Przede wszystkim musicie zakupić bilety do Parku Przyrody Biokvo – koszt to 8 euro dla osób dorosłych, dzieci do lat 7 mają wejście za darmo. Bilety dostępne są online z 5 dniowym wyprzedzeniem. Szczegóły znajdziecie TUTAJ.

Pamiętajcie, że wjazd pod taras widokowy odbywa się wąską, górską drogą, a mijanki z autami z naprzeciwka mogą czasem stanowić wyzwanie dla osób, które nie czują się zbyt pewnie w takim terenie. 

Punkt widokowy Skywalk jest otwarty w godzinach 8-20, w zależności od warunków pogodowych. Ostatnie wejście dla zwiedzających w recepcji Parku następuje o godzinie 19:00.

Przy Skywalku jest parking i toalety.

Spacer po Skywalk Biokovo to przeżycie, które dostarcza nie tylko emocji związanych z widokiem na malownicze tereny, ale również sporej dawki adrenaliny. Platforma wykonana z metalu i szkła unosi się nad przepaścią, a przez przezroczyste fragmenty podłogi można dostrzec strome zbocza. 

Skywalk Biokovo to dzieło nowoczesnej architektury, które harmonijnie łączy się z naturalnym otoczeniem gór. Konstrukcja została zaprojektowana tak, aby minimalizować wpływ na środowisko, jednocześnie oferując maksymalny komfort i bezpieczeństwo dla odwiedzających. Architekci starali się stworzyć efekt przemieszczania się w przestrzeni, zwiększając wrażenie, że spacerujemy w powietrzu. 

Skywalk Biokovo to bez wątpienia jedno z najbardziej widowiskowych miejsc w Chorwacji, przyciągające miłośników przygód, entuzjastów natury i wszystkich tych, którzy pragną doświadczyć niezwykłych emocji związanych ze spacerem nad przepaściami w otoczeniu pięknych gór Biokovo. Zdecydowanie jest to atrakcja warta odwiedzenia! Zresztą zobaczcie sami!

Wjazd na teren parku jest biletowany, a bilety zakupuje się online na stronie: https://shop.pp-biokovo.hr/en

Bilety rezerwuje się na konkretny dzień i godzinę, a zakupu biletów można dokonać maksymalnie na 5 dni przed planowanym przyjazdem. 

Ze względu na regulowanie ruchem i wąską drogę, wjazd do parku możliwy jest dla 20 pojazdów w każdej pełnej godzinie! Należy stawić się przy recepcji Parku Przyrody Biokovo na 5 minut przed godziną wjazdu. Co ważne – nie macie wyznaczonego czasu powrotu – możecie przebywać na terenie Parku do godzin zamknięcia. 

Punkt widokowy Skywalk jest otwarty w godzinach 8-20, w zależności od warunków pogodowych. Ostatni wjazd dla zwiedzających następuje o godzinie 19:00.

Po sprawdzeniu biletów, o pełnej godzinie rusza sznur samochodów. Droga Biokovo to wąska, górska, asfaltowa droga dwukierunkowa z jednym pasem ruchu. Na drodze obowiązuje specjalny tryb ruchu z zatoczkami co około 300 metrów.

Podróż drogą Biokovo podejmuje się na własne ryzyko!

13 kilometrów od wjazdu, mniej więcej w połowie trasy na szczyt znajduje się „Skywalk Biokovo”. Dojazd od recepcji do Skywalk trwa około 30 minut. To najnowsza atrakcja Parku Biokovo – szklany taras zawieszony na wysokości 1228 n.p.m. przyciąga wielu amatorów pięknych widoków. Wielu z nich właśnie tu kończy swoją podróż i nie decyduje się na wjazd na szczyt. My minęliśmy tą atrakcję i ruszyliśmy w górę, planując postój na Skywalku w drodze powrotnej.

Wszystko co trzeba wiedzieć o Skywalku piszemy tutaj – Skywalk Biokovo

Najlepszy punkt widokowy znajduje się na szczycie Sveti Jure 1762 m n.p.m.

