oszukiwać przy mierzeniu towaru, bo groziła za to grzywna.

Kije wskazują długości trzech miar: stopa – 31,4 cm, łokieć – 66, 7 cm i połowa pręta – 188, 3 cm

Godziny otwarcia muzeum różnią się w zależności od sezonu. W sezonie letnim, trwającym od początku maja do końca września, Ratusz otwarty jest codziennie: poniedziałek: 10.00-13.00; we wtorek, środę, piątek i sobotę: 10.00-16.00, w czwartek: 10.00-18.00, a w niedzielę: 11.00-16.00

Z kolei w sezonie zimowym, trwającym od początku października do końca maja, ratusz otwarty jest we wszystkie dni za wyjątkiem poniedziałku. Jednocześnie godziny otwarcia we wtorek ulegają zmianie. Ratusz jest wówczas otwarty od 10.00 do 13.00.

W okresie letnim poniedziałek jest dniem wolnego wstępu. Z kolei w okresie zimowym dzień ten wypada we wtorek. W pozostałe dni ceny biletów wynoszą: normalny: 16 złotych, ulgowy: 8 złotych

Jeśli podróżujecie z dziećmi i obawiacie się, że znudzi ich liczba zabytków to koniecznie zobaczcie nasz pomysł na zwiedzanie Gdańska. My zamieniliśmy nudny spacer w rodzinną super przygodę. Okazało się bowiem, że w Gdańsku ukryte jest hasło, które pomoże ocalić Cyfrowe Królestwo przed złym Czarnoksiężnikiem Gigabajtem.

Świątynię budowano stopniowo przez 159 lat. Jej forma zmieniała się z biegiem lat, w związku z rozwojem możliwości technicznych oraz zasobności portfela parafian.  Budowa mniejszego kościoła rozpoczęła się w roku 1343. Po 86 latach kościół wzbogacono o transept, który możemy zobaczyć do dziś oraz prezbiterium. Przystąpiono również do rozbudowy wieży. Na samym początku kościół przypominał trójnawową bazylikę.  W roku 1454-1466 podwyższono wieżę, podwyższono także wieżyczki na skrzyżowaniu naw. Dwadzieścia lat później pozostała bazylikowa część nawy została poszerzona.

Historycy sztuki często omawiają Bazylikę Mariacką jako przepiękny przykład sklepień kryształowych, gwiaździstych czy sieciowych. Zostały one stworzone przez Henryka Hetzela w latach 1498 – 1502.

Do 1572 roku  z głównego ołtarza korzystali tylko i wyłącznie katolicy. Jako, że już w 1517 roku do Gdańska zawitała reformacja Lutra, katolicy stracili Bazylikę i odzyskali ją dopiero po 1945 roku. W XVII wieku obok Kościoła Mariackiego powstała Kaplica Królewska w stylu barokowym. 

Kaplica wybudowana została ze względu na przejęcie przez protestantów budynku Bazyliki, jako budynek tymczasowej modlitwy dla katolików.  Domniemanym architektem kaplicy był Tylman z Gameren – ten sam człowiek jest autorem Łazienek Królewskich, Pałacu Krasińskich w Warszawie, Kościoła św. Anny oraz wielu innych dzieł znajdujących się w Polsce.  W związku z przejęciem Bazyliki przez protestantów, kościół ozdobiono licznymi dziełami sztuki, które przekazał gdański patrycjat.

Niestety wojna zbierała swoje żniwa niemalże wszędzie i nie pominęła pięknej Bazyliki Mariackiej. Podczas bombardowania w 1945 roku spłonęły drewniane konstrukcje dachów, stopiły się niektóre dzwony kościelne, runęło 40% sklepień, a część wyposażenia kościoła została zniszczona.  Eksponaty, które się zachowały zobaczycie dzisiaj w … Muzeum Narodowym w Warszawie.

Już po roku rozpoczęto odbudowę Bazyliki, a jesienią 1955 roku świątynię poświęcono i oddano w ręce jej wiernym. Nadal jednak prowadzone były prace rekonstrukcyjne dachów wież, a z upływem lat powracały także dzieła sztuki. Dziesięć lat po uroczystym poświęceniu kościoła Papież podniósł jego rangę do Bazyliki Mniejszej, a w roku 1987 został uznany Konkatedrą Diecezji Gdańskiej.

Co ciekawe, co roku katedrę odwiedza kilkaset tysięcy osób – nie dziwnego… jest co oglądać!  Nie sztuką jest wejść do kościoła nie wiedząc co tak naprawdę widzimy. Kiedy powstały te dziwne rzeźbienia? Ale o co chodzi z tymi sklepieniami? – Spróbujemy przybliżyć Wam nieco historię architektury wnętrza tej niesamowitej budowli, zapewniam Was, że będzie ciekawie!

Bazylika Mariacka jest przede wszystkim bazyliką gotycką. Budowle gotyckie były strzeliste, duże i przede wszystkim wysokie. Dlaczego? Im wyższa była budowla, tym bliżej Boga byli wierni.  Kościół zbudowany jest na planie nieregularnego krzyża i posiada trzy nawy. 

