Gdy zaczynaliśmy naszą przygodę z nartami to sprzęt woziliśmy w aucie. Składaliśmy środkową część tylnej kanapy i narty zapakowane w pokrowce wystawały z bagażnika do auta. Dodatkowo zabezpieczaliśmy je siatką. Ale i tak nie było to ani bezpieczne, ani wygodne. Dlatego zaczęliśmy rozglądać się za innym rozwiązaniem. Oto co wygrzebaliśmy:

• Bagażniki narciarskie to pomysł jak przewieźć sprzęt na dachu samochodu. Bagażnik narciarski montuje się na belkach dachowych, zamontowanych na relingach czy specjalnych uchwytach. Pozwalają na przewożenie od 4 do 6 par nart lub kilku desek do snowboardu. Narty powinny być zamontowane tyłem do kierunku jazdy, dzięki temu stanowią mniejszy opór. Jest to fajne rozwiązanie  raczej na krótkie trasy. Podczas przejazdu narty dodatkowo się niszczą i brudzą, więc powinny być zapakowane w pokrowce. Jednak wizja brudnych i mokrych pokrowców czy nart spowodowała, że szukaliśmy innych opcji.
• Bagażnik magnetyczny to cudo montowane do dachu na wielkie przylepce. Montując taki bagażnik należy bardzo dokładnie wyczyścić powierzchnię dachu, gdyż nawet drobne zabrudzenia mogą spowodować, że bagażnik nie będzie się stabilnie trzymał. Choć to najtańsza opcja, to jednak z obawy przed niekontrolowanym odczepieniem się bagażnika spowodowały, że ta opcja zdecydowanie odpadła.
• Box dachowy zwany popularnie trumną. To zdecydowanie nasz numer jeden! Nie dość, że wykorzystujemy go podczas wyjazdów przez cały rok, to pozwala nam bezpiecznie zapakować narty, kaski, ubrania czy buty, pozostawiając wciąż wolny bagażnik w samochodzie. Jedyne co warto dokupić to pasy mocujące narty w boksie. W przeciwnym razie będą Wam latać po całym bagażniku, okropnie przy tym hałasując i niepotrzebnie się niszcząc. 

Wybór teraz zależy do Was. Pamiętajcie by jechać z zamontowanymi nartami bezpiecznie nie tylko dla siebie, ale i innych uczestników ruchu drogowego. Szerokiej drogi i miłego szusowania!

Pierwsze rozwiązanie, które przychodzi na myśl to przewożenie roweru w bagażniku. Rowery wtedy są bezpiecznie schowane i można spokojnie je przewozić. Jazda z rowerami w bagażniku nie generuje dodatkowego oporu powietrza, a samochód ma normalne wymiary. Dodatkowym plusem jest fakt, że nie będziemy musieli kupować dodatkowego bagażnika specjalnie dla rowerów. Jak są plusy to muszą być też i minusy. Pierwszym minusem jest to że rowery zazwyczaj trzeba rozłożyć na części i dopiero potem umieścić je w aucie. W samochodzie natomiast trzeba złożyć siedzenia, aby rowery się zmieściły. Co w przypadku podróżowania z rodziną odpada. Przydatny też jest pokrowiec, jeśli nie chcemy sobie ubrudzić wnętrza pojazdu albo po prostu myć rowery za każdym razem. Rowery muszą być odpowiednio ułożone i zabezpieczone. Gdy tego nie zrobimy  i wsadzimy je luzem, nie tylko mogą się poniszczyć, ale podczas gwałtownego hamowania mogą zrobić krzywdę pasażerom. No i największy minus to brak miejsca na jakiekolwiek inne bagaże. 

Następnym dość popularnym rozwiązaniem jest przewożenie rowerów na dachu samochodu. Żeby tak przewozić rowery trzeba posiadać relingi, odpowiednio zamontować dwie belki oraz uchwyty na rowery. Warto zainwestować w dobre uchwyty, gdyż na rowery podczas jazdy będzie oddziaływać odpór oraz podmuchy powietrza. Uchwyty muszą zabezpieczyć rowery, by nie pofrunęły z dachu auta i nie zrobiły komuś jadącemu za nami krzywdy. Wadami takiego rozwiązania jest konieczność zachowania bezpiecznej prędkości, większe spalanie, a kierowca jest bardziej narażony na utratę kontroli przy mocnych porywach wiatru niż bez rowerów na dachu. Inną ważną kwestią jest włożenie rowerów na dach. To zdecydowanie rozwiazanie dla silnych i wysokich osób.  Warto również pamiętać by nie wjeżdżać z takimi rowerami do garaży podziemnych i innych tego typu zabudowanych miejsc, bo nie dość, że rozwalimy rowery to uszkodzimy też samochód. Inną kwestią są rozpłaszczone owady, które wpadną na rowery podczas jazdy.  Podczas szybkiej jazdy z rowerami na dachu w samochodzie zazwyczaj robi się głośno. Zaletą takiego przewozu rowerów jest to że nie blokują one dostępu do bagażnika, nie porysują samochodu, kierowca ma dobrą widoczność z tyłu, a na belkach można później zamontować np. boks czy uchwyty na narty.

