Pomysł budowy kościoła w tym miejscu sięga 1866 r. Wtedy to założyciele Stowarzyszenia Duchowego świętego Józefa rozpoczęli kampanię na rzecz budowy świątyni poświęconej świętej Rodzinie. Po 15 latach, 1881 r. dzięki darowiznom odbierano kwotę potrzebną na zakup działki. W dniu świętego Józefa – 19 marca 1882 r. położono kamień węgielny pod budowę kościoła. Nie wszyscy wiedzą, że pierwszym architektem Sagrady Familii był Francisco de Paula del Villar y Lozano. Jednak nie mógł dogadać się ze stowarzyszeniem i zrezygnował ze stanowiska. Jego miejsce zajął Antonio Gaudi, który kontynuował dzieło poprzednika.

O Antonio Gaudim, genialnym architekcie o nieograniczonej wyobraźni pisaliśmy sporo w artykule o jego innym dziele – domu zwanym Casa Batllo.

Przez kolejne lata darczyńcy hojnie i wspierali budowę Sagrady Familli, dlatego Gaudi zaproponował nowy projekt – zdecydowanie większy i dużo bardziej innowacyjny pod kątem konstrukcyjnym i techniki budowy.

Do 1914 r. Gaudi brał udział w wielu przedsięwzięciach i projektował wiele budowli. Potem jednak poświęcił się wyłącznie Sagradzie, która stała się jego obsesją. Ostatnie miesiące życia spędził na placu budowy, mieszkając w prowizorycznym warsztacie. Oddał na budowę cały swój majątek, ale fundusze i tak topniały w zastraszającym tempie, więc Gaudi osobiście żebrał wśród Barcelończyków o datki na budowę.

Gaudi nie zdążył ukończyć swojego dzieła. 7 czerwca 1926 r. został potrącony przez tramwaj, a trzy dni później zmarł. Został pochowany we wnętrzu swojego największego projektu – w kaplicy Matki Bożej w Sagradzie Familli.

Za życia Gaudiego powstał m.in. projekt fasady Męki Pańskiej, ostateczny projekt naw i dachów, wybudowano pierwszą dzwonnicę na fasadzie narodzenia poświęconej świętemu Barnabie oraz kryptę.

Prace po Gaudim przejął jego bliski współpracownik Domenec Sugranes, który zarządzał budową do 1938 r. W wyniku pożarów i aktów wandalizmu spłynęły i uległy zniszczeniu wszystkie plany i szkice Gaudiego. Przez kolejne 100 lat architekci zmagali się z budową świątyni, chcąc zachować w projektach ducha mistrza.

W międzyczasie powstało muzeum pokazujące historię Sagrady Familli i Antonio Gaudiego, walory artystyczne i symboliczne świątyni. W 2010 papież Benedykt szesnasty konsekrował budowlę, podnosząc ją do rangi bazyliki mniejszej.

Obecnie świątynia ukończona jest w ponad 70%. Można podziwiać niesamowite rzeźby na zewnętrznych fasadach oraz piękne witraże i kolumny wewnątrz budowli. Według osób odpowiedzialnych za budowę, zakończenie prac nastąpi w 2026 roku.

Od początku budowa Sagrady Familli była finansowana z datków i darowizn. Tak jest do dziś. Każdy może stać się darczyńcą i dołożyć swoją cegiełkę do budowy tego dzieła. Osoby, które wspomogą fundację mogą liczyć na specjalne spotkania organizowane dla darczyńców, co miesięczny biuletyn oraz publikacje z raportami i aktualnościami dotyczącymi budowy.

Pomimo, że Sagrada Familia to wciąż plac budowy, to jak najbardziej bazylikę można zwiedzać! To punkt obowiązkowy na liście każdego turysty przemierzającego Barcelonę. Budowla jest piękna z zewnątrz, ale środek to już mistrzostwo świata. Szczególnie witraże.

Osobiście polecamy Wam bilety, które obejmują wstęp do kościoła, wstęp na wieżę oraz audioguida, który dostępny jest w języku polskim. Na wieżę wjeżdża się windą, a schodzi w dół po schodach. Taki bilet to koszt 32 euro. Jest też bilet za 17 euro, w cenie którego macie wyłącznie wstęp do kościoła. Dzieci do lat 11 mają wejście bezpłatne, ale nie przysługuje im audioguide.

