Rodzinne wakacje na kempingu
i podróże po Europie

Most Łańcuchowy jest pierwszym stałym mostem na Węgrzech, a jego budowa nie należała do łatwych. Sam pomysł budowy mostu zainicjował hrabia Istvan Szechenyi, który to w 1820 roku przez skuty lodem Dunaj, nie mógł dostać się na pogrzeb ojca. Brak mostu nad rzeką, który łączyły oba brzegi Dunaju był sporym problemem dla mieszkańców stolicy. Jednak budowa takiej przeprawy na ówczesne czasy była sporym wyzwaniem dla węgierskich inżynierów, którzy nie mieli doświadczenia w projektowaniu mostów. Zagrożeniem dla takich budowli były głównie powodzie, pęknięcia konstrukcji czy też zawalenia się mostów.

By wdrożyć pomysł budowy w życie, hrabia Szechenyi utworzył Stowarzyszenie Mostów, które zrzeszało najbogatszych obywateli miasta, odpowiedzialnych za propagowanie wśród polityków i mieszkańców idei budowy przeprawy, pozyskiwanie inwestorów i kontrolę nad całością inwestycji.

Hrabia Szecheyi wraz z przyjaciółmi wyruszył do Anglii, na spotkanie z największymi inżynierami mostów w Wielkiej Brytanii m.in. z Wiliamem Clarkiem, który w efekcie rozmów został autorem przyjętego przez rząd projektu mostu nad Dunajem. Jak zakładała umowa z wykonawcą, wybudowanie mostu nastąpiło ze środków spółki, zaś miasto zobowiązało się, że przez czas trwania umowy – blisko 90 lat – w odległości mili od mostu nie powstanie żadna przeprawa, w tym promowa, a za korzystanie z mostu pobierana będzie opłata.

W 1840 roku na plac budowy zwieziono potrzebne materiały – dąb z Słowacji, modrzew z Austrii, cegłę z Pesztu i Obudy, cement zaś z Budy. Gdy w 1848 roku zaproszono gości na oficjalną część poświęconą instalacji łańcuchów na moście, doszło do wypadku. Jeden z łańcuchów zerwał się i uderzył w pływającą platformę, na której zgromadzeni byli goście. Część z nich wpadła do rzeki. W czasie Wojny o Niepodległość budowa uległa spowolnieniu, zaś w 1849 roku Austriacy planowali wyburzyć most, jednak Adam Clark – zarządzający budową, zabezpieczył najważniejsze jego elementy i do wysadzenia budowli nie doszło.

Po wojnie most został ukończony, a jego oficjalne otwarcie nastąpiło w listopadzie 1849 roku. Cztery kamienne lwy stanowiące ozdobę mostu pojawiły się na nim w 1852 roku.

Kilkanaście lat później, w 1876 roku został otwarty kolejny most w Budapeszcie – Most Małgorzaty, dzięki czemu odciążony został Most Łańcuchowy, gdyż zmniejszył się tu ruch towarowy. Wraz z budową linii tramwajowej wzdłuż nabrzeża pod koniec XIX wieku, wzrósł za to ruch pieszych. Zaś w 1907 roku przez Most Łańcuchowy przejechał pierwszy tramwaj.

Gdy ruch na moście tak bardzo wzrósł, obawiano się, że spore kołysanie całej konstrukcji spowodowuje przeciążenia, przeprowadzono remont całej żelaznej konstrukcji. Most został zamknięty na czas wymiany elementów w 1914 roku i oddany do użytku rok później. Od tego czasu nazywany jest Mostem Łańcuchowym lub Mostem Szechenyi. Pierwszy samochód przejechał po moście w 1924 roku.

Most został zniszczony w czasie oblężenia Budapesztu w czasie II wojny światowej. Wycofujące się wojska niemieckie wysadziły most w powietrze. Dwa lata po wojnie podjęto decyzję o odbudowie jednego z symboli miasta. Otwarcie odbudowanej przeprawy nastąpiło w 1949 roku, w 100 rocznicę powstania pierwszego mostu. Od kilku lat planowany jest kolejny, duży remont obiektu, ale ponieważ potrzebne są ogromne fundusze, na chwile obecną planowane jest ograniczenie ruchu kołowego na moście. Od 4 stycznia 2020 roku obowiązuje zakaz wjazdy pojazdów powyżej 5 ton.  

Most Łańcuchowy jest jedynym mostem publicznym w Budapeszcie bez bezpośrednio połączonych głównych dróg, zamiast tego na każdym końcu mostu znajduje się rondo, plac Szechenyi w Peszcie i plac Adama Clarka w Budzie. Most został przedstawiony na kilku węgierskich monetach, ostatnio na monecie 200 forintów wyemitowanej w 2009 roku.

Obecnie Most Łańcuchowy to najpopularniejszy most na Węgrzech. Warto go zobaczyć zarówno za dnia, jak i nocą, kiedy rozświetlony setkami lampek stanowi jedną z atrakcji wieczornego krajobrazu tego miasta.