Znajduje się wieża telewizyjna i budynek urządzeń telekomunikacyjnych oraz kościół św. Jerzego.

Urocza, kamienna budowla powstała w 1968 r. w pobliżu miejsca poprzedniego kościoła św. Jerzego, który istniał już w XII wieku, o czym świadczą kamienne płyty znajdujące się nad ołtarzem.

Samochód zostawiacie na darmowym parkingu na szczycie, ale uwaga! parking jest nieduży, zmieści się tu zaledwie kilka aut.

Panoramiczne perspektywy obejmują wybrzeże Dalmacji, kilka najbliższych wysp na Adriatyku. Z wysokości ponad 1700 metrów nad poziomem morza, widoki są wręcz zapierające dech w piersiach, a sam fakt, że można tam dotrzeć samochodem, dodaje temu doświadczeniu niepowtarzalnego uroku. Sveti Jure nagradza kierowców niesamowitymi panoramami. Z jego szczytu można podziwiać krajobrazy sięgające daleko za horyzont, obejmujące wybrzeże Dalmacji, wyspy Adriatyku i góry na kontynencie, a przy wyjątkowo dobrej pogodzie można zobaczyć góry Bośni i Hercegowiny oraz sąsiednie Włochy (Monte Gargano).

Zachód słońca na szczycie Sveti Jure to widowisko, które pozostaje w pamięci każdego, kto miał szczęście doświadczyć go na własne oczy.

Dla tych co przedkładają siłę własnych mięśni nad konie mechaniczne przygotowano szlaki turystyczne. Wspinaczka na Sveti Jure jest wyjątkowym doświadczeniem dla miłośników gór.

Trasy są różnorodne, oferując zarówno łatwiejsze ścieżki dla początkujących, jak i wymagające podejścia dla doświadczonych turystów. Popularna trasa prowadzi z miejscowości Makarska. Trasa ta umożliwia cieszenie się pięknem przyrody, z widokami na morze Adriatyckie i otaczające wyspy.

W trakcie wędrówki można napotkać różnorodność flory i fauny, charakterystycznej dla regionu górskiego. Biokovo słynie z bogactwa przyrodniczego, obejmującego rzadkie gatunki roślin i zwierząt. To również raj dla miłośników ornitologii, ponieważ na terenie parku można zaobserwować liczne gatunki ptaków, w tym orły.

Jeśli planujecie wspinaczkę na Sveti Jure, warto sprawdzić warunki pogodowe i przygotować się odpowiednim obuwiem i odzieżą. Wspinaczka może być wymagająca, zwłaszcza w okresie letnim, więc należy zadbać o odpowiednie nawodnienie i ochronę przed słońcem.

W Parku znajduje się kilka tawern i restauracji, w których można skosztować różnorodnych lokalnych specjałów m.in. 

• Agroturystyka „Vrata Biokova” –  http://vratabiokova.hr
• Tawerna „Roko” www.brela.com/konoba-roko/index.htm
• Tawerna „Panorama” czy Karczma „Opačak”

Noclegi można zamówić w górskich domach tj.  Dom Górski Bukovac, Toni Roso „Slobodan Ravlić”

Pod Juromem (dom położony jest przy drodze Biokovo, został zbudowany podczas budowy nadajnika telewizyjnego i został udostępniony turystom w 1983 roku)

Dom wakacyjny Vrata Biokova – położony na wysokości 897 metrów nad poziomem morza. Dom został zbudowany w pierwszej połowie XIX wieku jako stacja poczty i wymiany koni na trasie z Makarskiej do Vrgoraca. 

Z uwagi na szerokość geograficzną, położenie geograficzne w Górach Dynarskich i rzeźbę terenu Biokovo stanowi granicę dwóch klimatów – śródziemnomorskiego i kontynentalnego, co oznacza specyficzny mikroklimat tego miejsca.