Bagażniki rowerowe to przede wszystkim opcja  dla samochodów, które posiadają hak i dla suv’ów. Na hak montowana jest specjalna platforma, na którą są umieszczane i przypinane rowery. Jest to jedna z najbezpieczniejszych opcji przewozów rowerów. W dodatku nie rysuje samochodu, nie stawia dużego oporu powietrza, pozwala szybko zamontować rowery. Wadą jest przede wszystkim to że taki bagażnik jest drogi, zasłania światła i tablicę rejestracyjną, w związku z czym trzeba wyrobić trzecią tablicę i umieścić ją na platformie. Bagażnik musi też mieć swoje oświetlenie, które  trzeba wpiąć w instalację elektryczną auta. Dodatkowym minusem jest to, że kierowca ma ograniczone pole widzenia z tyłu. Sam zakup bagażnika również nie jest tani. Platforma może również zaburzać czujniki parkowania, więc jeśli ktoś głównie na nich opiera swoje umiejętności parkowania to lepiej, żeby przemyślał dobrze zakup tego rodzaju bagażnika. Dodatkowo trzeba pamiętać, że samochód z bagażnikiem jest dłuższy, co może sprawiać kłopoty przy manewrach.

Istnieje również możliwość zamontowania bagażnika na tylnej klapie, ale nie jest to najbardziej polecane rozwiązanie. Na początek musicie sprawdzić czy na Wasz samochód można taki bagażnik zamontować, ponieważ nie na każde auto nadaje się do montażu takich uchwytów. Istnieje ryzyko porysowania, a co najgorsze wgniecenia klapy.  Taki bagażnik zwiększa też spalanie, ogranicza widoczność kierowcy i jest czasami ciężki do zamontowania. Nie mówiąc o tym, że czasem ciężko się dostać do bagażnika, gdy rowery są już zamontowane. Plusem takiego rozwiązania jest to, że nie trzeba też inwestować w dodatkowe elementy potrzebne do zamontowanie takie jak hak czy belki. Zdecydowanie mniejszy jest też opór powietrza niż przy bagażniku dachowym, a co za tym idzie lepsze spalanie.

Istnieje również możliwość zamontowania bagażnika na tylnej klapie, ale nie jest to najbardziej polecane rozwiązanie. Na początek musicie sprawdzić czy na Wasz samochód można taki bagażnik zamontować, ponieważ nie na każde auto nadaje się do montażu takich uchwytów. Istnieje ryzyko porysowania, a co najgorsze wgniecenia klapy.  Taki bagażnik zwiększa też spalanie, ogranicza widoczność kierowcy i jest czasami ciężki do zamontowania. Nie mówiąc o tym, że czasem ciężko się dostać do bagażnika, gdy rowery są już zamontowane. Plusem takiego rozwiązania jest to, że nie trzeba też inwestować w dodatkowe elementy potrzebne do zamontowanie takie jak hak czy belki. Zdecydowanie mniejszy jest też opór powietrza niż przy bagażniku dachowym, a co za tym idzie lepsze spalanie.

To co wiecie już jaki będzie Wasz nowy bagażnik? Mamy nadzieję, że pomogliśmy.

Kawa, cola lub energetyk. Czyli klasyka. Ogólnie rzecz biorąc kofeina i cukier pobudza organizm i dlatego zwykle podwójne espresso pomaga. Jeśli jednak wypiliście już wcześniej parę napoi i nadal czujecie senność, to nie ma sensu się więcej podtruwać. Za to coś słodkiego można przegryźć. Świetnie się sprawdza czekolada.

Jeśli macie gumę do żucia warto z niej skorzystać, nawet przy świeżym oddechu .Żucie również wpływa na pobudzenie naszego organizmu. Za kierownicą na pewno nam nie zaszkodzi.

