Rodzinne wakacje na kempingu
i podróże po Europie

Wykopaliska architektoniczne w postaci domów na palach potwierdziły, że wyspa zamieszkana była już w czasach neolitu. Zaś około 400 r pne znajdowała się tu osada celtycka. Przez 500 lat na początku naszej ery wyspa była pod panowaniem rzymskim i pełniła funkcję portu.  W V i VI wieku wyspa Mainau była księstwem alemańskim, a później częścią królestwa frankońskiego zarządzanego z Bodmanu.

Gdy w VIII wieku na wyspie Reichenau wybudowano klasztor benedyktyński, który stał się licznie odwiedzany w kolejnych wiekach, Mainau zostało przekazane klasztorowi jako kolejne tereny do zarządzania. W kolejnych wiekach na wyspie wybudowano zamek, którego pierwsze opisy pojawiły się w XII wieku. Gdy klasztor stracił na znaczeniu, wszystkie tereny mu podległe trafiły w ręce Zakonu Krzyżackiego. Ślady działalności zakonu na wyspie są widoczne do dziś w postaci pozostałości kompleksu zamkowego i kościoła, choć nie można się temu dziwić, gdyż wyspa była pod ich rządami przeszło 500 lat.

W czasie wojny trzydziestoletniej w XVII wieku Mainau trafiło w ręce Szwecji na dwa lata, jednak po zawarciu pokoju westfalskiego, na mocy traktatu opuścili wyspę, niszcząc i kradnąc najcenniejsze skarby. Jedyną pamiątką, którą po sobie pozostawili to tzw. „szwedzki krzyż”, który jak głosi legenda był za ciężki, więc pozostawiono go wbitego w wodzie. Dziś wita on gości wchodzących na wyspę. W kolejnych latach stary zamek został rozebrany i zastąpiony nową budowlą, wybudowano również kościół zamkowy. W XIX wieku wyspa została włączona do Wielkiego Księstwa Badenii.

I to właśnie Wielki Książę Badenii dostrzegł potencjał wyspy, założył tu park i swoją letnią rezydencję. Zaprojektował tereny, zlecił posadzenie rzadkich, egzotycznych gatunków drzew i krzewów, które przywiózł ze swoich podróży. Za jego czasów powstało arboretum, włoski ogród różany i oranżeria, a także pierwszy żelazny most łączący wyspę z lądem. Po jego śmierci wyspa trafiła w ręce dziedziców, a następnie pod panowanie rodziny królewskiej ze Szwecji, jednak nie byli oni zainteresowani położoną na jeziorze wysepką, która popadała w ruinę. Dopiero syn księcia Szwecji, Lennart, który poślubiając kobietę z ludu stracił wszystkie tytuły królewskie, osiadł na wyspie i zaczął ją odnawiać.  Lennart Bernadotte wkrótce otworzył Mainau dla zwiedzających, oferując im zwiedzanie parku i korzystanie z restauracji Schwedenschenke. Jeszcze przed rozpoczęciem wojny w 1939 r. Lennart Bernadotte opuścił wyspę i do końca drugiej wojny światowej przebywał w Szwecji.

Zaś wyspę wynajęło niemieckie Ministerstwo Obrony, które na wyspie urządziło dom wypoczynkowy dla oficerów. Krótko przed końcem wojny wyspa trafiła w ręce francuskich okupantów. 

Na wyspie przygotowano zakwaterowania dla francuskich więźniów wyzwolonych z obozu koncentracyjnego Dachau. Zamek na Mainau i koszary zbudowane przez Niemców służyły jako miejsce zakwaterowania przede wszystkim dla ciężko chorych i szczególnie osłabionych byłych więźniów obozów koncentracyjnych. Jednak dla części z nich było już za późno na pomoc. Pomimo dobrej opieki zmarli podczas pobytu na Mainau i początkowo zostali pochowani w tymczasowym grobie na wschodnim brzegu wyspy. Po swojej pierwszej wizycie na wyspie po zakończeniu wojny Lennart Bernadotte postanowił pochować zmarłych na głównym cmentarzu w Konstancji.

We wrześniu 1945 r. francuskie wojska okupacyjne ostatecznie opuściły Mainau. Kiedy Lennart Bernadotte wrócił na wyspę w styczniu 1946 r. zastał zniszczony zamek i zrujnowaną infrastrukturę. Przez długi czas walczył z władzami francuskimi o odszkodowanie i choć prace nad przywróceniem wyspy do stanu świetności były długie i żmudne, to wkrótce znów otworzono ją dla zwiedzających. 