Na terenie parku masy powietrza zderzają się z górami i morzem, co powoduje częste zmiany pogody. Średnia roczna temperatura waha się od 15,5°C w Makarskiej do 3,9°C na szczycie Św. Jure. 

Lipiec i sierpień to najcieplejsze miesiące, a średnia miesięczna temperatura powietrza oscyluje w granicy 24 stopni.

My byliśmy na Sveti Jure pod koniec lipca. Temperatura w Makarskiej osiągała wtedy około 34 stopni, ale i na szczycie było bardzo ciepło. Nie potrzebowaliśmy żadnych okryć wierzchnich czy bluz. Warto jednak mieć je w aucie w razie zmiany pogody lub silnych wiatrów wiejących na szczycie.

Bora to zimny wiatr kontynentalny, który wieje zwykle w chłodniejszych miesiącach.

W ciepłych miesiącach często wieje nadmorska bryza. Mistral wieje równomiernie i charakteryzuje się piękną i stabilną pogodą.

W wyższych partiach Parku, powyżej 800 m n.p.m. w chłodniejszym okresie (od późnej jesieni do wczesnej wiosny) występują opady śniegu.

Każda osoba dorosła musi zakupić bilet wstępu – dzienny kosztuje 8 euro, 3 dniowy – 16 euro. Dzieci do lat 7 mają wstęp za darmo. Rowerzyści płaca 5 euro. W cenie biletu jest wstęp na Skywalk. 

W szczególnych okolicznościach, ze względu na bezpieczeństwo zwiedzających i ochronę walorów przyrodniczych zarządzający Parkiem może ograniczyć lub całkowicie zakazać wstępu na teren Biokovo. 

Zanim zdecydujecie się na wjazd samochodem na Sveti Jure, warto sprawdzić warunki drogowe i dostępność trasy. Górskie drogi są strome i kręte, dlatego należy dostosować się do warunków i zachować ostrożność. Przed wycieczką sprawdźcie poziom płynu chłodzącego i stan opon. 

Wjazd samochodem na Sveti Jure to nie tylko ekscytująca podróż, ale również szansa na odkrycie mniej uczęszczanych szlaków górskich Chorwacji. Sveti Jure z pewnością pozostawi niezapomniane wrażenia, niezależnie od tego, czy zdobywa się go pieszo, na rowerze, motorze, quadzie czy też własnym autem.

Podczas całej trasy, poza samochodami jadącymi z naprzeciwka, na drodze możecie napotkać również dzikie konie i stada krów. My minęliśmy jedne i drugie. Krowy za bardzo przytuliły się do naszego auta i zostawiły nam pamiątkę w postaci rysy. Spotkanie z krowami możecie zobaczyć na naszym filmiku z wjazdu, który wrzucamy poniżej.

Bale, w całości wykonane z kamienia, istnieje od czasów rzymskich, kiedy to było osadą chroniącą szlak handlowy pomiędzy Pulą a centralną częścią półwyspu. Dziś to urocze, małe miasteczko, którego historyczne centrum znajduje się 145 metrów nad poziomem morza. Włoska nazwa miasta Bale to Valle, co oznacza dolinę. Położone pięć kilometrów od wybrzeża, Bale jest świetną bazą wypadową do zwiedzania Puli, Poreca, Rovinj czy Kanału Limskiego.

45 równoleżnik biegnie przez dzielnicę Bale, co oznacza, że miasto jest idealnie usytuowane względem planety – w połowie odległości między równikiem a biegunem północnym.

Kanał powstał na miejscu dawnej Doliny Limskiej, utworzonej przez rzekę Pazincica. W wyniku podniesienia się poziomu morza, słona woda zalała dawną dolinę rzeczną, tworząc obecny kanał. Rzeka Pazincica wpada zaś do Adriatyku przez Pazinską Jamę, znajdującej się blisko miasta Pazin.