To co koniecznie trzeba wiedzieć, to fakt, że bilety do Sagrady trzeba kupować ze sporym wyprzedzeniem i to on-line. Bilet kupuje się na konkretne godziny – jeśli nie zdążycie na czas, bilet przepada. Pamiętajcie, by również kupić bilet darmowy dla dziecka. Bilety zakupicie TUTAJ – KLIK.

Sagrada Familia to budowla, która oczarowuje – niesamowita fasada, bajkowe wnętrze i widoki z wieży na długo pozostają w pamięci. To miejsce, które wywarło na nas ogromne wrażenie. A jeśli zwiedzacie miasto z dziećmi to skorzystajcie z naszego gotowego pomysłu na zwiedzanie bez marudzenia! My w Barcelonie pomagaliśmy salamandrze odzyskać kolory 🙂

Nim opowiemy Wam o Casa Batllo koniecznie musimy wspomnieć o Antonio Gaudim, geniuszu architektonicznym, bez którego Barcelona nie byłaby tak interesująca i niesamowita jak jest  Antonio Gaudi urodził się 25 czerwca 1852 roku. Historycy nie są zgodni co do miejsca narodzin – część z nich twierdzi, że było to katalońskie miasto Reus, położone na zachód od Tarragony, inni że Riudoms – niewielkie miasteczko w pobliżu Reus, gdzie rodzina Gaudich spędzała wakacje. Pochodził z rodziny kotlarzy, zajmujących się wyrabianiem z blachy kotłów, rondli i innych przedmiotów. Często spędzał czas w warsztacie, gdzie przyglądał się pracy ojca i dziadka.

Gaudi w dzieciństwie dużo chorował, przez co spędzał w samotności sporo czasu, obserwując przyrodę i naturę. Wtedy właśnie odkrył swoją bujną wyobraźnię i umiejętność projektowania przestrzeni.

W 1870 roku rozpoczął studia architektoniczne w Barcelonie. Był krnąbrnym studentem, którzy wielokrotnie łamał schematy. Dzięki temu kilkoro profesorów dostrzegło jego potencjał. Na zakończenie studiów, dyrektor barcelońskiej Escula Tecina Superior de Arquitectura stwierdził, że nie wie czy dyplom ukończenia studiów trafił do rąk szaleńca czy geniusza.

Gaudi zaczynał pracę jako pomocnik barcelońskich architektów. Przyjmował też zlecenia na projekt bram, płotów czy kiosków. Przełomem w jego karierze było wystawienie szkiców osiedla domków dla robotników oraz gabloty sklepowej na Wystawie Światowej w Paryżu w 1878 roku, które rozsławiły jego nazwisko. W tym roku zaprojektował również uliczne latarnie gazowe na zlecenie miasta. Wielkim fanem projektów Gaudiego był Eusebi Guell, barceloński przemysłowiec, który sponsorował wiele projektów architekta. Większość dzieł Gaudiego powstało w Barcelonie i najbliższej okolicy, do najbardziej znanych należy m.in. Casa Battlo, Casa Mila, Park Guell czy Pałac Guell. Architekt zaprojektował również trzy budynki poza granicami Katalonii – Pałac Biskupi w Astordze, La Casa Botines w Leon oraz zamek El Capricho w Comillas.

Największym dziełem Gaudiego była budowa kościoła Sagrada Familia, która pochłonęła go do reszty. Gaudi wydał na budowę kościoła wszystkie swoje pieniądze, zamieszkał na placu budowy i pozyskiwał środki na kontynuowanie prac wręcz żebrząc wśród Barcelończyków.

Zginął tragicznie 10 czerwca 1926 roku, kilka dni po tym jak potrącił go tramwaj. Nikt nie rozpoznał Gudiego, gdyż przez ostatnie lata upodobnił się do bezdomnych koczujących w mieście. Był rozczochranym starcem w łachmanach. Dopiero w szpitalu został rozpoznany przez jednego z księży. W pogrzebie Gaudiego wzięło udział setki mieszkańców miasta. Antonio Gaudi spoczął w krypcie swojej ukochanej Sagrady Familii.