Zróbcie sobie przerwę. Nie ma sensu jechać ledwo żywym i być zagrożeniem na trasie dla siebie i innych. Przerwa powinna pomóc. Wyjście na dwór, krótki spacer, zmiana otoczenia, ćwiczenia czy skorzystanie z toalety. Warto ochlapać sobie twarz zimną wodą.

Zmień pozycję fotela, tak by była bardziej wyprostowana, a nie leżąca. Jeśli nie jesteście w stanie tego zrobić powróćcie do ćwiczeń.  Są to specjalne i proste ćwiczenia, które nie przeszkodzą Wam w prowadzeniu samochodu. Podamy Wam przykłady:

• trzymajcie mocno kierownicę, rozluźnijcie ramiona i kolistym ruchem poruszaj barkami do tyłu. Zmniejszycie w ten sposób napięcie mięśni karku i jednocześnie zwiększycie dopływ krwi do mózgu. Powtórzcie ćwiczenie 15 razy.
• unieście ramiona w górę i nabierajcie w tym samym czasie głęboko powietrza. Wytrzymajcie  tak  3 sekundy i powoli opuśćcie ramiona, jednocześnie wypuszczając powietrze. Zwiększycie wtedy dopływ tlenu do mózgu, co powinno pobudzić Wasz mózg. Tylko nie puszczajcie kierownicy!

Jeśli jedziecie z psem na wakacje do państwa członkowskiego Unii musicie się zaznajomić z przepisami, które obowiązują na terenie całej UE. Przede wszystkim wymagane jest, by zwierzę posiadało paszport, było zachipowane oraz zaszczepione przeciwko wściekliźnie.
Warto, by pies posiadał ważne świadectwo odrobaczenia i odpchlenia, wykaz aktualnych szczepień (nie tylko wścieklizna) oraz aktualne zaświadczenia weterynaryjne o stanie zdrowia zwierzęcia.  

Jeśli macie psa należącego do ras niebezpiecznych, to sprawdźcie czy nie ma zakazu wwiezienia takiego psa na terytorium państwa do którego zmierzacie oraz państw tranzytowych na Waszej trasie. Np. we Francji istnieje zakaz przywozu czy tranzytu psów, których rodowód nie jest znany, a z budowy przypominają pitbula czy mastifa. Sprawdźcie też wymogi kempingu. Wiele z nich bowiem, w trosce o bezpieczeństwo swoich klientów, wprowadza zakazy przebywania na terenie ośrodków zwierząt uznawanych za rasy niebezpieczne. Część krajów wymaga np. ubezpieczenia psa, w niektórych są obostrzenia odnośnie wyprowadzania psa przez dzieci. Praktycznie wszędzie pies musi być prowadzany na smyczy, a w przypadku większych ras, również w kagańcu.

Dokładnych informacji o przewozie psów na terenie Europy znajdziecie na stronie Głównego Inspektoratu Weterynarii.

Zwykle podróżujący, czworonożni kempingowicze przyjeżdżają na wakacje samochodami. Jeśli pies jest mały można go przewieźć w torbie, a jeśli duży –  to najwygodniej mu będzie w specjalnej klatce. Pies musi być zabezpieczony pasami lub siatką bezpieczeństwa. Trzeba pamiętać, by robić co pewien czas przerwy  tak, aby pies mógł wyjść na zewnątrz, załatwić się i napoić. Na rynku istnieją również firmy przewozowe dla zwierząt, które zawiozą Waszego psiaka gdzie chcecie.

Jeśli jedziecie z psem pociągiem lub autobusem, to zwierzę powinno być na smyczy i w kagańcu, albo znajdować się w torbie lub kontenerze dla zwierząt.  Zazwyczaj trzeba kupić dla psa dodatkowy bilet. Wszystko zależy od przewoźnika, dlatego radzimy się dokładnie upewnić w punkcie obsługi klienta co do możliwości i warunków transportu zwierzęcia.