Nazwa fiord wzięła się dzięki widokom jakie oferuje to miejsce, przywołujące na myśl norweskie fiordy. Ściany kanału wznoszą się bowiem nawet do 150 metrów nad lustro wody. Jednak to jedyny powód takiej nazwy, gdyż z polodowcowymi formacjami Kanał Limski nie ma nic wspólnego. Miłośnicy wspinaczki znajdą odpowiednie klify po północnej stronie, gdzie w okresie letnim fani tego ekstremalnego sportu odbywają codzienną wspinaczkę.

Zaś nazwa „limski” pochodzi od łacińskiego słowa „limes”, które oznacza granicę. To właśnie kanał rozgraniczał dwie prowincje starożytnego Rzymu – Dalmację i Italię.

Jak już wspominaliśmy Limski Kanał ma około 10 km długości, a w najgłębszym miejscu osiąga 30 metrów. Woda nie jest tu aż tak słona, jak na otwartym morzu, gdyż są tu podwodne źródła słodkiej wody. Z racji specyficznych warunków zalew pełen jest ryb, a mieszkańcy hodują w nim ostrygi i małże. Wszystkie te przysmaki można skosztować w dwóch restauracjach na brzegu zatoki. Okolicę zamieszkuje wiele zwierząt, m.in. dziki, borsuki czy sarny. Spostrzegawczy turyści mogą wypatrzyć jastrzębia czy sowę.

Po południowej stronie kanału znajduje się jaskinia zwana Romualdo. W jaskini znaleziono szczątki niedźwiedzia jaskiniowego, lwa jaskiniowego, lamparta, wilka, lisa, niedźwiedzia brunatnego, hieny jaskiniowej, śnieżnego królika czy dzikich koni. Oprócz szczątków zwierząt, w jaskini znaleziono ślady świadczące o tym, że zamieszkiwał ją prehistoryczny człowiek. Wykopano kilka narzędzi używanych przez paleolitycznego myśliwego. Szczególnie ważnym odkryciem są zęby trzonowe, które stanowią najstarsze znalezisko prehistorycznego człowieka odkryte na Istrii. Jaskinia została nazwana na cześć świętego Romualda, który spędził w niej kilka lat, około 1000 roku, żyjąc jako pustelnik. Jego działalność na Istrii wiąże się z założeniem klasztoru, benedyktyńskiego opactwa św. Michała (sv. Mihovil). Ruiny klasztoru można zobaczyć na północnym brzegu zatoki.

W innej legendzie jaskinia nosi nazwę Pirate Cave od pirata Henry’ego Morgana. Henry Morgan urodził się w 1635 roku w Walii. Zdobył dużo bogactwa, plądrując Kubę, Kartaginę czy Granadę. Jednak w pewnym momencie swojego życia wywołał gniew Anglików i Hiszpanów i musiał ukryć się przed nimi w jaskiniach Kanału Limskiego. Sąsiednia wioska Mrgani jest uważana za osadę jego potomków.

Najłatwiejszym i najprzyjemniejszym sposobem na zwiedzenie Kanału Limskiego jest rejs statkiem wycieczkowym. Takie statki kursują z Rovinj, Vrsaru, Poreca i innych nadmorskich miast Istrii. Bardzo często też takie rejsy można wykupić bezpośrednio na kempingach. Zwykle są to wycieczki całodniowe. Statki wyruszają w godzinach przedpołudniowych, a wyżywienie w postaci obiadu serwowane jest na łodzi lub w restauracji po darciu do Kanału. Zawsze jest czas na popływanie, spacer po okolicy i błogi wypoczynek. Często w czasie rejsu turystom towarzyszy przewodnik, który opowiada o Kanale, okolicy i historii regionu. Taka całodniowa wycieczka z wyżywieniem z Puli to koszt około 250 – 300 kun, dzieci zwykle połowę taniej. Rejsy można wykupić będąc już na wakacjach lub zaplanować wcześniej i wykupić bilety przez internet. My akurat płynęliśmy z Rovinj i trafiliśmy na ekipę ze starym wilkiem morskim, który chodził po pokładzie i częstował wszystkich rakiją   

Kanał Limski znajduje się na północ od Rovinj, w odległości 20 minut jazdy autem. Z drogi D75 należy skręcić w kierunku  na Limski Kanał. Kilkukilometrowa droga jest dość wąska, ale nie jest niebezpieczna. Na jej końcu znajduje się parking, restauracja i przystań.