Budynek wybudowano w 1877 roku pod okiem Emilio Sala Cortesa, jednego z profesorów architektury, który uczył Gaudiego. W 1903 roku właścicielem domu został Josep Batllo y Casanovasa, barceloński biznesmen, właściciel kilku fabryk. W planach miał zburzenie domu i wybudowanie nowego. Zlecił on pracę Antonio Gaudiemu, pozostawiając mu wolną rękę w projektowaniu. Gaudi pozostawił jednak dom, nie decydując się na wyburzenie, a totalne przebudowanie. Prace trwały dwa lata. Gaudi całkowicie zmienił fasadę budynku oraz przebudował wnętrze, tworząc z budynku prawdziwe dzieło sztuki.

Po przebudowie do domu wprowadziła się rodzina Josepa Batllo. W spadku po rodzinie kamienica przeszła w ręce córki Josepa – Carmen i Mercedes, które sprzedały później budynek firmie ubezpieczeniowej, która umieściła w nim swoje biura. Następnie w 1993 roku kamienica kupiła rodzina Bernat, twórcy marki słynnych lizaków Chupa-Chups. W 1995 roku rodzina udostępniła dom dla zwiedzających.

Casa Batllo jest wpisana na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO i jest jednym z symboli Barcelony. Odwiedza ją co roku kilka milionów turystów. To atrakcja, której nie można ominąć przy zwiedzaniu miasta.

Nim wejdziecie do środka, koniecznie poświęćcie parę minut na obejrzenie Casa Batllo z zewnątrz. Dom ma unikalną, zachwycającą fasadę, która faluje nad głowami przechodniów.

Ta wyjątkowa powierzchnia jest stworzona z kawałków potłuczonego szkła i płytek, które odzwierciedlają spokojne morze. Fasada wygląda szczególnie wczesnym rankiem i późnym wieczorem, gdy promienie słońca nie są tak ostre i uwypuklają piękno mozaiki. Aby przekonać się, że fasada jest falista, podejdźcie jak najbliżej budynku i zadrzyjcie głowę do góry.

Balkony na fasadzie nadają Casa Batllo pazura.  Żeliwne faliste balustrady stoją na kamiennej podstawie w kształcie muszli. Ich sugestywne kształty doprowadziły do wielu interpretacji – niektórzy widzą maski weneckie, inni widzą czaszki, a inni nawet żółwie!

Casa Batllo nazywana jest też “Domem Smoka“, gdyż jej fasada nawiązuje do legendy o św. Jerzym, patronie Katalonii. Wg podań święty Jerzy zabił smoka mieczem, aby uratować księżniczkę i lud przed gniewem zwierzęcia. Wiele osób twierdzi, że kafelki wieńczące budynek tworzą kolorowy falisty płaszcz przypominający grzbiet smoka, kolumny w kształcie kości upamiętniają jego ofiary, a z kolei czteroręki krzyż symbolizuje miecz, który Święty Jerzy wbił zwierzęciu, aby go zabić.

Są też zwolennicy teorii, że fasada nawiązuje do wodnego krajobrazu przedstawionego na serii obrazów olejnych Moneta ” The Water Lilies”.

Sam Gaudi nigdy nie tłumaczył swojej pracy i pracował nad fasadą z zewnątrz, bez konkretnych planów, co było charakterystyczne dla jego twórczości. Stąd też nie wiadomo, która interpretacja jest zgodna z zamysłem artysty. Dlatego tym bardziej należy ocenić ją samemu.

W 2019 roku fasada Casa Batllo została poddana historycznej renowacji w celu odzyskania blasku i autentyczności. Przez dwa lata specjaliści z 7 różnych dziedzin pracowali nad fasadą, aby ją oczyścić i przywrócić jej dawną świetność. Zastosowano różne techniki konserwacji, ponieważ fasada jest utworzona z 5 różnych materiałów – kamienia, żelaza, ceramiki, szkła i drewna, z których każdy wymaga innej obróbki.

Na początek musimy Wam powiedzieć, że jeśli chcecie zobaczyć wnętrze domu i nie stać w kolejce, to zarezerwujcie bilet on-line na stronie www.casabatllo.es

Bilet kupuje się na konkretny dzień i godzinę. Są do wyboru 3 różne opcje biletów. Podstawowy za 25 euro dla dorosłych i 22 euro dla młodzieży i dzieci w wieku 7-18 lat, obejmuje wejście do domu i zwiedzanie z video przewodnikiem, o którym za chwilę napiszemy więcej.

