Rodzinne wakacje na kempingu
i podróże po Europie

Rovinj jest ważnym punktem na mapie zachodniego wybrzeża Istrii i północnego Adriatyku. To miasto leży u stóp kościoła poświęconego swoim patronom św. Eufemii i św. Jerzemu. Rovinj przez ponad 500 lat był pod wpływem Republiki Weneckiej, a wielu mieszkańców to Włosi. Miasto ustanowiło więc dwujęzyczność, a włoska ludność ma własne instytucje, przedszkole i szkoły. Funkcjonują też dwie, równoległe nazwy – chorwacka Rovinj i włoska Rovigno. Wybrzeże wokół miasta pełne jest wysp, wysepek, zatok i przylądków. Panuje tu klimat śródziemnomorski, z gorącym latem i ciepłą zimą. Dziś patrząc na miasto, nie wszyscy zdają sobie sprawę, że aż do 1763 roku Rovinj był wyspą. Dopiero w XVIII wieku zasypano cieśninę i połączono wyspę z lądem. 

Do miasta najładniejsza trasa wiedzie drogą wodną – wiele ośrodków i miast oferuje rejsy do Rovinja. Jeśli jednak macie w planach udać się tu samochodem, to warto wiedzieć, że parkingi znajdujące się tuż przy historycznym centrum są płatne. Największym parkingiem miejskim jest Valdibora składająca się z dwóch części, tj. Velika i Mala Valdibora.

Początki osady sięgają czasów starożytnych, a teren obecnego centrum zamieszkały był już około II-V roku n.e. Przez wieki Rovinj przechodził z rąk do rąk, ale największy wpływ na miasto wywarły rządy Republiki Wenckiej, które panowały nieprzerwalnie przez ponad 500 lat – od XIII do końca XVIII wieku. Rovinj, dzięki wyspiarskiemu położeniu uniknął wielu wojen i epidemii chorób, przez co w XVII wieku był jednym z najbardziej zaludnionych miast nad Adriatykiem. Mieszkańcy zajmowali się kamieniarstwem, rolnictwem, rybołówstwem i budowaniem statków.  W kolejnych wiekach Rovinj znalazł się pod panowaniem Habsburgów, następnie przyszedł czas wojen światowych i wciągnięcie Istrii do Jugosławii. Po podziale Jugosławii, Istria naturalnie powróciła do Chorwacji, a Rovinj stał się jednym z najważniejszych miast regionu. Obecnie ściąga rokrocznie tysiące turystów spragnionych dobrej kuchni i pięknych widoków.

Spacer po mieście to niezwykła przyjemność. Wielu nazywa Rovinji „małą Wenecją”, gdyż sporo budynków i detali architektonicznych przypomina miasto na wodzie. Cechą charakterystyczną Starego Miasta są liczne schody, ganki, wewnętrzne dziedzińce, ślepe zaułki, a przede wszystkim kamienne uliczki.

Naszym celem jest najwyższy punkt w mieście – katedra św. Eufemii. Lecz nim tam dotrzemy to po drodze kilkukrotnie staniemy z wrażenia. Uliczki Rovinja należą bowiem do najładniejszych w całej okolicy. Brukowane, wąskie, z obu stron otoczone kamiennymi domami to wymarzone kadry dla fotografów. Wszystkie uliczki historycznego centrum prowadzące w stronę górującego nad starówką kościoła odchodzą z placu Veli trg. Chociaż był dość mały, ten plac był głównym rynkiem w średniowieczu. Oczywiście w najbardziej zaludnionym mieście na Istrii, gdzie każda dostępna przestrzeń była wykorzystywana na cele mieszkalne, place nie mogły być bardziej przestronne.

Najpiękniejszą uliczka prowadzącą z Veli trg do kościoła jest ulica Grisia. To uroczy deptak z kaskadowymi schodami, którego bruk jest jednym z najstarszych w historycznym centrum. Na samej górze kostka brukowa jest ułożona w jodełkę.  Od wielu lat ulica  Grisia organizuje jednodniową wystawę sztuki w plenerze, która jest jedną z najważniejszych atrakcji artystycznych w letnim kalendarzu kulturalnym Rovinja.

Grisia, inne ulice i place Rovinj są wyłożone kamieniem z licznych lokalnych kamieniołomów. Od czasów rzymskich, a zwłaszcza w czasach Republiki Weneckiej  kamienne bloki były wykorzystywane do budowy Rovinj, innych miast Istrii i północnego wybrzeża Adriatyku, zwłaszcza Wenecji i jej laguny. Istryjski kamień nazywany jest Pietra d’Istria lub biancone istriano.