Więcej zdjęć z Kanału Limskiego. Zobaczcie jak tu ładnie 🙂 

Pierwsze wzmianki o Porecu pochodzą już z V wieku p.n.e. W I w p.n.e. miasto przeszło pod panowanie Rzymian, a następnie stało się częścią Cesarstwa Bizantyjskiego. Wtedy miasto przeżywało ogromny rozkwit, a świadectwem potęgi do dziś jeden z największych chorwackich zabytków – Bazylika Eurfazjana. Przez kolejne wieki miasto przechodziło z rak do rąk. W historii znajdziemy informacje o panowaniu Wenecji, Austrii, Włoch, aż wreszcie Jugosławii. Po rozpadzie tego ostatniego kraju, Porec znalazł się na terytorium dzisiejszej Chorwacji.  Jak na małą miejscowość to parkingów jest tu sporo, a umieszczone są tak, że starówkę macie w zasięgu kilkuminutowego spaceru. Parkingi znajdziecie na ul. Nikole Tesle czy ul. Huguesa.

Bazylika Eufrazjana to zabytek klasy zerowej, wpisany na listę UNESCO w 1997 roku. Słynie z pięknych mozaik i fresków malowanych złotem i ozdobionych macicą perłową oraz kamieniami szlachetnymi. Bazylikę, poświęconą Wniebowstąpieniu Maryi Dziewicy, wzniósł biskup Eufrazian w VI wieku naszej ery. Był to wymagający “kierownik budowy”, gdyż naciskał architektów, by wykorzystali nowoczesne rozwiązania architektoniczne, wykorzystywane w budowie włoskich kościołów. Kościół powstał na miejscu wcześniej wzniesionej budowli sakralnej, którą Eufrazjan postanowił zburzyć. To jedyny, kompletny zespół zabytków na świecie zachowanych z tego okresu.

To co przez wieki i do dziś przyciąga miliony turystów to świetnie zachowane mozaiki, które są symbolem stylu bizantyjskiego. Warto im się przyjrzeć! Dziewica, na kolanach której siedzi Jezus, jest centralnym punktem Bazyliki. Warto zwrócić uwagę na strój Madonny, która ubrana jest w bizantyjski strój a na głowie ma symbol dziewictwa – welon zwany maforionem. Wypatrzycie tu też apostołów, męczennice ( w tym m.in. św. Eufemię, patronkę pobliskiego Rovinj), aniołów i świętych. Mozaiki możecie podziwiać w nawie głównej kościoła. Poza tym na terenie bazyliki znajduje się jeszcze m.in pałac biskupi, baptysterium i dzwonnica, na którą warto się wdrapać, gdyż rozpościera się z niej widok na miasto i port. 

Ulica Decumanus to główna ulica starówki. To gwarne miejsce, pełne restauracji, sklepów z pamiątkami i lodziarni. Na szczególną uwagę zasługuje Gelateria Fontana, pod numerem 24. Koniecznie musicie tu wstąpić na lody. Cyrkowy sposób ich podawania zachwyci każdego  Koniecznie zapuście się w plątaninę małych uliczek, odchodzących od Decumanus. Natkniecie się na urocze zaułki i małe place. Spotkacie lokalnych portrecistów, rzeźbiarzy i artystów. Niewielki port i biegnąca wzdłuż niego promenada to ulubione miejsce spacerów mieszkańców i turystów. W porcie możecie wykupić rejs statkami wycieczkowymi po okolicy.

Mury miejskie pochodzą z czasów starożytności, ale przez wieki były przebudowywane i modyfikowane. Największa ich przebudowa miała miejsce w XIII wieku, zaś ze względu na zagrożenie inwazją ze strony Turcji, zaczęto budować istniejące do dziś wieże obronne. Stare miasto wiele wieków temu stało się również wyspą, a to za sprawą wykopu przy wschodnich odcinkach murów. Dopiero w 2005 roku, podczas renowacji tej części Poreca natrafiono na most, który prowadził do bram miasta.