Podróż samolotem jest już bardziej skomplikowana. Piska można przewozić na 3 sposoby w zależności od masy i wielkości. Zazwyczaj do 8 kg pies może podróżować w pojemniku na pokładzie samolotu. Większe zwierzę musi być umieszczone w luku bagażowym. Za przelot zwierzęcia oczywiście się płaci. Trzeba z psem przejść również odprawę, która zabiera trochę czasu, dlatego radzimy, by dotrzeć na lotnisko sporo przed odlotem. Zalecane jest nie dawać zwierzęciu kilka godzin przed wylotem jedzenia, a przed podróżą wyjść, by się załatwił. Jeśli pies jest bardzo zestresowany, lepiej wcześniej udać się do weterynarza, który może zalecić podanie środków uspokajających. Zwierzę powinno mieć przy sobie smycz oraz kaganiec. Pojemnik, w którym przewożone jest zwierzę w luku bagażowym musi spełniać wymogi określone przepisami Międzynarodowego Stowarzyszenia Transportu Lotniczego. Warto dokładnie sprawdzić które linie lotnicze pozwalają na przelot zwierzęcia oraz jakie dokumenty i wyposażenie jest wymagane. 

Pamiętajcie, że przejazd to dla psa duży stres, dlatego powinniście się nim dokładnie zająć i przygotować go do podróży. Jeśli czegoś nie dopatrzycie Wasz pupil może być nie wpuszczony do innego państwa.

Na większości kempingów zwierzęta są mile widziane. Zawsze jednak przed przyjazdem upewnijcie się czy kemping wyraża zgodę na pobyt zwierzęcia na swoim terenie i w wybranym zakwaterowaniu. Niektóre kempingi zaś stworzyły dla czworonogów prawdziwy psi raj (kliknijcie na nazwę kempingu, by przeczytać o nim więcej) np.:

• plaże dla psów – na większości kempingów położonych przy plaży, wyznaczone są odcinki dla czworonogów np. na campingu Zaton, Strasko czy Adria
• baseny (!) tylko dla czworonogów np. camping Sanguli Salou w Hiszpanii czy Union Lido
• miejsce do biegania z torem i przeszkodami np. Barricata
• i hicior! lody dla psów – camping Rosapineta we Włoszech

Wakacje z psem to fajna sprawa. Na koniec życzymy wszystkim podróżnikom, dwu i cztero nożnym udanej i bezpiecznej podróży!

Kinetoza, bo tak inaczej nazywa się właśnie choroba lokomocyjna, jest wynikiem błędnej pracy błędnika i naszych receptorów odbieranych przez mózg. Do mózgu trafiają różne informacje odbierane przez zmysły ( błędnik, wzrok, dotyk itp), które czasami są sprzecznie odbierane i wtedy zaczyna się nasza kinetoza. Najprościej to wyjaśnić kiedy np. jedziemy samochodem. Patrzymy za szybę, jak wszystko nam mija z dużą prędkością, więc nasz mózg myśli “hm.. jestem super, tak zasuwam” , ale błędnik wysyła do niego coś innego i mówi “koleś, co ty gadasz, przecież cały czas siedzimy na tyłku”… No i masz babo “placek lokomocyjny”. Mózg nie jest w stanie w tym momencie skoordynować wszystkich bodźców z różnych źródeł. W większości przypadków występuje u dzieci i młodzieży, a ustępuje u dorosłych.

Objawy tej choroby są zazwyczaj podobne do siebie dla wielu osób,  dlatego bardzo łatwo ją rozpoznać. Najczęstszymi objawami, to osłabienie, brak apetytu, bóle głowy, zawroty głowy, nudności i w końcu wymioty. Czasami u poszczególnych osób zdarzyć się może również ślinotok, nadpotliwość czy suchość w jamie ustnej. Nic co ma towarzyszyć w przyjemnej podróży.

Istnieje kilka sposobów, by podczas podróży czuć się normalnie i nie mieć nieprzyjemnych objawów kinetozy, albo je chociaż złagodzić.

Po pierwsze przed podróżą należy zjeść lekki posiłek, a nie objadać się do upadłego. Nie pić słodkich i gazowanych napoi. Nie wolno też jeść słonych potraw, ponieważ sól również nasila nieprzyjemne objawy. Na wszelki wypadek warto wziąć tuż przed podróżą tabletki na chorobę lokomocyjną. Najlepsze są te na bazie imbiru. Można je podawać też dzieciom od 3 roku życia. Preparaty nie otępiają i nie powodują senności, tak jak np. aviomarin, który pamiętamy z dzieciństwa. Te leki są dostępne bez recepty, ale niestety nie zawsze są skuteczne. 