Plac Marszałka Tito to główny plac miasta. To tutaj w poprzednich stuleciach działał sąd miejski, spichlerz czy pierwszy hotel otwarty w 1913 roku czy kawiarnia z 1891 roku. Na placu znajduje się fontanna, która upamiętnia ukończenie prac nad zaopatrzeniem miasta w wodę. Na szczycie fontanny znajduje się rzeźba chłopca, nazywanego przez mieszkańców Keko. Jest tu też wieża zegarowa z XIX wieku, w której zamontowano części mechanizmu zegarowego ze starego zegara miejskiego  z XVIII wieku. 

Miasto  otoczone było murami miejskimi, a do środka można się było dostać jedną z sześciu bram. Część z nich przetrwała do dziś, a główna brama to stający na placu Marszałka Tito Łuk Balbiego z 1679 roku. Łuk powstał w miejscu starej bramy prowadzącej na targ rybny.  Łuk został nazwany „Balbi” znacznie później niż został wybudowany. W latach 70. XIX wieku prefekt Francesco Almoro Balbi dodał do tego łuku herb swojej rodziny. Po lewej stronie Łuku Balbi wciąż znajduje się zachowany, krótki odcinek murów miejskich.

Główną atrakcją miasta jest katedra św. Eufemii z XVII wieku. Zanim jednak opowiemy Wam o samym kościele musimy w kilku słowach przybliżyć Wam postać św. Eufemii, żyjącej na przełomie III i IV wieku w okolicach Konstantynopola. Jako chrześcijanka została poddana torturom po tym, jak odmówiła złożenia ofiary Marsowi. Jej życie zakończyło się w rzymskim amfiteatrze, gdzie została rzucona lwom na pożarcie. Pomimo tak tragicznej śmierci, jej ciało nie zostało rozszarpane przez dzikie zwierzęta. Legenda głosi, że w 800 roku mały chłopiec wyłowił z morza sarkofag z relikwiami św. Eufemii, który złożono w istniejącym na szczycie wzgórza kościele św. Jerzego. Gdy o cudzie dowiedział się świat, do kościoła zaczęły napływać pielgrzymki. Miasto postanowiło więc zbudować nowy kościół poświęcony świętej, jednocześnie wyburzając sąsiadujące obok kościoły pw. św. Urszuli, Rocha i Michała. Jednak budowla z X wieku zaczęła niszczeć i jednocześnie okazała się wciąż za mała na potrzeby pielgrzymów, dlatego w XVIII wieku rozpoczęto budowę nowego, jeszcze większego kościoła, który możemy podziwiać do dziś.

Katedra św. Eufemii jest najważniejszym przykładem barokowej architektury na Istrii. W środku kryje wiele skarbów m.in. bogato zdobiony ołtarz główny, posągi św. Jerzego ze smokiem, św. Marka z lewem i św. Rocha z psem, obrazy, ikony, zabytkowe organy czy srebrne tabernakulum, które wykonał znamienity późnobarokowy złotnik z Wenecji. Na ołtarzu św. Eufemii znajduje się złocona statua, a za nią sarkofag z ciałem i relikwiami św. Eufemii. Święto Eufemii obchodzone jest 16 września lub 29 września (wg kalendarza gregoriańskiego). Św. Eufemia przedstawiana jest zwykle z lilią, palmą, mieczem w sercu i lwami u stóp.

61 metrowa dzwonnica góruje nad miastem i jest jedną z jego symboli. Jest najwyższą dzwonnica na Istrii, a wzorowana jest na dzwonnicy Św. Marka z Wenecji. Udostępniona jest dla zwiedzających i stanowi genialny punkt widokowy! Trudy wspinaczki na jej szczyt wynagradzają niesamowite widoki na okolicę.  Na szczycie dzwonnicy stoi miedziana figura św. Eufemii mierząca 4,70 metra, ustawiona na szczycie w 1758 roku. Pierwotną, drewnianą figurę zniszczył piorun. Miejscowi głoszą, że figura przepowiada pogodę. Kiedy odwrócona jest w stronę lądu prognozuje brzydką pogodę, gdy zwrócona jest w stronę morza należy spodziewać się pięknego dnia.

Do Rovinja najlepiej dotrzeć od strony morza. Wtedy będziecie mieli okazję zobaczyć miasto od strony morza, a to najpiękniejszy widok na Istrii. W każdej większej miejscowości na zachodnim wybrzeżu Istrii znajdziecie przewoźników oferujących rejsy do Rovinja. Port znajduje się tuż przy starówce, więc nie będziecie mieli problemu z dostaniem się do najważniejszych atrakcji miasta. Najstarsze molo w Rovinj nazywa się Małe Molo i dominuje w historycznym porcie Rovinj, w którym nadal cumują tradycyjne małe drewniane batany. Z tego molo regularnie wypływają łodzie na wyspy wokół Rovinja – na wyspę Świętej Katarzyny i Świętego Andrzeja.