Są też bilety Silver (33 euro) i Gold (35 euro), które oferują dodatkowo zwiedzanie XX wiecznej, prywatnej sali, wejście VIP bez stania w kolejce czy zdjęcie w stylu Vintage. Dzieci poniżej 7 lat wchodzą za darmo, ale też muszą mieć swój bilet, który “kupicie” za 0 euro.

Możecie również wybrać się na nocne zwiedzanie domu połączone z koncertem na dachu (39 euro), indywidualną wycieczkę bez tłumów, jeszcze przed otwarciem obiektu (39 euro) czy też z przewodnikiem przebranym za Gaudiego (37 euro). Ceny są z 2019 roku.

My wybraliśmy się do Casa Batllo całą rodziną w pewne niedzielne popołudnie. Jeśli zastanawiacie się czy warto się tu udać z dzieckiem, to zapewniamy, że warto! Przy wejściu każdy dostaje videoguida, w postaci smartphona i słuchawek. Video guide prowadzi przez cały dom, a przy okazji pozwala zobaczyć go takim, jakim był 100 lat temu. Bowiem aplikacja stworzona jest tak, że w wielu salach włącza się animacje, które przenoszą zwiedzających do czasów świetności domu. Zarówno dzieci jak i dorośli są tym zachwyceni!

Spacer z video guidem trwa około 45 minut, jednak my spędziliśmy tu więcej czasu. Po pierwsze, by poczuć klimat tego miejsca, a po drugie sporo czasu zajęło nam tłumaczenie najważniejszych kwestii Michałowi, bowiem nie ma polskiej wersji językowej przewodnika. Możecie wybrać spośród m.in. wersji hiszpańskiej, francuskiej, włoskiej, niemieckiej, rosyjskiej czy japońskiej.

Wnętrze Casa Batllo to istne dzieło sztuki. Czuliśmy się tu jak w bajce  Gaudi przy przebudowie domu współpracował z najlepszymi artystami tamtych czasów, pracujących między innymi w kutym żelazie, drewnie czy tworzących witraże, ozdoby z płytek ceramicznych i kamienia. Wszystko ze sobą współgra, a kolory, kształty i światło tworzą niesamowitą scenerię.

Natkniecie się tu na świetliki przypominające skorupy żółwi, rzeźbioną balustradę przypominającą szkielet wielkiego zwierza, kominek w kształcie grzyba, faliste sufity, kolorowe witraże czy genialne patio w którym poczujecie się jak w morskiej krainie.

W trakcie zwiedzania zajrzycie do ogrodu, przejedziecie się ponad 100 letnią windą i wejdziecie na dach budynku złożonym z dużych łusek przypominających plecy zwierzęcia. Są tu duże kuliste kolorowe elementy, wieża oraz krzyż z czterema ramionami skierowanymi na północ, południe, wschód i zachód. Dach to też świetny punkt widokowy, z którego można podziwiać Barcelonę.

To co stanowiło element geniuszu Gaudiego to połączenie oryginalnego stylu z funkcjonalnością zaprojektowanych rozwiązań. W Casa Batllo można podziwiać oryginalny system wentylacji zaprojektowany przez Gaudiego. To otwory w oknach, które otwiera się ręcznie, a które umożliwiały precyzyjną cyrkulację powietrza bez konieczności pełnego otwierania okien. Zaś konstrukcja patio pomagała utrzymać ciepło w zimie i chłód latem.

W czasie zwiedzania skorzystaliśmy też z oferty rodzinnej fotki na balkonie Casa Batllo. Zdjęcie dostaliśmy zarówno w wersji papierowej jak i cyfrowej – do rachunku dołączony był link skąd należy pobrać zdjęcie w ciągu 30 dni.

Casa Batllo znajduje się w centrum, przy ulicy Passeig de Gracia 43. Najlepiej dojechać tu metrem linii L2, L3 lub L4 – stacja Passeig de Gracia. W pobliżu jest też przystanek autobusu linii H10, V15, 7, 22 i 24 oraz stacja pociągów RENFE (Stacja Passeid de Gracia) oraz FGC (Stacja Provenca).