Z niekonwencjonalnych metod polecane jest zaklejenie pępka plastrem lub założenie specjalnych opasek na nadgarstki, które uciskają receptory hamujące nudności. Opaski zostały stworzone w oparciu o chińską medycynę naturalną. U nas plaster nie działa. Opasek nie próbowaliśmy, choć przyznamy, że dość sceptycznie do tego pomysłu podchodzimy. A Wy używacie? Chętnie poczytamy w komentarzach.

Warto zorganizować podróż tak, by ograniczyć ryzyko wystąpienia choroby lokomocyjnej. Podczas podróży starajcie się kierować wzrok przed siebie, na horyzont, a nie w bok. Usiądźcie też przodem do kierunku jazdy,  jeśli jedziesz autobusem, pociągiem lub płyniesz statkiem. Wybieraj też miejsca gdzie nie kołysze, np w samolocie będą to miejsca blisko skrzydeł, na statku przy śródokręciu, a w pociągu i autobusie z daleka od osi kół.

Lepiej również sprawdzają się na chorobę lokomocyjną samochody z twardym zawieszeniem. Ważne jest by podczas jazdy unikać zapachów, które mogą powodować większe nudności, nie czytać książek, nie używać tabletów i telefonów, głęboko i spokojnie oddychać, spróbować rozmawiać z innymi podróżującymi lub słuchać relaksacyjnej muzyki. Warto też usiąść przy lekko uchylonym oknie lub włączyć klimatyzację w samochodzie.

Nie stresujcie się! Stres tylko szkodzi.  Jeśli trafią się Wam męczące objawy zróbcie sobie przerwę w podróży o ile to jest możliwe i odpocznijcie trochę na dworze. Możecie również położyć chłodne okłady na kark i czoło. Jeśli jedziesz w długą podróż na wszelki wypadek przygotuj sobie coś wymioty. Najcześciej są to woreczki, choć u nas sprawdza się małe, plastikowe wiaderko do piasku. Worek czasem może się przedziurawić i wtedy fundujemy sobie dodatkowe sprzątanie. 

Na koniec życzymy, by mimo wszystko choroba lokomocyjna Was nie dopadła.  Życzymy spokojnej podróży!

Euro to waluta obowiązująca w większości krajów Unii Europejskiej. Zdecydowanie należy do kategorii najczęściej używanej waluty w Europie. Wprowadzono ją  w formie gotówkowej 1 stycznia 2002 roku. Od tego czasu wiele krajów przystąpiło do unii walutowej. Euro jest walutą Austrii, Belgii, Cypru, Estonii, Finlandii, Francji, Grecji, Hiszpanii, Holandii, Irlandii, Malty, Luksemburgu, Łotwy, Niemiec, Portugalii, Słowacji, Słowenii i Włoch. Ostatnio również Chorwacja. Poza tym euro zapłacicie też w krajach nie będących w Unii tj. Watykan, Andora, Monako i San Marino. Euro obowiązuje również w Czarnogórze i Kosowie, choć kraje te nie należą do unii walutowej. 

1 euro to 100 eurocentów. 

Monety euro mają wspólny kształt, wielkość i rewers. Awers natomiast w każdym kraju jest inny. To poszczególne kraje decydują co znajduje się na monecie – zwykle są to symbole danych krajów, zabytki, królów, postacie z historii czy zwierzęta żyjące na ich terytorium. I tak np. na monecie 1 euro możecie wypatrzyć Mozarta (euro austriackie), figurkę z epoki miedzi (euro cypryjskie, dwa łabędzie nad jeziorem (euro fińskie), drzewo wbudowane w sześciokąt – symbol dobrobytu i ojczyzny (euro francuskie), sowę jako symbol mądrości Ateny (euro greckie), wizerunek króla Filipa IV (euro hiszpańskie), Wilhelma (euro holenderskie), czy Henryka (euro luksemburskie), godło Irlandii, herb Litwy, Słowacji, San Marino i Portugalii, kobietę w stroju łotewskim, krzyż maltański, orła (euro niemieckie) czy człowieka witruwiańskiego – grafikę Leonadra da Vinci (euro włoskie). 1 euro watykańskie bite jest z różnymi symbolami, w zależności od obecnie panujące papieża. Najnowsze mają wizerunek Franciszka.

Pomimo różnego awersu, monety oczywiście obowiązują na terenie całej Unii. Banknoty euro są w każdym kraju takie same. Monety mogą się przydać do fajnej zabawy My podczas podróży dokładnie oglądamy monety, wyszukując tych z najmniejszych krajów Europy.