Porec to jedna z perełek Istrii – zerknij na zdjęcia. Warto też wybrać się na wycieczkę do Rovinj czy Puli.Świetną opcją jest też wycieczka statkiem po Kanale Limskim.

Nim wyruszycie na spacer po Ninie, warto poznać historię tego miejsca. 2000 lat temu Nin znajdował się bowiem w rękach Rzymian, którzy wybudowali w tym miejscu forum, amfiteatr i największą na ówczesne czasy świątynię w Dalmacji.  Gdy 700 lat później Słowianie i Chorwaci zdobyli miasto, to kompletnie je zniszczyli. Wkrótce potem Chorwaci odbudowali Nin, robiąc z niego kluczowy ośrodek administracyjny i religijny nowopowstałego państwa chorwackiego. W Ninie powstały rezydencje królewskie, koronowano tu również chorwackich władców. Dodatkowo Nin stał się siedzibą biskupów. Najsłynniejszy z rezydujących tu biskupów to Grzegorz z Ninu, którego pomnik możecie podziwiać w centrum miasteczka.

W XIV wieku Nin dostał się pod panowanie Wenecji, za czasów której miasto zostało doszczętnie zniszczone, a rezydencje królewskie i pałac biskupi nie zostały już nigdy odbudowane. Miasto straciło swoją pozycję gospodarczą, polityczną i religijną. Obecnie jest to jedna z perełek Chorwacji, żyjąca z turystyki.

Mapa ze strony nin-info.hr

Nin świetnie nadaje się na wycieczkę, gdyż stare miasto położone jest na niewielkiej wyspie, którą łatwo obejść wzdłuż i wszerz. Na wyspę prowadzą dwa mosty – Dolny Most od południa i Górny Most od zachodu.To co jest istotne, to fakt, że Dolny Most jest kamiennym mostem, wyłącznie przeznaczonym dla pieszych. My wjechaliśmy do Ninu Górnym Mostem i zaparkowaliśmy na sporym parkingu przy Dolnym Moście  (adres: Obala kneza Branimira). 

Przy Dolnym Moście znajduje jedna z dwóch bram miejskich – Dolna Brama. Druga, Górna Brama znajduje się przy Górnym Moście. Bramy są wybudowane z kamieni, co nadaje temu miejscu świetny klimat i już od wejścia na starówkę możecie się poczuć jakbyście przenieśli się w czasie.

W samym centrum Nin, na miejscu dawnego Forum Romanum, znajdują się pozostałości monumentalnej świątyni rzymskiej, największej na wschodnim wybrzeżu Morza Adriatyckiego. Pochodzą za czasów panowania cesarza Wespazjana (69 – 79 n.e). Na posadzce świątyni znajdowały się monumentalne schody na fasadzie, której fundamenty zachowały się do dzisiaj. W świątyni umieszczono kolumnę koryncką o wysokości 17 metrów.

Warto zobaczyć Kościół św. Krzyża, który swego czasu uznawany był za najmniejszą na świecie katedrę! Obecnie katedrą już nie jest, ale wciąż można go obejść w 40 kroków. Kościół św. Krzyża to biały, malutki budynek, który ciężko przeoczyć. Jest to jedyny obiekt sakralny w Nin, który pozostał nietknięty od czasu jego budowy. Ma 7,80 m długości, 7,60 m szerokości, 8,20 m wysokości (wewnętrzne miary) i 57 cm grubości. Został zbudowany na ruinach starożytnych domów, których pozostałości są dziś nadal widoczne. W czasach chorwackich władców służył jako kaplica dworska pobliskiego pałacu księcia. Wokół kościoła odkryto wiele średniowiecznych grobów.