Zobacz więcej zdjęć z tego cudnego miejsca:

Jeśli zwiedzasz Barcelonę z dzieckiem, to koniecznie zerknij na pomysł zwiedzania miasta w formie rodzinnej przygody. My zwiedzaliśmy Barcelonę jako tajni agenci, którzy mieli do wykonania Tajną Misję. Musieliśmy pomóc salamandrze Gaudiego odzyskać kolory. Zobacz:

Stadion w Barcelonie jest największym stadionem w Europie i jednym z największych na świecie. Rozgrywają się na nim mecze FC Barcelony, a oglądać je może blisko 100 000 osób! Dokładnie na trybunach jest 99 345 miejsc. Stadion pierwotnie miał mieć oficjalną nazwę ”Estadi del FC Barcelona”, ale stał się popularny jako stadion “Camp Nou” co oznacza “Nowa Ziemia”.

Camp Nou ma 48 metrów wysokości i powierzchnię 55 000 metrów kwadratowych (250 metrów długości i 220 metrów szerokości) Zgodnie z postanowieniami UEFA, powierzchnia gry została zmniejszona do 105 metrów x 68 metrów. Na stadionie poza murawą, szatniami i trybunami znajdują się różne obiekty, miedzy innymi jest tu kaplica, loża dla VIP-ów, pokoje prasowe, studia telewizyjne, Centrum Medycyny Sportowej, obszar weteranów, Muzeum klubu FC Barcelona i biura wszystkich działów klubu.

Muzeum na stadionie jest otwarte każdego dnia w roku, z wyjątkiem 1 stycznia i 25 grudnia. Jak można przeczytać na stronie stadionu, ze względu na wydarzenia sportowe dni i godziny otwarcia muzeum mogą się zmienić. Dlatego warto śledzić aktualności na stronie, żeby mieć pewność, że w danym dniu wejdziecie na stadion. Prognozowany czas zwiedzania całego muzeum to około 1,5 godziny, ale nam zwykle zajmuje to dwa razy więcej czasu. Już samo przejście muzeum i obejrzenie eksponatów zajmuje dużo czasu. W muzeum czeka was wiele atrakcji multimedialnych i interaktywnych. Dodatkowo można zobaczyć trofea, puchary i wielkie pamiątki wielkich piłkarzy. Do najcenniejszych i najchętniej fotografowanych pamiątek klubu są trofea Leo Messiego – Złote buty i piłki.

No i oczywiście możecie zwiedzić stadion. Ja zobaczyłem szatnie, pokój prasowy, miejsce dla komentatorów i wiele innych ciekawych pomieszczeń z bliska. Na murawę nie można wejść, wejście jest mocno strzeżone. Jeśli ktoś obejdzie bramki i postawi choć stopę na murawie to zapłaci ogromne kary pieniężne.

Dodatkową atrakcją jest możliwość zrobienia sobie zdjęcia, tak by wyglądało, że stoicie z wielkimi gwiazdami piłki. Ja mam takie fotki z Messim  🙂 W czasie zwiedzania stadionu są różne punkty fotograficzne, gdzie można sobie pstryknąć taką fotkę. Przy wejściu na stadion dostaje się taką specjalną opaskę z kodem kreskowym i przy każdym zdjęciu się ją skanuje. Na koniec można wykupić cały album o Camp Nou. Trochę kosztują (prawie 50 euro), ale warto mieć taką pamiątkę. Inne gadżety, koszulki, bluzy, dresy, torby czy piłki możecie zakupić w oficjalnym sklepie FC Barcelony, który znajduję się przy wyjściu ze stadionu.

Ceny biletów, w zależności od wybranej opcji sporo się różnią. Podstawowy bilet z wejściem do muzeum i spacerem po stadionie kosztuje 28 euro, dzieci w wieku 6-13 lat i osoby powyżej 70 lat płacą 22 euro, a maluchy do lat 5 wchodzą za darmo, w tej opcji stadion i muzeum zwiedzacie sami. Jeśli chcecie zwiedzać z przewodnikiem to koszt wzrasta odpowiednio do 55 i 37 euro. Taka wycieczka trwa 1,5 godziny i odbywa się w języku angielskim lub hiszpańskim. Jest też opcja nazwana “players experience tour” czyli zwiedzanie miejsc nie dostępnych w dwóch powyższych pakietach tj. spacer wzdłuż murawy, pobyt w szatni FC Barcelony czy spacer z okularami VR. Taka przyjemność kosztuje 149 euro dla osoby dorosłej 99 euro dla dzieci  w wieku 6-13 lat i osób  i osób powyżej 70 lat oraz 39 euro dla dzieci do lat 5. Bilety możecie zakupić przed wejściem na stadion lub wcześniej przez internet.