Idąc jedną, czy drugą nawą zatrzymajcie się i spójrzcie w górę. Zobaczycie piękne, wzorzyste, rzeźbione łączenia kolumn lub filarów – to są sklepienia kryształowe. W Bazylice Mariackiej możecie zauważyć sklepienia żebrowe, sieciowe, gwiaździste oraz kryształowe – polecamy spoglądać w górę.

Wnętrza Bazyliki zdobią liczne zabytki malarstwa i rzeźby gotyckiej. Możecie tu zobaczyć zabytki średniowieczne takie jak: Pieta, Piękna Madonna czy św. Jerzy pokonujący smoka – a to tylko kilka z nich. Wnętrza zdobią również rzeźby wykonane na pograniczu stuleci, liczne malowidła, ornamentalne, złote ołtarze…

Co ciekawe, Bazylika prowadzi akcję kupowania Gwiazd – cegiełek na rzecz jej rozwoju i dalszej renowacji. Każda Gwiazda jest zawieszana na sklepieniach Bazyliki i jest przypisana do konkretnej osoby, bądź organizacji, która zechciała zostać Donatorem Gdańskiej Świątyni. 

Zdecydowanie naszym ulubionym dziełem skrytym pod dachem Bazyliki Mariackiej jest zegar astronomiczny z XV wieku! To obok zegara astronomicznego w Pradze, jeden z najcenniejszych zabytków tego typu w Europie.

Został wykonany przez Hansa Düringera z Torunia w latach 1464 – 1470. Zegar ma ponad 14 m wysokości i w XV w. był największy na świecie. Składa się z trzech części: kalendarium, planetarium i teatru figur. Znajdziecie tam dane dotyczące roku, znaki zodiaku oraz fazy księżyca. Po obu stronach u góry są dwa otwory, zamykane drzwiczkami, w których ukazują się sceny Zwiastowania i Pokłonu Trzech Króli.

Do cegiełek dorzucacie się odwiedzając wieżę widokową, która jest naszym „number one” jeśli chodzi o wizytę w Bazylice Mariackiej. Wieża wybudowana została w 1466 roku i liczy sobie 82 metry wysokości. Zapewniamy Was, że widok robi wrażenie! Fani wysokogórskich wycieczek zdecydowanie będą zadowoleni, żeby dostać się na szczyt musimy pokonać 409 stopni schodów!

Podjęcie wyzwania gwarantuje Wam widoki na przecudowną panoramę Gdańska! Drugiego takiego miejsca w mieście zdecydowanie nie znajdziecie. Osoby, które mają lęk wysokości albo klaustrofobię powinny jednak zostać na dole. Większość schodów została zachowana i przejścia są dosyć wąskie, do tego ciągną się w kształt spirali. Pokonując część stopni dostaniecie się do pomieszczenia z dzwonami, które można obejrzeć z bliska.

Cena biletów również nie jest wygórowana. Za bilet normalny zapłacicie 10 zł, a za bilet ulgowy 5 zł. Wieża otwarta jest codziennie od 11 do 17. Wieża jest zamknięta w przypadku złych warunków pogodowych, w szczególności podczas burzy.

Nikt nie lubi wybierać się na wycieczkę nie wiedząc, czy wejdzie do obiektu, czy nie. Bazylika Mariacka otwarta jest w godzinach:

– dni powszednie w wakacje 8:30 – 18:30, poza wakacjami do 17:30

– niedziele i uroczystości: 11:00 – 12:00; 13:00 – 17:30 (w wakacje do 18:30)

Wejście do Bazyliki Mariackiej jest całkowicie darmowe, a zwiedzać ją można cały rok za wyjątkiem pory nabożeństw. Godziny odprawianych mszy świętych znajdziecie na oficjalnej stronie Bazyliki Mariackiej – KLIK TU.

Bazylika Mariacka znajduje się na ulicy Podkramarskiej 5 w Gdańsku.  Dojedziecie tam autobusem komunikacji miejskiej numer 167, 184, 199, 210 i T8, najbliższe stacje do Bazylika Mariacka, Zielony Most, Żabi Kruk. Na miejsce dojeżdżają również tramwaje numer 2, 3, 6, 12.

A jeśli podróżujecie z dziećmi i obawiacie się, że znudzi ich liczba zabytków to koniecznie zobaczcie nasz pomysł na zwiedzanie Gdańska. My zamieniliśmy nudny spacer w rodzinną super przygodę 🙂 Okazało się bowiem, że w Gdańsku ukryte jest hasło, które pomoże ocalić Cyfrowe Królestwo przed złym Czarnoksiężnikiem Gigabajtem.

W mitologii rzymskiej Neptun uważany był za boga władającego morzem, a także chmurami czy deszczem. W jego doli leżało więc rozpętywanie burz i sztormów. Kiedy żeglarze wybierali się w długą podróż i chcieli uniknąć niedogodności pogodowych, modlili się i składali ofiary właśnie Neptunowi.

