Jezioro nie jest duże, ma około 5 km długości, więc z jednego krańca dojrzycie drugi brzeg. Otoczone jest górami, na zboczach których wyrosły niewielkie miasteczka, z ładnymi domkami i charakterystycznymi, strzelistymi kościelnymi wieżami.  Największą miejscowością nad jeziorem jest Caldonazzo, miasteczko do którego nazwę wzięło jezioro. Miejscowość znajduje się na południowym krańcu jeziora. Na północy zaś do jeziora przylega miejscowość San Cristoforo.

Jezioro Caldonazzo to miejsce idealne do uprawiania sportów wodnych, takich jak windsurfing, kajakarstwo czy żeglarstwo. Okolica zaś jest wymarzona do górskich wędrówek czy turystyki rowerowej.

Wokół jeziora znajduje się kilka fajnych plaż. Do naszych ulubionych należy Bau Beach w San Cristoforo. Jako goście kempingu San Cristoforo mieliśmy na nią bezpłatny wstęp. Nie jest to natomiast wyłącznie kempingowa plaża. Po dokonaniu opłaty może z niej korzystać każdy. Przy plaży znajduje się spory parking, a wejście prowadzi przez restaurację. Na plaży znajduje się sporo toalet i przebieralni. Największym plusem plaży jest spora trampolina, z której można bezpiecznie skakać do jeziora oraz dość duża zjeżdżalnia do wody. Plaża jest kamienisto – trawiasta. Wejście do wody również jest kamieniste, więc przydadzą się buty do wody.

Przy plaży można wypożyczyć rowerek wodny i popływać po jeziorze. To świetny pomysł, by spędzić wspólnie czas z rodziną. Z pewnością będziecie chcieli dopłynąć do wielkiego, drewnianego, niebieskiego wieloryba. My tak zrobiliśmy i popłynęliśmy do stwora, oddalonego dość znacznie od plaży. Przyznamy, że konstrukcja jest dość dziwna, ale należy do największych atrakcji jeziora. Podpływają do niej osoby na rowerkach, materacach, a nawet śmiałkowie, którzy wybrali się wpław. Więc jest dość mocno oblegana i fotografowana.

Poza płatną plażą, tuż obok jest też kilka publicznych miejsc do kąpieli. Są to małe, trawiaste plaże.  Są też wydzielone plaże dla psów, więc jak macie kudłatego przyjaciela, to możecie go ze sobą zabrać. Inną plażą na którą trafiliśmy była miejscówka przy klubie jachtowym, na wschodnim brzegu jeziora. Była to plaża publiczna, bezpłatna i strzeżona. Przy plaży znajdował się publiczny, płatny parking na kilkanaście aut. Na plaży rządziły zaś sporych rozmiarów gęsi. Nie dość, że głośno gęgały to zostawiały po sobie dość spore kupy  Zdecydowanie przyjemniejszymi mieszkańcami były urocze, małe kaczuszki, które skradły gęsiom całe show. Warto wiedzieć, że w tym miejscu jezioro bardzo szybko robi się głębokie, dlatego uważajcie na dzieci. 

Będąc na wakacjach nad Caldonazzo koniecznie wybierzcie się na wycieczkę do Trydentu. Stolica regionu ma przepiękną starówkę.

Mniejszym bratem Caldonazzo jest leżące po drugiej stronie wzgórza Lago di Levico. Na popołudniowy spacer wybierzcie się też do Levico Terme. Udanych wakacji!

My korzystamy z uroków Calodnazzo w czasie pobytu na campingach w okolicy np. San Cristoforo czy Due Laghi.

Jeśli wolicie noclegi w hotelu to zerknijcie na promocyjne oferty na Booking.com 🙂

Stwierdzenie, że centrum Bolonii jest zatłoczone to bardzo delikatne określenie  W wielu miejscach jest zakaz wjazdu, bo ulice wyłączone są z ruchu pieszego. W innych miejscach parkować mogą wyłącznie mieszkańcy. Do tego wiele parkingów to tzw. garaże, które są dość specyficznym rozwiązaniem. Polegają na tym, że oddaje się samochód wraz z kluczykami. Auta parkowane są przez obsługę i stoją od siebie dosłownie na grubość lakieru  Gdy jedno auto musi wyjechać, obsługa przeparkowuje pozostałe. Rozumiemy ideę, ale kompletnie jej nie lubimy. Dlatego zaparkowaliśmy na parkingu miejskim wzdłuż ulicy. Bilet opłaca się w parkometrze. Musicie tylko zwracać uwagę na kolor linii narysowanych na takim parkingu ulicznym. Parkujecie na parkingu z niebieskimi liniami. To są parkingi na których możecie długo stać. Parkingi z białymi liniami są darmowe, ale zwykle pozwalają na krótki czas parkowania. Pamiętajcie też, że żółte są dla niepełnosprawnych, a różowe dla kobiet w ciąży bądź rodziców z małymi dziećmi.