Tuż obok wznosi się Kościół parafialny św. Anzelma. Został zbudowany w VI wieku, a następnie był wielokrotnie niszczony i odbudowywany. Znajduje się tu kaplica Gospa od Zeceva, pochodząca z XV wieku, gdzie znajduje się posąg Matki Bożej z boskim dzieckiem w ramionach. Matka Boża, która znana jest tutaj jako Matka Boża Zecev, jest szczególnie celebrowana w Ninie.

Dzwonnica kościoła parafialnego św. Anzelma znajduje się na zachód od kościoła, dawnej katedry, jako niezależny budynek z kamienia. Około trzydzieści lat temu przeprowadzono prace konserwatorskie na dzwonnicy i odkryto jej oryginalne formy. Uważa się, że dzwonnica pochodzi z XIII wieku i miała zostać zrekonstruowana w XVII wieku.

Tuż przy kościele możecie zauważyć kamienny właz z napisami w głagolicy. Głagolica to najstarsze pismo słowiańskie, które miało kilka odłamów. Głagolica chorwacka charakteryzowała się kanciastymi literami. Alfabet rozwinął się szczególnie w XIV wieku i do dziś wykorzystywany jest w dalmackim kościele katolickim. Wielkim orędownikiem chorwackiej głagolicy był biskup Grzegorz z Ninu.

To kolejne miejsce, do którego warto zajrzeć. W Nin bowiem sól wydobywana była jeszcze w czasach starożytnych. W muzeum dowiecie się o burzliwych dziejach tego miejsca, możecie też zakupić wyroby z soli.

Już nie w Nin, ale w jego okolicy, znajduje się kościół św. Mikołaja. Położony dokładnie w miejscowości Prahulje.  Jest to bardzo ważne dla władców chorwackiej dynastii oraz dla historii Nin i Chorwatów. Według legendy każdy koronowany w Nin władca przybywał do kościoła św. Mikołaja, by powitać się z ludem. Kościół wznosi się na szczycie, między polami. Kościół ma 5,90 m długości, 5,70 m szerokości, 6 m wysokości, a ściany mają 50 cm grubości. 

A gdy już się nazwiedzacie to koniecznie musicie iść na plażę! Te w Ninie są genialne. Piękne, piaszczyste, z widokami wartymi milion dolarów, tudzież kun  Łącznie jest tu 8 kilometrów plaż.

Najdłuższa i najsłynniejsza plaża w Nin to Plaża Królowej. Plaża ma 3 kilometry i idealnie nadaje się dla rodzin z małymi dziećmi, gdyż jest tu niezwykle płytko, więc dzieci mogą się tu chlapać jak w brodziku! Nazwa plaży wywodzi się z legendy, która mówi o tym, że żona pierwszego chorwackiego króla, Tomislava, pokochała to miejsce od pierwszego wejrzenia i często spacerowała w tym miejscu ciesząc się spokojem i widokami.  W pobliżu plaży znajdują się największe zasoby błota leczniczego w Chorwacji. To miejsce oficjalnie wpisane jest na listę chorwackich miejsc uzdrowiskowych.

Plaża Ninska Laguna to zdecydowanie nasze ulubione miejsce w Ninie.  Plaża położona tuż przy wyspie, jest mekką windsurferów i kitesurferów. Możemy godzinami oglądać ich popisy na wodzie i w powietrzu   Inne fajne plaże to Zdrijac i Prodorica, które znajdują się w zachodniej części miasta.

Fajną opcją na zwiedzanie okolicy jest wycieczka rowerowa. Poniżej wrzucamy mapę, gdzie zaznaczone są polecane trasy po okolicy. 

I jeszcze trochę fajnych fotek z Ninu 🙂

Będąc w tych okolicach, koniecznie wybierzcie się też na kosmiczną wyspę Pag, pełną pięknych plaż i fantastycznych widoków.

Zaplanujcie też spacer po Zadarze. Organy morskie, niezwykła konstrukcja Pochwała Słońca, światowej klasy zabytki i najpiękniejszy zachód słońca w Chorwacji sprawią, że będzie to niezapomniana wycieczka.