Stadion mieści się pod adresem: C/Aristides Mallol 12 i Av. De Joan XVII. W pobliże stadionu dojeżdża metro. Najbliżej jest z linii L3 – musicie wysiąść na stacji Palau Reial i dojść na piechotę do Camp Nou, to jakieś 6 minut. Można też dojechać linią L5 i wysiąść na stacji Collblanc. Z tej stacji idzie się trochę dłużej, około 10 minut.

Camp Nou  jest super! Mi taka wycieczka mega się podobała. Jak lubicie piłkę nożną FC Barcelonę i Leo Messiego to wybierzcie się tutaj. Będziecie super zadowoleni  Zobaczcie więcej fotek z Camp Nou:

Innym wartym zobaczenia hiszpańskim stadionem jest Santiago Bernabeu w Madrycie. To stadion Realu Madryt. Zobaczcie:

Najprawdopodobniej targ istniał w tym miejscu już w XIII wieku. Handlowano na nim surowym mięsem, wędlinami i kiełbasami. W późniejszych latach handlowano tu również trzodą chlewną. Przez wieki targ był znany pod różnymi nazwami m.in. Mercat Bornet czy Mercat de la Palla (rynek słomy). W średniowieczu główny targ mieścił się na Placa Nova, a La Boqueria była tylko rynkiem pomocniczym. Jednak gdy w XIX wieku wokół la Boquerii zaczęły pojawiać się nowe stoiska z rybami czy warzywami, władze miasta zdecydowały się zainwestować w nową halę targową. Nowy obiekt został wybudowany pod koniec XIX wieku. Z czasem powstała też nowa hala dla targu rybnego.

Obecnie Mercat de Boqueria to najstarsze i największe targowisko w mieście, a także spora atrakcja turystyczna. Położenie targu tuż przy La Rambli sprawia, że od rana do wieczora między stoiskami przewijają się tłumy. Co tu kupują? Przede wszystkim wyroby mięsne, a wśród nich słynną szynkę długo dojrzewającą. To lokalny rarytas, a producenci z Katalonii wiodą prym w przygotowywaniu najlepszej wędliny. Wielkie szynki wiszą przy straganach, a podczas zakupu szynka jest bardzo cienko krojona. Jamon serrano, bo tak się nazywa, najlepiej smakuje z serami, rukolą, oliwkami i winem  Na targu sporo również stoisk z warzywami i owocami z całego świata. My zakupiliśmy tu m.in. mini arbuza, który mieścił się w dłoni. Część hali to targ rybny – sporo tu świeżych ryb i owoców morza. Są też kolorowe stoiska z przyprawami czy słodyczami. Warto tu wpaść na obiad lub chociaż owocowy podwieczorek.

Targowisko idzie z duchem czasu. W zeszłym roku część stoisk wprowadziła możliwość zakupu on-line i dowozu zamówionych produktów na terenie miasta.

Targowisko znajduje się przy La Rambli, dokładny adres to Rambla 91, Barcelona. Najszybciej można tu dotrzeć metrem, a najbliższa stacja to Liceu. Blisko stąd też na Plac de la Catalunya. Jeśli chcecie dostać się tu autem, to parking  znajduje się na Carrer de les Floristes de la Rambla, numer 8 (tuż obok Plaça de la Gardunya). Jest tu miejsce dla 450 aut, ale znaleźć wolne graniczy z cudem  Pierwsza godzina jest za darmo, dla tych którzy dokonają zakupu o wartości 30 €. Bezpłatny bilet możecie dostać w punkcie informacyjnym rynku na podstawie paragonu.

Na poziomie -1 tarowiska jest toaleta. Jeśli zrobicie zakupy na La Boquerii i okażecie rachunek, będziecie mogli skorzystać z niej bezpłatnie.