Bolonia jest miastem, w którym króluje cegła. Wiele historycznych budynków powstało właśnie z cegły w kolorze brązowo-czerwonym, a dachy są pokryte czerwoną dachówką. Co jest jeszcze tak bardzo charakterystycznego w tej miejscowości oprócz zabytków, do których zaraz przejdziemy? Arkady! Jest to świetne rozwiązanie, które pokocha każdy turysta w tym mieście! Zwiedzając Bolonię w deszczu czy upale, każdy da radę  Bolońskie arkady mają łączną długość 40 km. Ich oryginalną nazwa to porticos.

Będąc w tym mieście zwróciliśmy uwagę na dużą ilość starych drzwi z pięknymi i zadziwiającymi kołatkami. Oglądajcie się dookoła, na pewno też zobaczycie niejedno cudeńko.

Bolonia ma słynne dwie wieże. To wysokie, strzeliste budynki, które są jednocześnie punktem orientacyjnym podczas spacerów po starówce. Due Torri są na placu Piazza di Porta Ravegnana. Wieże są uważane za symbol miasta, dlatego warto je zobaczyć. Nazywają się Torre degli Asinelli i Torre dei Garisenda. Na pierwszą z nich można wejść i podziwiać wspaniały widok na miasto. Żeby nacieszyć się panoramą trzeba pokonać tylko (!) 498 schodów.  Zdecydowanie opcja dla tych co szybko nie łapią zadyszki  Wejście na wieżę jest płatne, dorośli płacą 5 Euro, a dzieci 3. Torre degli Asinelli można zwiedzać od 9 do 18, ale przed wycieczką lepiej sprawdzić dokładne godziny otwarcia w danym dniu, ponieważ czasem wieża zamykana jest szybciej. Na drugą wieżę, Torre dei Garisenda, nie ma wstępu. Dawniej obie wieże połączone były mostkiem, który uległ zniszczeniu podczas pożaru. To z czym mieliśmy to problem to z ujęciem całych wież w jednym kadrze. Są tak wysokie 😉 

Bolonia to jednak nie tylko wieże. Kolejne miejsce na które trzeba zawędrować to Piazza Nettuno. Tutaj znajduje się fontanna Neptuna, która również jest jednym z symboli Bolonii. Powstała w XVI wieku i jest wykonana z brązu. Przedstawia Neptuna w otoczeniu nimf wodnych. Podobnie jak fontanna Neptuna w Gdańsku, tak i w Bolonii to jeden z najczęściej fotografowanych zakątków w mieście. Przy fontannie można przysiąść na chwilkę i przyglądać się turystom, mieszkańcom i studentom. Tych ostatnich nie brakuje w mieście. Uniwersytet Boloński działa już od X wieku!

Rzut beretem od fontanny Neptuna znajduje się Piazza Maggiore. To zdecydowanie najpopularniejszy plac w mieście. Stanowi centrum życia towarzyskiego i kulturalnego. Dużo tu się dzieje. Często odbywają się tu pokazy, wystawy na świeżym powietrzu czy koncerty. My akurat trafiliśmy tutaj w czasie, gdy cały plac zastawiony był krzesłami, przyszykowanymi na wieczorne pokazy filmowe. Wokół placu znajduje się kilka ważnych, bolońskich zabytków. Pierwszy z nich to Bazylika San Petronio. Kościół budowano blisko 300 lat z myślą, że będzie największy na świecie. Ten plan nie do końca się powiódł, i bazylikę uznano “jedynie” za jeden z największych kościołów gotyckich w kraju. Warto przyjrzeć się jej zarówno od zewnątrz jak i od wewnątrz. W środku zwróćcie uwagę na ołtarz i zegar astronomiczny. Poza Bazyliką, dokładnie naprzeciwko nie znajduje się XIII wieczny Palazzo del Podesta, będący niegdyś siedzibą władz. Tutaj też znajduje się “Galeria szeptów”. Aby sprawdzić jak to działa, trzeba ustawić się w rogach przeciwległych do siebie arkad, gdy jedna osoba mówi, odwrócona do ściany twarzą, ta druga osoba wszystko słyszy. Trzeci budynek wart choćby rzucenia okiem to Ratusz mieszczący się w Palazzo del Comune. 