Na początku XVII wieku, z inicjatywy ówczesnego burmistrza miasta Bartholomaeusa Schachmanna, podjęto próby wybudowania fontanny na Długim Targu. Miała ona pomóc w zagospodarowaniu przestrzeni i stanowić ozdobę dla znajdującego się nieopodal ratusza. W pierwotnych planach zaznaczono, iż bóg morza ma spoglądać właśnie w tamtym kierunku i skłaniać z pokorą głowę. Wszystko dlatego, iż to właśnie ratusz był miejscem, w którym zatrzymywali się polscy królowie podczas pobytu w Gdańsku.

Architektem, któremu zlecono to zadanie, został Abraham van den Block. W ciągu kilku lat udało mu się stworzyć kamienną czaszę i obudowę basenu. Pozostałe elementy ozdobne musiały poczekać na ukończenie sieci wodociągowej, która umożliwiłaby podłączenie fontanny. W tym również wykonana z brązu figura Neptuna, której autor do dziś pozostaje nieznany. 

Przez kilka lat po uruchomieniu, fontanna cieszyła się niemałym zainteresowaniem. Między innymi z tego właśnie powodu, aby uniknąć dewastowania jej przez oglądających, w 1634 roku fontannę ogrodzono kutą kratą. Krążą pogłoski, że to również dlatego, iż ludzie wrzucali do fontanny drobne, w przeświadczeniu, że to przyniesie im szczęście. Takie działania mogły jednak uszkodzić kruche mechanizmy. Ponoć sam bóg nie był zadowolony z tego, że turyści zanieczyszczają jego ukochaną wodę. Mówi się, że raz nawet, aby dać upust swojej irytacji, sprawił, iż z fontanny popłynęła… złota woda! Ile w tym prawdy – nie wiadomo. Pogłoski donoszą jednak, że wydarzenie to miało ogromne znaczenie dla twórców jednego z najsłynniejszych gdańskich alkoholi – złotego likieru Goldwasser.

Fontanna od momentu wybudowania przeżyła dwie gruntowne naprawy. Pierwsza nastąpiła już w XVIII wieku. Wówczas Jan Karol Stender przyozdobił bramę o kute elementy, które znamy do dzisiaj. W 1954 roku rekonstrukcji musiały ulec najważniejsze elementy – trzon fontanny, trójząb i pojedyncze elementy ogrodzenia.

Smukłe, lecz muskularne ciało władcy zakrywa ogon okalającego jego nogi konia morskiego – stwora, którego przy pomocy swej boskości bez problemu ujarzmił. Jego wygięta sylwetka przywodzi na myśl włoskie rzeźby, które prezentowały postacie w sposób dynamiczny i ożywiony. Z kolei rysy twarzy Neptuna historycy porównują z wizerunkiem Marka Aureliusza. Możliwe, że to właśnie on był inspiracją dla rzeźbiarza.

Neptun, jak na wielkiego bożka przystało, nie może pokazywać się turystom bez nadwornej świty. Najważniejszy jest jednak trzymany przez niego trójząb – jest to nie tylko artefakt świadczący o jego władzy, ale również element, z którego wypływa główny strumień wody. Stamtąd dopiero spada na kamienną czaszę, by kaskadą spłynąć do basenu.

U stóp misy, na której ustawiono postać Neptuna, znajdują się rzygacze o kształcie lwich głów, z których wypływa woda. Kamienny basen fontanny również ozdabiają liczne postaci i morskie stworzenia. Znajduje się wśród nich na przykład łabędź, który jest symbolem łagodności, piękna i szlachetności. A także pies morski, inaczej zwany również foką. Dla kontrastu u stóp morskiego bożka znajduje się również kilka syren. Te z kolei charakteryzuje przebiegłość, sensualność, ale i śmierć. Mitologicznym syrenom daleko bowiem do postaci wykreowanej przez Disneya – Arielce. 

Z kolei okalająca fontannę krata zakończona jest wykutym w złocie orłem, symbolem Polski oraz herbem gdańskim, trzymanym przez lwy odziane w korony. 

Wybierając się na wycieczkę do Gdańska zdecydowanie warto pamiętać o tym obiekcie. Nie tylko przez wzgląd na fakt, iż jest to najbardziej fotogeniczne i rozpoznawalne miejsce w mieście, ale również jego ciekawą historię i ozdobne elementy rodem z baśniowej krainy. Wszystko to składa się na magiczną atmosferę tego miejsca, które rok rocznie przyciąga całe rzesze turystów.  Obiekt można obejrzeć bezpłatnie, każdego dnia tygodnia i o dowolnej godzinie. 

Wybieracie się na rodzinną wycieczkę do Gdańska? To koniecznie zobaczcie na nasz sposób zwiedzania miasta, który zamienia nudny spacer w super rodzinną przygodę  Musieliśmy stawić czoło potężnemu Czarnoksiężnikowi Gigabajtowi, odszukać wskazówki, złamać szyfry i uratować Cyfrowe Królestwo! Zobaczcie: