Rodzinne wakacje na kempingu
i podróże po Europie

Na początek w skrócie nakreślimy Wam jak powstało San Marino. Warto znać historię tego małego państwa. San Marino powstało bowiem w 301 roku. Republikę założył tu uciekający przed prześladowaniami chrześcijan Maryn. To on wybudował na wzgórzu Monte Titiano niewielki kościółek św. Piotra. Zgromadził wokół siebie niewielką wspólnotę, która dała początek najstarsze republice na świecie.  Obecne granice San Marino ustalono w XII w. Przez wiele wieków państwo było uzależnione od pobliskiego miasta Urbino. Dopiero w 1740 r. San Marino zyskało zupełną niezależność. Gdy w XIX w.,  Włochy się jednoczyły, San Marino nie dołączyło do Italii. W 1897 r. republika zawarła z Włochami traktat przyjaźni, który został  odnowiony w 1954 roku. W czasie II wojny światowej San Marino było okupowane przez hitlerowców, a w jego wyzwoleniu walczyli żołnierze II Korpusu Polskiego.

Z parkingami w San Marino jest problem, zwłaszcza w lecie, gdzie odwiedza je wielu turystów.  Dlatego warto wybrać się do San Marino z samego rana, by później nie szukać długo wolnego miejsca. Parkingi oznaczone są cyframi od P1 do P13. Po drodze będziecie mijać drogowskazy na poszczególne miejsca. Parkingi są płatne – należy wykupić bilet w parkomatach. Godzina kosztuje 1,5 euro. Całodniowy pobyt – 8 euro. Mapa parkingów poniżej. My parkowaliśmy na P10, a do centrum dostaliśmy się publicznymi windami. 

Zacznijmy od miejsc, które trzeba koniecznie zobaczyć:

• plac Piazza della Liberta, z którego roztacza się wspaniały widok na okolicę. Jest to serce miasta. Na placu swoją siedzibę na urząd pocztowy, który emituje znaczki z San Marino, które stanowią nie lada gratkę dla filatelistów. Jest tu też gotycki Palazzo Pubblico, w którym rezydują władze państwowe. Przy odrobinie szczęścia może uda Wam się zobaczyć zmianę warty. Na placu  znajduje się też pomnik “Wolność” wykonany z białego marmuru i restauracje.  Z ciekawostek musicie wiedzieć, że pod powierzchnią placu znajdują się średniowieczne cysterny gromadzące deszczówkę dla potrzeby miasta San Marino.

• mury obronne i trzy wieże – nie sposób nie dostrzec w San Marino dawnych murów obronnych miasta. To budowle z XIII – XVI wieku. Zachowały się również trzy wieże, które można zwiedzać:
  • First Tower – Guaita to wieża z XI wieku, bilet kosztuje 4,50 euro, 3,50 dzieci w wieku 6-12 lat;
  • Second Tower  – La Cesta powstała w XIII wieku na ruinach starożytnej, rzymskiej fortecy. Znajduje się na szczycie góry Titano i gwarantuje zapierające dech w piersiach widoki. Bilet kosztuje 4,50 euro, 3,50 dzieci w wieku 6-12 lat;
  • Third Tower – Terza Torre z XIV wieku, wykorzystywana była również jako więzienie. Trzeciej wieży nie można zwiedzać. 
  • Jeśli chcecie zajrzeć na obie wieże, warto kupić bilet łączony za 6,50 euro.

• w San Marino warto zajrzeć również do kościołów tj. bazylika San Marino z XIX w., kościół św. Franciszka z XIV-XIX w. oraz kościół św. Piotra z XVI w.

• muzea, w tym Muzeum Figur Woskowych, Muzeum Filatelistyczne, Muzeum Tortur oraz Muzeum Broni.
• kolejka linowa w San Marino. Przy odrobinie szczęścia możecie znaleźć miejsce na parkingu przy kolejce linowej i dostać się na szczyt właśnie tą drogą. Przy górnej stacji znajduje się punkt widokowy. Rośnie tu wiele kwiatów. Naszą uwagę zwróciło jedno stworzenie fruwające wokół nich. Miejscowi nazywają je kolibrem, ponieważ przypomina tego ptaszka, ze względu na skrzydełka oraz “dzióbek”. Tak naprawdę jest to motyl z rodziny zawisaków Fruczak gołąbek. Bilet na kolejkę kosztuje 4,5 euro w obie strony.

Pamiętamy czasy sprzed 20 lat, kiedy wędrówka po San Marino przypominała spacer po polskiej ulicy. Z każdego sklepiku wychodził sprzedawca i w języku polskim zapraszał na degustację alkoholu i zakupy po niskich cenach. Dziś niewiele się zmieniło. No, może na ulicach częściej słychać rosyjski niż polski. My przywieźliśmy stąd likier pistacjowy i lokalne wino. Faktycznie, ceny w sklepach są niższe niż we Włoszech, więc jeśli planujecie zakup suvenirów z wakacji, to możecie tutaj poszaleć

Nam osobiście San Marino się bardzo spodobało. Jest to ciekawe miejsce, które posiada swój wyjątkowy charakter.  Jedynym minusem jest to że co chwila trzeba wchodzić pod górkę. Ale takie to uroki tego państwa. Gorąco polecamy!