Będąc na targu nie sposób nie przejść się La Ramblą. To co warto wiedzieć o najsłynniejszej hiszpańskiej ulicy przeczytacie tutaj:

Jeśli podróżujecie z dziećmi i obawiacie się, że będą się w czasie zwiedzania nudzić, marudzić, a cała wyprawa do Barcelony zakończy się kłótnią to podrzucamy Wam pomysł jak zamienić nudne zwiedzanie w rodzinną super przygodę w Barcelonie.  My pomagaliśmy Salamandrze Gaudiego (a jakże!) odzyskać kolory. Dzięki temu przez dwa dni intensywnie zwiedzaliśmy miasto bez zająknięcia, a Michaś zakochał się w Barcelonie i do dziś pamięta zabytki, ciekawostki i historię zwiedzanych zabytków. A wystarczyła do tego stara koszulka od wf-u, kolorowe flamastry do ubrań i mapa  Zobaczcie koniecznie!

Katedra poświęcona jest św. Eulalii, która w wieku 13 lat zginęła śmiercią męczeńską podczas prześladowań chrześcijan. Eulalia wywodziła się z bogatej rodziny mieszkającej w okolicach Barcelony. Za to, że nie wyrzekła się Chrystusa była torturowana i poniosła śmierć około 304 roku naszej ery, prawdopodobnie poprzez spalenie lub ukrzyżowanie. Jak głosi legenda w momencie śmierci jej dusza uleciała w postaci białej gołębicy.

Św. Eulalia to patronka zarówno katedry, jak i całej Barcelony. Jej święto obchodzone jest w Hiszpanii 12 lutego. Jej atrybutem jest biała gołębica, a niekiedy prezentowana jest z białą lilią. 

Szczątki świętej pochowane są w katedrze, w nagrobku bardzo bogato zdobionym rzeźbami. Do historii św. Eulali nawiązuje 13 białych gęsi, które mieszkają w małym stawie w krużgankach katedry. Liczba ich nie jest przypadkowa – symbolizuje bowiem liczbę lat, które przeżyła Eulalia. Ten zakątek to jeden z najpiękniejszych miejsc w kościele. Porośnięte wysokimi palmami, z uroczymi fontannami i gęgającymi gęsiami. Cały urok psują tylko wielkie, gęsie kupy  😉

Jedną ze sporych atrakcji zwiedzania katedry jest możliwość wejścia na dach kościoła. Znajduje się tu genialny punkt widokowy, z którego widać Barcelonę i morze. Na dach wjeżdża się windą, a zwiedzanie tarasu jest dodatkowo płatne. Warto poświęcić tu chwilę i poszukać znanych budynków, poprzyglądać się toczącemu w Barcelonie życiu i spojrzeć na miasto ponad dachami domów.

Wejście do kościoła jest bezpłatne, ale musicie pamietać by być odpowiednio ubranym. Nie zostaniecie wpuszczeni w krótkich spodenkach i koszulkach odsłaniających ramiona. Ubiór jest restrykcyjnie sprawdzany przy wejściu do kościoła. Dodatkowe atrakcje tj. taras widokowy, klasztor, chór są płatne. Bilet kosztuje 7 euro.

Wielu czytelników kojarzy katedrę z książką “Katedra w Barcelonie” hiszpańskiego pisarza Ildefonsa Falconesa, której akcja rozgrywa się w XV wiecznej Barcelonie. Jednak to nie o Katedrze św. Eulalii jest ta powieść, a o innym, znanym, barcelońskim kościele Santa Maria del Mar, która znajduje się w dzielnicy La Ribera. 

Jeśli podróżujecie z dziećmi i obawiacie się, że będą się w czasie zwiedzania nudzić, marudzić, a cała wyprawa do Barcelony zakończy się kłótnią to podrzucamy Wam pomysł jak zamienić nudne zwiedzanie w rodzinną super przygodę w Barcelonie 🙂 My pomagaliśmy Salamandrze Gaudiego  odzyskać kolory. Dzięki temu przez dwa dni intensywnie zwiedzaliśmy miasto bez zająknięcia, a Michaś zakochał się w Barcelonie i do dziś pamięta zabytki, ciekawostki i historię zwiedzanych zabytków. A wystarczyła do tego stara koszulka od wf-u, kolorowe flamastry do ubrań i mapa  Zobaczcie koniecznie!