Mieszkańcy Rovinj od zawsze związani byli z morzem. Jednym z symboli miasta jest Batana – tradycyjna drewniana łódź rybacka o długości od 4 do 8,5 metra. Jej szczególną cechą jest płaskie dno, które umożliwia nawigację i łowienie w płytkiej wodzie, przez co trochę przypomina wenecką gondolę, choć nie jest tak bogato zdobiona.  Przed wprowadzeniem małych silników w latach sześćdziesiątych XX wieku batany były łódkami wiosłowymi lub żaglówkami. Główny żagiel zwykle był pomalowany na żółto, czerwono lub zielono, z symbolami identyfikującymi rybaków i ich rodziny. W Rovinj istnieje Muzeum Batana, otworzone w 2004 roku pod patronatem miasta Rovinj i jest poświęcone tradycyjnej, drewnianej łodzi.  W ramach działalności muzeum organizowane są regaty łodzi, pokazy budowy łodzi i wieczory rybackie przy tradycyjnej muzyce.

Muzeum Dziedzictwa Rovinj znajduje się w barokowym pałacu rodziny Cali pochodzącym z XVIII wieku. Muzeum zostało założone w 1954 roku. Przez lata gromadzono tu bogate kolekcje obrazów i książek. Pałac Miejski z XIV wieku to kolejny cenny budynek w mieście. Przez wieki przechodził wiele przeróbek i modernizacji, zmieniając swój pierwotny wygląd. 

Centrum Badań Historycznych zostało powołane po to, by zbadać historię regionu i korzenie włoskie jego mieszkańców. Ma również cenną kolekcję map i rysunków geograficznych, topograficznych i wojskowych, zdjęć i panoramicznych widoków od XV wieku do współczesności.  Centrum mieści się w starym budynku miejskiego spichlerza i fabryki tytoniu.

Dzieciom na pewno spodoba się wizyta w parku miniatur Mała Chorwacja, gdzie na powierzchni 5500 m2 można pospacerować wokół największych zabytków Dubrownika, Splitu, Rijeki, po jaskini Pazin i wzdłuż kanału Limskiego.  Bilet wstępu wynosi 25 kun za osobę dorosłą i 10 kun za dzieci w wieku 5-15 lat. Młodsze wchodzą za darmo.

Fajne plaże znajdują się poza ścisłym centrum, m.in. na świetnych kempingach wokół Rovinj tj. camping Polari, camping Vestar czy camping Amarin. Jednak chcemy pokazać Wam jedną perełkę, która znajdziecie przy murach miejskich. To plaża Monte przy Setaliste brace Gnot, pełna schodów, wysokich skał i boskich widoków.

Zachody słońca w Rovinju okrzyknięte zostały jako najładniejsze na Istrii. I w pełni zasługują na ten tytuł. Wiele restauracji oferuje fantastyczne miejsca widokowe. Możecie delektować się pysznym jedzeniem jednocześnie podziwiając fantastyczne widoki. Niektóre bary oferują miejsca siedzące na poduszkach umieszczonych na skałach. Polecamy też spacer brzegiem morza przy zachodzie słońca – poczujecie wtedy magię tego miejsca.

Spędzając czas w danym kraju staramy się próbować lokalnych wyrobów i przysmaków regionalnej kuchni, a jednocześnie urozmaicić spacer z dzieckiem, grając w zabawę “Czy mi to smakuje?” Kuchnia na Istrii charakteryzuje się wpływami włoskimi. Przysmakami tego regionu są sery, ryby i owoce morza. Do małego koszyka piknikowego zapakowaliśmy więc kilka rodzajów sera, wędzonej lokalnej wędliny, oliwki, kilka kawałków grillowanej wieprzowiny, paluszki z mięsa mielonego, pomidorki kupione u lokalnego dostawcy i winogron.  Co jakiś czas wyciągamy z koszyka przysmak i każdy próbuje kawałek. Potem opisujemy jaki to smak i czy nasze podniebienie polubiło daną potrawę. To fajny sposób do przekonania niejadków do nowych smaków. Po długim spacerze warto usiąść w restauracji i na kolację zamówić potrawę z owoców morza – szczególnie polecam małże z Kanału Limskiego i lokalne, czerwone wino Teran. Dzieciom zasmakuje np. grillowana ryba.

My zawsze wakacje w Chorwacji spędzamy na kempingach. Te na Istrii to są genialne parki wakacyjne z komfortowymi domkami wakacyjnymi, basenami, placami zabaw, boiskami i animacjami. 

Poniżej znajdziecie najlepsze campingi na Istrii.