Rodzinne wakacje na kempingu
i podróże po Europie

Co ciekawe, na dziedzińcu zamku Castelvecchio zachowała się tablica, na której wyryto informacje mówiące o najwcześniejszej historii obiektu. Jak z niej wynika, budowę rozpoczął w 1354 roku kapitan Francesco Bevilacqua na polecenie ówczesnego władcy Werony – Cangrande II della Scala z dynastii Scaglierich. W  obręb zamku włączono część istniejących już miejskich murów obronnych, a potężne ściany i wieże wzniesiono z czerwonej cegły. Początkowo zamek nazwano Castello di San Martino, czyli Zamek św. Marcina od kościoła pod wezwaniem św. Marcina, znajdującego się w pobliżu. Jak odkryli badacze, kościół ten był połączony z lochami zamkowymi tajemnym przejściem podziemnym. W centrum umieszczono wieżę główną, którą nazwano Torre del Mastio. Z tej wieży poprowadzono most, zwany Mostem Scaglierich (Ponte degli Scaglieri), który łączy  zamek z drugim brzegiem  Adygi. W XIV wieku te tereny nie był zasiedlone, a most miał stanowić drogę ucieczki w razie napaści obcych wojsk na zamek.

Cangrade II della Scala, władca Werony zapisał się w historii Werony i Włoch jako tyran i despota. Za swoich rządów bardziej niż zagrożenia z zewnątrz, powinien się obawiać napaści ze strony najbliższego otoczenia, bo w wieku 38 lat został otruty. 

Scaglieri panowali w Weronie przez 125 lat, od 1262 do 1387 roku. Ich czas zakończył się wypędzeniem ostatniego  przedstawiciela rodu, Antonia Scaglieri przez rządzącego Mediolanem Gian Galleazzo Viscontiego. Scaglieri musiał szukać schronienia u swojego teścia w Ferrarze. Dynastia Viscotnich z Mediolanu zaś zdecydowała wybudować sobie nowy zamek w Weronie. Ich dziełem jest zamek San Pietro oraz forteca San Felicio. Wtedy właśnie zamek San Martino dla odróżnienia zaczęto nazywać starym zamkiem, czyli Castelvecchio.

Wkrótce potem, w 1406 roku spod panowania mediolańskiego, Werona przeszła pod władanie Wenecji, a wtedy w zamku zamieszkał kasztelan wenecki i utworzył w nim koszary, więzienie, magazyny na żywność i broń. Werona była pod władaniem weneckim przez blisko 400 lat. Na początku XVIII wieku w Castelvecchio utworzono Akademię Wojskową mającą szkolić młodych żołnierzy. Gdy Werona znalazła się pod panowaniem Napoleona, zamek został dostosowany jeszcze bardziej na potrzeb militarnych. W zamku stworzono koszary dla wojsk okupacyjnych. Wyburzono wiele budynków w otoczeniu zamku, w tym wspomniany kościół św. Marcina, a  wzdłuż brzegu Adygi powstały fortece. W latach 1819 – 1866 zamek był pod panowaniem austriackim i w tym czasie, w 1830 roku utworzono na zamku austriacką szkołę artylerzystów. W 1850 na zamku znajdowała się stacja telegraficzna. Wkrótce Werona została włączona w zjednoczone Włochy. Zamek nadal pełnił funkcje militarne, między innymi znajdował się w nim klub oficerów. Przez lata okupacji Viscontich, Francuzów, Austriaków budowla była wiele razy przerabiana i zatraciła swój pierwotny charakter.  W 1870 otwarto dla zwiedzających dziedziniec i niektóre części zamku oraz Most Scaglierich, jednak dopiero w 1923 utworzono w nim muzeum i poddano przebudowie. Projektem zajął się architekt z Werony,  Ferdinando Forlati, który starał się jak przywrócić zamkowi wygląd jak najbardziej średniowieczny i zbliżony do oryginalnego. Podczas budowy w ściany zamku wmurowano elementy pochodzące z rozebranych dawnych domów werońskich.

W czasie II wojny światowej zamek dostał się w ręce Benito Mussoliniego. Duce stworzył w nim siedzibę dla jednego ze sztabów Włoskiej Republiki Socjalnej, któremu przewodził. Gdy nadszedł czas wyzwalania Włoch od faszyzmu, zamek doznał wielu zniszczeń. Jednak w latach powojennych znów poddano go rekonstrukcji, którą kierował znany i ceniony architekt Carlo Scarpa. Oprócz naprawy zamku po wojnie, wybudował on w nim wiele korytarzy, łączeń, dostosowując do funkcji muzeum. 

Muzeum jest duże, więc na spokojne zwiedzanie należy zaplanować około 2 – 3 godzin. Na parterze znajduje się wstawa rzeźb i innych obiektów antycznych – rzymskich i wczesnochrześcijańskich. W innych salach znajdziemy ceramikę, biżuterię oraz oczywiście, skoro zamek wiele lat służył za obiekt militarny, jest w nim zbrojownia, gdzie można oglądać komplety zbroi z dawnych wieków. Najważniejszym eksponatem jest pomnik Cangrande II della Scala wykonany w XIV wieku, który znajdował się wcześniej na jego grobie. Pomnik ma około 200 cm , przedstawia władcę w zbroi siedzącego na wierzchowcu. W innych salach można zobaczyć kolekcje malarstwa. W zamku są również balkony, które służą za punkty widokowe, z których rozciąga się piękna panorama Werony. Znajduje się tu również biblioteka i czytelnia, otwarta w 1924 roku, do dziś udostępniona zwiedzającym (La Biblioteca d’Arte del Museo di Castelvecchio). Większość jej ekspozycji to książki poświęcone sztuce, architekturze, archeologii i historii. 

Zamek jest otwarty we wszystkie dni oprócz poniedziałku, od 11.00 do 17.30. Bilet wstępu jest w cenie 6 Euro (plus 0, 60 Euro dopłaty za rezerwacje online). Są zniżki dla grup zorganizowanych. Można też kupić wspólny bilet do Museo Castelvecchio i  Maffeiano w cenie 7 Euro (plus 0, 70 Euro dopłaty za rezerwacje online). Bezpłatnie mogą wejść osoby od 65 lat, niepełnosprawni z opiekunem i posiadacze Verona Card. Od października do maja w pierwszą niedzielę każdego miesiąca bilety są w cenie tylko 1 Euro. 

Poza zamkiem koniecznie trzeba zobaczyć starożytną Arenę znajdującą się w sercu miasta, Dom Julii z dramatu Szekspira, pospacerować po Piazza delle Erbe czy wdrapać się na punkt widokowy i zerknąć na Weronę z góry.