Jest to plac, którego najważniejszym punktem jest Bazylika Santo Stefano, nazywana również kompleksem Siedmiu Kościołów. Koniecznie zajrzyjcie do środka! Surowe wnętrze przywodzi na myśl Bazylikę w Jerozolimie. Na samym placu warto usiąść w jednej z kafejek i wypić popołudniowe cappuccino.

Warto zapuścić się też w wąskie uliczki centrum, gdzie na każdym kroku napotkacie bary i restauracje pełne roześmianych studentów. My w jednej z nich, przy Via Clavature, namierzyliśmy czekoladziarnię Lindt. Lody czekoladowe to po prostu totalny obłęd! 

Mamy nadzieję, że zaciekawiliśmy Was Bolonią i że sami ją odwiedzicie. Jest to miasto z uroczym klimatem, w którym jest dużo do zwiedzenia.  A jak będziecie już w tej części Włoch to wybierzcie się na jednodniową wizytę do San Marino. Zobacz: San Marino – co warto zobaczyć?

Burano położone jest na Lagunie Weneckiej, około 7 km od Wenecji. Na wyspę regularnie kursują promy ACTV. Można się tu dostać bezpośrednio z przystani obok placu św. Marka w Wenecji, jak i z Punta Sabbioni. Pływa tu m.in. prom nr 12. Szczegółowy rozkład promów znajdziecie na stronie przewoźnika KLIK TU.  

Burano słynie z kolorowych domków. Wyspa właśnie dlatego jest taka sławna i unikana. Wszędzie inny dom, wszystko kolorowe i urocze. Kto nie widział musi to zobaczyć! Skąd to się wzięło? Według legendy, każda gospodyni malowała swój dom na unikalny kolor. Ponieważ mężowie wracający z połowu za kołnierz nie wylewali i często mieli problemy z trafieniem do swojej chaty, zaradne żony postanowiły im to ułatwić. I tak kolorowe domki wyrosły na Burano jak grzyby po deszczu. Dziś kolorowe domki ściągają turystów jak nigdyś pijanych mężów  I by nie zepsuć tej tradycji, każdy mieszkaniec Burano ma obowiązek malowania swojego domku na odpowiedni kolor, który jest przypisany odgórnie przez władze miasta. Nikt nie może pomalować fasady domu na inny kolor niż wybrany przez władze.

Wyspa, podobnie jak jej większa siostra Wenecja, poprzecinana jest kanałami. Sporo więc tu mostków i kładek. W wodzie odbijają się kolorowe domy, a wzdłuż kanałów stoją zacumowane łodzie mieszkańców. 

Na największym placu w mieście, Piazza Baldassarre Galuppi, stoi Kościół San Martino Vescovo. I byłby jednym z wielu podobnych kościołów położonych na Lagunie Weneckiej, gdyby nie fakt, że dzwonnica kościelna jest krzywa.  Wieżę wybudowano w XVI wieku. Ma 54 metry wysokości i zbudowana jest z brązowej cegły. Niestety nie można jej zwiedzać.

Z koronkami z Burano związana jest legenda. W XV wieku, tak jak i dziś, na wyspie mieszkali rybacy. Jeden z nich miał piękną narzeczoną. Któregoś razu wypłynął w morze i spotkał syreny, które wabiły go na wszelakie sposoby, ale on się nie poddał się ich urokowi. W nagrodę Królowa syren za jego wierność dała mu prezent. Uderzyła ogonem o wodę, a wtedy mgiełka i piana, które powstały zastygły w powietrzu, stając się pięknym koronkowym welonem. Ślub był niezapomniany, a wszystkie dziewczyny zazdrościły welonu pannie młodej. Niestety bajeczne prezenty zdarzają się raz na stulecia, dlatego od tego czasu dziewczyny same sobie plotą koronki do ślubu. Stąd na wyspie można zobaczyć mnóstwo sklepów z koronkowymi wyrobami.

Burano jest oblegane przez turystów. Dlatego gorąco zachęcamy, by przypłynąć tu bardzo wcześnie rano. My dopłynęliśmy do wyspy o godzinie 7.00 Przez dwie godziny mieliśmy Burano tylko dla siebie! I to były magiczne momenty.  Od godz. 9 z przystani nadciągał tłum zwiedzających. A dużo turystów na tak małej wyspie zdecydowanie zabija jej urok.

Wyspa świetnie nadaje się na rodzinne zwiedzanie. Jest malutka, więc nawet najbardziej oporne do spaceru dzieci dadzą tu radę  Zwiedzanie można połączyć z wizytą na innej wyspie – Murano, słynącej z wyrobów ze szkła. I oczywiście musicie wybrać się do Wenecji!