Początkowo przywrócono podstawowy plan pierwotnego parku, a następnie rozpoczęto dalszy projekt. W 1955 roku był już „prawdziwy” rok kwiatów Mainau, z orchdeami, rododendronami, różami, kolekcją cytrusów, fuksji i dalii. Stopniowo odrestaurowano także historyczne budynki wewnątrz i na zewnątrz wraz z zamkiem i kościołem zamkowym.  W 1968 r. zbudowano dużą palmiarnię, która zastąpiła dawne szklarnie zimowe.

Dziś park i ogród w Mainau przyciągają ok. 1,2 miliona odwiedzających rocznie. 25 hektarów z 45-hektarowej wyspy to dziś tereny pokazowe, a park wciąż się rozwija. Mainau jest trzecią co do wielkości wyspą na Jeziorze Bodeńskim, ale ma zaledwie kilkoro stałych mieszkańców.

Wyspa Mainau to imponujące ogrody, zamek, restauracje i sklepy. Warto zobaczyć ogród pełen dalii, palmiarnię, taras śródziemnomorski, włoski ogród różany, historyczną kolekcję cytrusów czy sezonowe ogrody przygotowywane w ciągu roku. 

Sercem wyspy jest pałac wybudowany w XVIII wieku, a jego największą atrakcją jest Biała Sala, której obecny wygląd pochodzi z XIX wieku. Sala jest udostępniana w czasie koncertów i wystaw, podobnie jak Sala Heraldyczna i inne zamkowe pomieszczenia. 

Kościół pałacowy St. Marien wybudowany został w tym samym czasie co zamek. Warto do niego zajrzeć, bo ma piękne malowidła sufitowe, obrazy i rzeźby. Dzwon kościelny St. Marien jest jednym z nielicznych dzwonów nad Jeziorem Bodeńskim, które powstały przed wojną trzydziestoletnią. Został odlany w Lindau w 1505 roku i waży 150 kg. Kościół jest uwielbiany przez młode pary, które w tym romantycznym miejscu mówią sobie sakramentalne tak.

Drugi co do wielkości dom motyli w Niemczech jest z pewnością jedną z głównych atrakcji w Mainau. Mieszka tu 120 różnych gatunków tropikalnych motyli z Afryki, Azji, Ameryki Środkowej i Południowej. Musicie się tylko przygotować, że w Domu Motyli jest bardzo wilgotno i gorąco – ok. 90% wilgotności i temperatur od 25 do 30 ° C.

Wiosną, na przełomie marca i kwietnia wyspa zamienia się w pachnące cudo! Są tu tysiące tulipanów, żonkili, hiacyntów, narcyzów, bratków, niezapominajek i pierwiosnków. Od maja do czerwca pojawiają się kwiaty 200 odmian rododendronów i różaneczników zaś latem urzeka zapach około 500 różnych rodzajów róż. Jesienią, od września do października oczy cieszą pola dalii.

Po spacerze dzieci mogą spożytkować pozostałą część energii na fajnych placach zabaw, które znajdziecie na terenie wyspy. Największą frajdę sprawia milusińskim plac zabaw z wodą, otoczoną kamieniami rzecznymi. Na środku placu znajduje się wyspa. Na jeziorze dzieci mogą jeździć na tratwach lub popływać drewnianym promem. Dookoła są drewniane domy z drabinkami. Domki połączone są mostami wiszącymi i mostami łańcuchowymi. Pamiętajcie więc, by mieć coś na przebranie  A jak nie, to na placu zabaw ustawiono suszarkę do ubrań, w której rodzice mogą samodzielnie suszyć mokre ubrania.

Jest tu też farma z kucykami, osłami, bydłem, kurami, alpakami czy królikami. Dla chętnych dzieci, w wyznaczonych godzinach można wykupić przejażdżkę na kucykach. 

By zwiedzić wyspę trzeba kupić bilet, otrzymacie wtedy mapkę w języku niemieckim, angielskim i francuskim. Dzięki niej będziecie wiedzieć jak poruszać się po kwiatowej wyspie oraz gdzie co się znajduje. Bilety można zakupić również online.

Na wyspę Mainau można dotrzeć na różne sposoby: rowerem, pociągiem i autobusem, statkiem lub własnym autem. Z południowego brzegu Überlinger See wyspa połączona jest ze stałym lądem mostem, a przed wjazdem na wyspę jest duży parking. Na Mainau przypływają również promy, gdyż wyspa ma własną przystań.